Onze kleine vechter is 15 weken te vroeg gekomen hij woog 780 gram bij zijn geboorte en de doktoren vroegen zich af of hij het wel kon redden maar nu is hij anderhalf en weeg al 8 kilo en is 73 cm groot Wel heeft hij zijn linker stemband die naar binnen groeit dus daar moeten we veel rekening meehouden met spelen enz. Ook de de doktoren zijn bang dat hij op ten duur niet meer zelfstandig kan ademen. maar daar hebben ze dan wel een oplossing voor hopen we!!!
Dagboek:
Hallo lieve mensen,
Mijn naam is tony en dit is mijn verhaal.
Het was 7 december 2007 03.00 in de nacht.
Mama was 25 weken zwanger en toen kreeg
Mama buikpijn, maar dat had ze wel vaker. ze even een beetje lopen door de woonkamer, zodat ik rustig zou worden in haar buik. De pijn werd minder. Toen ging ze maar in bed liggen en proberen te slapen. Rond 05.00 kreeg mama ergere buikpijn en dronk maar een bak thee. Het ging niet weg.
Mama maakte papa wakker omdat ze erge buikpijn had.
Papa ging over haar buik wrijfen en zei dat ze een hele harde buik had.
om 06.30 ging mama even naar de wc en zag dat ze bloedingen had.
Papa is toen gelijk naar het ziekenhui gereden.
Ze kwamen aan en zeiden dat het allemaal wel mee ou vallen.
Ze gingen een echo maken waar niks op te zien was.
Even later gingen ze even voelen van binnen bij mama. en toen voelden ze dat ze al 9 centimeter ontsluiting had.
Ze kreeg gelijk weeenremmers en spuit in haar been zodat ik beter kon ademen als ik geboren zou worden.
Vlug belden de doktoren een ambulance mama moest met spoed naar het Sophia kinderziekenhuis is Rotterdam.
Om 08.45 kwamen we eindelijk aan in het Sophia kinderziekenhuis.
En om 09.00 was ik dan eindelijk op de wereld.
In het begin kon ik nog niet huilen want ik kon nog niet ademen. Ook moch ik niet met mama kroelen ik werd gelijk weggehaald bij haar.
Mijn naam is Tony schijven.
Ik ben geboren in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam.
Ik weeg maar 790 gram.
Zelf ademen kan ik nog niet. Ik word beademt door een machine.
Zelf eten kan ik ook niet, dat gaat via een maagzonde, dat is een slangetje die vanuit mijn neus naar mijn maag gaat.
ik krijg nu 8 x per dag voeding en dat is dan maar 1 ml per keer. Maar dat word langzaam opgebouwd.
De rest van mij voeding (extra eiwitten enz.) krijg ik via een infuus die in mijn navel zit.
1 maand later:
Hoera ik weeg 1 kilo!
Ik eet nu al 20 ml per keer.
Maar nog steeds via de maagzonde want het is heel moeilijk voor mij om te zuigen, slikken en ademen tegelijk.
Mijn infuus in mijn navel heb ik niet meer.
En ik word ook niet meer beademt. wel krijg ik extra zuurstof. Dat is om mijn longen open te houden zodat ik kan ademen. want mijn longen kan ik nog niet zelf open en dicht doen.
Ook word ik geopereerd aan een ductus.
Dat houd in dat ik een gaatje heb bij een ader bij mijn hartje. Door gaat gaatje kan ik zelf nog niet zo goed ademen omdat er steeds bloed naar mijn longen toe stroomt.
Na de operatie:
de operatie is goed gegaan geen compllicaties. wel na mij operatie toen ik op de afdeling werd gelegd kon ik even niet meer ademen, daarom werd ik beademt aan een machine( hetzelfde als toen na mijn geboorte)
Mijn voeding is ook gezakt weer naar 2 ml per keer.
Ook krijg ik morfine voor de pijn en ik heb een dreen bij mijn wond om al het wondvocht weg te zuigen.
Een paar dagen later en het gaat al een stuk beter het gaat zo goed zelfs dat de artsen met mama en papa willen praten omdat ik binnenkort naar Dordrecht mag.
Donderdag 17 januari zijn ze wezen kijken in dordrecht en ze vonden het er heel erg leuk en heel rustig voor mij.
Vrijdag 18 junuari ging ik dan eindelijk een stapje dichter naar huis toe daar lag kn dan In het ziekenhuis in dordrecht. De zuster trokken gelijk de pleisters van mijn gezicht want dat vonden ze niet nodig en toen kreeg een kapje voor mij neus waardoor ik zuurstof doorheen krijg.
Het is vandaag 21 februari dus het word tijd voor een nieuw verhaaltje.
ik lig nu in Dordrecht alweer een maand. het gaat heel erg goed met mij.
Nog steeds heb ik extra zuurstof(21% is de buitenlucht en ik krijg 23% zuurstof dus niet heel erg veel meer) wel kan ik al zelf een beetje eten ik krijg nu 55 ml en 7 voedingen per dag dus dat gaat goed. ook weeg ik al 2500 gram dus dat gaat ook de goede kant op.
mama en papa mogen mij ook al in bad doen en dat gaat heel erg goed.
Helaas weet ik nog niet wanneer ik naar huis mag, de arts zei dat dat nog wel een tijdje zou duren. Wel lig ik al in een wieg. en hij ligt echt heerlijk, en mama en papa kunnen mij nu ook beter aanraken en meer met me kroelen.
Ook moet ik nog een keer geopereerd worden aan een liesbreuk. maar dat gebeurt pas zodra ik thuis. Ook hebben papa en mama fysiotherapie gehad om te leren hoe ik het lekkerste lig en wat het beste is om mij op te tillen. Ook hebben zij een bll cursus gehad. ze hebben reanimatie training gehad voor als er misschien ooit wat thuis zou gebeuren.
Yoepie maandag 31 maart komt onze kleine vent naar huis
wel heeft hij nog de sonde maar daar gaat hij mee naar huis maar maak niet uit als tie maar bij ons is want hij is inmiddels al bijna 16 weken oud
maandag 31 maart ben ik naar huis gegaan wel met een zonde en veel medicijnen.
het is heel de week goed gegaan tot zaterdag 5 april.. toen ging mama mijn zonde controleren en vond ze bloed in mijn zonde ,, ik moest gelijk naar het ziekenhuis en moest een nachtje blijven.
omdat de zusters wilden controleren of alles goed met mij was.
de artsen dachten dat ik te weinig zout had in mijn lichaam dus moest ik bloed laten prikken.
maar gelukkig was dat niet zo.
zondag mocht ik weer naar huis.
de rest van de week was het heel goed gegaan,
Dinsdag 22 april moest ik weer naar het ziekenhuis. want ik moest geopereerd worden aan mijn liesbreuk de operatie is gelukkig goed gegaan en ik mocht woensdag 23 april weer naar huis
dikke kus van Tony