Onzekere moeder

[Silver]

Hallo allemaal!
ik heb een probleem waar ik erg mee zit
namelijk ik voel me erg onzeker als ik met mijn 8 maanden dochter de deur uit moet, vooral omdat ze nog al snel huilt en alleen in haar eigen bed slaapt, en als ze dan huilt laat ze zich niet of nauwelijks troosten dus als we onderweg zijn dan breekt me het angst zweet al uit als ze begint te jammeren.
ik zit dus eigenlijk al 8 maanden in huis als mijn man werken is en ga eigenlijk alleen snel een blokje om zodat die kleine meid een frisse neus kan halen!
kent iemand dit probleem want ik voel me er erg alleen in?!

Gewijzigd door - Silver op 18 Jan 2010 10:02:47

[mamievansenna]

Hallo Silver,

Welkom, ik herken je probleem niet, heb er zelf geen moeite mee!
Tjemig al 8 maanden veel binnen… denk dat je voor jezelf de knop om moet zetten en bedenken dat alle kleine kinderen wel eens huilen en dat ieder kind anders is. Vraag anders eens een vriendin mee die je situatie begrijpt en er samen met jouw op uit wil, steuntje in de rug om het zo maar te noemen.

Verder zijn er meer kindjes die alleen in hun eigen bedje willen slapen, niks mis mee, wel eens lastig, maar goed mee te leven, zeker nu ze minder gaan slapen. Goed je dag indelen en om de slaapjes heen een wandeling plannen, boodschappen doen en eens iets leuks als de kinderboerderij ofzo. Je kindje wordt dan ook op een leuke manier afgeleid en misschien geen reden tot huilen.

Hoop dat je hier iets mee kunt, je kunt ook altijd contact opnemen met je huisarts voor een gesprek over jezelf of je door laten verwijzen.

Groet Vanessa

[appellientje]

meid, ik herken het wel hoor. Sanne huilde ook erg hard en dat benauwde me ook. Als ik haar net een flesje had gegeven ging ik op pad. Maar soms huilde ze ook zomaar onderweg. Dan raakte ik ook in paniek. Maar op een gegeven moment moet je wel. Ik vond het bijvoorbeeld doodeng dat ik alleen met haar naar het CB moest. de eerste keer dan he. Maar het wordt elke keer makkelijker hoor. En het is vrij normaal dat een baby huilt. Ik zou eerst even een visite brengen naar je ouders of iemand bekend. Als dat goed gaat komt het vertrouwen vanzelf. Of neem iemand mee als dat je zekerder maakt. Ik weet het is moeilijk, maar je moet er echt doorheen hoor. Hoe vaker je gaat hoe makkelijker het wordt, maar je moet even die drempel over.
Probeer het los te laten!

Succes! Groetjes Carolien

[Saro]

Hoi Silver,

Herken dit ook zeker. Mijn zoontje was toen geen 8 maanden meer, maar het was bij mij meer in het begin. Weet even niet meer zo goed tot wanneer het gevoel bij mij heeft aangehouden. Maar als ik dan met hem ging wandelen dan viel hij meestal in slaap (hij was toen jonger dan 4,5 maand iig), maar dan was ik zo bang dat hij wakker zou worden ofzo en dan zou gaan huilen, want dat kon hij ook zo goed.

Toen hij iets ouder werd vond ik het ook heel spannend om met hem op pad te gaan. Maar je moet het gewoon gaan doen. Je zal nl zien dat het best wel mee valt en dat je dit hartstikke goed kan!
Ik vind het idee van Carolien wel heel goed, ga eerst eens naar bekend terrein, dus familie, een vriendin? Gewoon eens kijken hoe het gaat. En dan idd om de slaapjes heen. Mijn zoontje slaapt ook het beste in zijn eigen bedje (als het echt moet dan neem ik campingbedje mee en slaapt hij daarin).
Of even een kleine boodschap doen. Al ga je alleen even de winkel binnen of even een rondje winkelcentrum als jullie dat hebben. Gaat hij huilen kan je zo weer weg.
Je zal merken al je dit een paar keer doet dat het waarschijnlijk 8 van de 10 keer goed gaat. Je zelf vertrouwen zal hier zeker door stijgen!!
Succes ermee meid!

[Silver]

dank je wel allemaal voor jullie snelle reactie
ik weet dat ik ook eens door de zure appel moet bijten en eens meer zelf vertrouwen moet hebben anders word het nooit beter natuurlijk!
ik heb altijd graag de touwtjes in handen en wil graag alles van te voren weten en dat gaat natuurlijk niet met een baby.
dus dames van af nu, oordopjes in en gewoon gaan!
ik denk dat het gevoel ook wel beter word als ik er gewoon op uit ga!

Lieve groet,

[Saro]

Dat gevoel wordt zeker beter! Als ik kijk naar hoe ontzettend onzeker ik in het begin was…echt een verschil met nu. Heb nog steeds onzekere momenten hoor, maar dat heeft iedere moeder.
Ik ben zelf ook iemand die graag alles van te voren weet en graag de touwtjws in handen heeft. Wat jij al zegt, dit is heel moeilijk met een kindje.
Maar je zal merken dat je naar mate de tijd vordert het steeds soepeler gaat.
Succes meid en als er dingen zijn waar je mee zit, gewoon dit forum gebruiken!

[mamievansenna]

Heel goed van je Silver! Houd ons op de hoogte over hoe het gaat.

Groet Vanessa

[mini-boy]

Silver… wat lijk je veel op mij!! Ik ben net zo… ook zo onzeker. Gelukkig wordt dat minder naarmate je kindje ouder wordt maar elke keer is wel weer iets. Nu bijv het eetgedrag (zie andere topic) dan wordt er echt even aan je moederhart en onzekerheid geknaagd hoor.

Maar vertrouw op jezelf meid. Ik weet nog dat ik nergens naartoe durfde /wilde … bang dat het mis zou gaan. En… dat voelen onze kindjes ook … die voelen de onrust de onzekerheid etc. Kan je de kleine niet eens een middag of ochtend naar kennissen / familie brengen… gewoon even weg. Niet dat dit leuk is hoor… want hoor je ergens een kindje huilen dan wil je graag terug naar die kennis omdat je denkt dat het jou kindje is en die niet zonder zijn mama kan. Maar … vaak gaat het juist goed bij een ander zonder mama in de buurt…

Misschien idee om dit eens te proberen, én ga dan niet thuis zitten op de bank de uren tellen dat je de kleine weer mag ophalen … maar ga ergens lekker een massage doen of ga eens lekker winkelen… gewoon even alleen!

Denk ook aan jezelf hoor…

[Silver]

wat een lieve berichtjes allemaal!

vandaag heb ik dan de stoute schoenen aan gedaan en ben ik met de kleine meid het dorp in gegaan, in het begin was het huilen en jammeren (ik wou het liefst weer rennend naar huis natuurlijk) maar op een gegeven moment vond ze het toch ook wel leuk en enorm interessant allemaal!
het viel me enorm mee eigenlijk, maar nu ligt ze in haar bedje en mama ligt gestrekt op de bank (wat een stress!!!)
ik denk dat ik maar gewoon week voor week dingen ga inplannen zodat ik
ook ECHT de deur uit ga!!

en ik weet zeker dat er een tijd komt dat ik kan zeggen “heb ik me daar nou zo druk om gemaakt”

dank je wel allemaal!!

[Benick]

Goed gedaan!
Ik heb hetzelfde gehad in het begin. Ik ging wel vaak met hem wandelen (ook omdat we een hond hebben die eruit moet Maar verder ook niet. Mijn man was wat ondernemender met Nick en dat maakte mij ook weer wat zekerder. Dus langzamerhand ging ik met hem naar het centrum, nam ik hem mee in de auto naar mijn ouders en ging ik boodschappen doen met hem. Stoer in het winkelwagentje.

En ze vinden het echt machtig interessant hoor. Ik neem altijd wel een bekertje drinken mee voor onderweg en/of iets lekkers als een koekje of een soepstengel. Vindt ie ook geweldig om te drinken en om zich heen te kijken.

Succes nog!

Groetjes Bianca

[karin_aaltink]

@ mini-boy en silver…

troost jullie…hier ook een onzekere mama…
maak me om de stomste dingen druk…en dan zegt m’n man…karin…daar ga je weer!
en dan denk ik ja…inderdaad…daar ga ik weer!
dingen lopen zoals ze lopen…kan je niks aan veranderen… en soms moet je even door de zure appel bijten…that’s live!
niet altijd even makkelijk( weet er alles van)
maar als je het eenmaal gedaan hebt denk je…had ik dat maar eerder gedaan!

succes silver!

groetjes!

karin

[appellientje]

Ja stom is dat he, je weet het zelf wel met je verstand alleen je gevoel werkt niet mee.
Knap van je hoor Silver, gewoon doen en zenuwachtig ben ik ook nog wel eens hoor. Soms denk ik weleens was ze maar van die slaapjes af en kon ze alvast wat praten om het mij duidelijker te maken, maar het gaat eigenlijk al zo snel.

groetjes Carolien