Onverwachts zwanger

#1

Ik heb altijd vroeg kinderen gewild. Ik maakte hier dan ook altijd grapjes over. Nu ben ik 22 jaar en onverwachts zwanger, maar ik ben me toch kapot geschrokken.

3 Weken geleden was ik nog op vakantie in Gran Canaria met 2 vriendinnen. Ik wist dat ik ergens in dat weekje vakantie ongesteld moest worden, maar ik werd dit echter niet. Ik had tegen mijn vriendinnen vertelt dat ik nog steeds niet ongesteld was, en die dachten meteen dat ik zwanger was. Ik daarentegen dacht dat totaal niet. Ik ben opzich altijd onregelmatig ongesteld dus dacht ik dat het wel goed zou komen.
Toen ik weer terug in Nederland was had ik het erover met mijn vriend. Hij wilt ook graag kinderen, dus hij was al enthousiast. Na nog eens 3 dagen wachten en nog steeds niet ongesteld zijn had ik besloten een test te gaan doen. Ik was op dat moment alleen thuis. Ik woon in een studenten huis met 3 andere meiden, maar die weten van niks en die waren ook niet thuis. Mijn vriend was aan het werk. Toen ik de test had gedaan en er opeens 2 streepjes te zien waren, sprongen de tranen in mijn ogen! Wat moest ik nu doen. Ik woon op kamers, ik moet dit jaar afstuderen…
Ik ben vrij snel naar mijn vriend gereden om hem de test te laten zien. Het was eigenlijk vreemd, want hij kan de lach niet van zijn gezicht afhalen, terwijl bij mij de tranen maar bleven lopen.
Ik ben daarna naar huisgegaan en heb gewacht totdat mijn vriend klaar was met werken. Toen hij bij mij thuis was, was ik nog steeds helemaal in de war. Hij heeft zijn moeder gebeld en gevraagd of ze wilde komen. Samen hebben we het haar verteld.
Zijn moeder had er ook dubbele gevoelens bij, maar vind het vooral leuk om oma te worden en zij denkt dat het wel goed komt.
Nu zijn we inmiddels 4 dagen verder en kan ik me absoluut niet meer voorstellen om het kindje weg te laten halen. Ik ben gewoon heel erg geschrokken. Samen met mijn vriend zijn we druk op zoek naar een woning. Ook zitten we alles al uit te zoeken wat we nodig hebben en wat er allemaal komt kijken bij een zwangerschap.

Waar ik op dit moment nog tegen op kijk is het moment dat ik het mijn ouders moet gaan vertellen. Volgende week ga ik naar mijn ouders om het hun te vertellen. Ik hoop dat ze of heel boos zijn of heel blij, alles is goed, zolang ze maar niet teleurgesteld zijn in mij.

Ik ben blij dat ik mijn verhaal heb kunnen vertellen, want eigenlijk wil ik het iedereen vertellen, maar omdat ik pas 5 weken zwanger ben is het nog wel heel erg pril.

Liefs,
Kitty

#2

Hey Kitty!

Was zelf ook 21 toen ik zwanger bleek te zijn van mijn eerste. Zelf was ik totaal niet geschrokken wilde al jong mama worden. Maar ik kan je zeggen alles komt goed en wat zal je straks blij zijn als je je kleine wondertje in je handen hebt.

Ben inmiddels 27 en mijn oudste word morgen 6 de jongste word in december 2 ben heel erg trots op mijn 2 mooie jongens.

Straks als hij of zij wat ouder is dan denk je heb er toch goed aan gedaan om mijn kindje te houden. En ik weet zeker dat t met jullie wel goed komt want je vriend is er ook helemaal blij mee.

Veel succes en geniet van je zwangerschap!

gr. Debora

#3

Hoi,

Ik zelf met onverwachts zwanger toen ik 20was. Ik was nog aan het studeren, woonde ook op kamers. Mijn [inmiddels] man was eigenlijk net student af en woonde in een studiootje.

Wij hebben toen ook besloten er voor te gaan en het is allemaal goed uitgepakt. Onze dochter is nu 5 jaar en inmiddels hebben we nog een dochter van nu 5 maanden.

Wij moesten ook snel aan woonruimte komen, huren lukte helaas niet, omdat we ons nergens kon inschrijven of het zou heel lang gaan duren. Dus wij hebben toen een flatje gekocht. In de buurt van mijn ouders, mijn moeder past namelijk ook op.

Ik ben daarom toendertijd gestopt met studeren, ik studeerde aan de andere kant van het land. Eén ding wil ik je dus heel graag mee geven, maak je studie af, hoe dan ook, je bent tenslotte bijna klaar. Ik moest nog even, maar ik heb er toch spijt van dat ik ermee gestopt was.

Maar goed, ik ben heel blij dat ik toen besloten heb moeder te worden. We hebben het heel leuk met zijn allen. En het is zo'n verrijking in je leven, moeder worden.

Wat financiën betreft zou ik me niet al te zorgen maken, of je nu weinig geld hebt of veel op gaat het toch. Bij ons kwamen er ook ineens allemaal mensen die babyspullen hadden en ook veel mensen gaven ons nieuwe dingen. Zodat we eigenlijk bijna niets zelf meer hoefde te kopen.

Dus Van Harte Gefeliciteerd, geniet er van en veel geluk toegewenst.

 

#4

Hoi hoi

Het is zo ontzettend herkenbaar wat je beschrijft! Ook ik ben opeens zwanger nu ik 22 ben en ook ik zat met tranen in mijn ogen naar de test te kijken.. er gaat van alles door je hoofd ik zat nog midden in mijn studie! Hoe vertel ik het aan vrienden,ouders,familie? Mijn vriend was er ook enigzins blij mee, hij meer dan ik!

Ik heb een weekje nodig gehad om te wennen.. ik ben inmiddels 5 weken, net als jij. Ook ik zag er zo tegenop om het mijn ouders te vertellen.. Toch heb ik de sprong gewaagd en het ze verteld,ik had een verontwaardigde reactie verwacht. Goh hoe heb je dit laten gebeuren, hoe moet het nu met je opleiding, waarom ben je niet voorzichtiger geweest? Maar ik kreeg een compleet andere reactie.. ze vonden het geweldig! Ze riepen dat ze me zouden helpen en het fantastisch was zo'n klein kindje van mij en mijn vriend. Ze begrepen mijn zorgen en verzekerde me van hun steun. Ik was helemaal verbaasd.. ik bleef maar vragen 'maar pap,mam het is geen grapje hoor, zijn jullie écht blij?" ze waren dus écht blij en stonden vierkant achter me. Dat is nu een paar dagen geleden, en geloof me, echt waar zodra je weet dat je ouders achter je staan, dan pas kun je echt genieten van het idee dat je zwanger bent.  Het is een last die van je schouders valt dus vertel het ze gewoon.. desnoods via een lange mail waarin je je gevoelens kwijt kunt en je niet onderbroken wordt. Hamer erop hoe belangrijk hun mening voor je is en hoe erg je hun steun nodig hebt nu. Misschien moeten ze even wennen aan het idee maar jij zult een stuk rustiger slapen.

Er gaat veel op ons af komen de aankomende maanden, maar zolang het kindje gezond is.. komt alles wel goed ;-)