Ontwikkelingsachterstand

#1

Hallo, Mijn dochtertje is nu 8,5 maand en kan nog niet zo heel erg veel.

Voornamelijk ligt zij op haar rug en draait ze van d’r ene naar haar andere zij. Ze wil wel van alles zien dus haar hoofd werpt ze dan vaak naar achteren. Ze brabbelt er wel flink op los. Met haar beentjes schopt ze alle kanten op en haar armpjes zwaaien ook flink rond.
Ze heeft moeite om speeltjes te pakken (pas als je ze een tijdje voor d’r houdt pakt ze die en probeert ze ze in haar mond te stoppen). Met haar handjes zit ze heel vaak in haar mond en ook vaak houdt ze haar handjes vast alsof ze aan het bidden is. Vaak ook grijpt ze bijvoorbeeld de spijlen van de box of slaat ze wat tegen voorwerpen die boven haar hangen. Alle spieren lijken het wat dat betreft wel goed te doen

Het eten gaat uitstekend behalve dat ze af en toe nog wel wat spuugt. Haar lengte en gewicht zitten allemaal binnen de curve.

Het ene moment kijkt ze je heel gericht aan en en het volgende moment kijkt ze dwars door je heen (staren) Ze loenst ook een beetje. Ze komt soms wel een beetje sloom over. Bij sommige leden in mijn familie bestaat het idee dat ze misschien niet alles goed kan zien maar zelf dek ik dat dat wel okay is
hoewel ik en mijn vrouw allebei slechte ogen hebben.

Ze had de eerst maanden moeite haar hoofdje recht te houden en op te trekken als ze op haar buik lag. Dat is inmiddels met fysiotherapie aardig verbeterd maar als ze op haar buik ligt ligt ze het liefst rustig stil te dromen. De laatste weken tilt ze dan af en toe haar hoofdje op en kijkt wat rond. Ze lijkt ook niet echt nieuwsgierig om speeltjes die om haar heen liggen te pakken. Als ik haar in zitstand neerzet valt ze om zonder dat ze echt steun zoekt. Wel probeert ze als ze naar voren valt weer omhoog te komen maar dit lukt soms wel soms niet.

Het is verder wel een heel erg lief en vrolijk kindje. Het brabbelen gaat dus ook best goed en het slapen gaat ook prima en tandjes heeft ze nog niet.

Ik maak me wel zorgen over waar het met haar heen gaat. De kinderarts geeft ook aan dat ze een ontwikkelingsachterstand heeft maar als dit uiteindelijk wordt ingehaald vind ik dat voor nu niet zo’n punt maar ik ben bang… Wat als dat niet gebeurd?.. Mijn vrouw is er wel redelijk van overtuigd dat het wel goed komt maar ik heb toch af en toe zo mijn twijfels. Ik slaap er dan ook behoorlijk slecht van en eenrampscenario zit in mijn achterhoofd.
Haar bloed is overigens ook onderzocht en dat was allemaal prima.

Zijn er hier mensen met soortgelijke ervaringen die dit herkennen?

Alvast bedankt voor de aandacht

#2

Hoi,

Je schrijft veel gedragingen op van je dochter waar eigelijk alleen een arts echt verstand van heeft om vast te stellen of er sprake is van een ontwikkelingsachterstand. Ik vind het ook erg naar om te lezen voor jullie. Iets waar je zo bang voor bent om er mee te maken te krijgen kan misschien toch werkelijkheid worden.
het is wel een feit dat het ene kind zich sneller ontwikkeld dan de ander, dus echt vastpinnen aan wat een ander vertelt over zijn of haar kind zijn ontwikkkeling kan alleen maar een onrustgevoel geven bij je. voorbeeld;
Mijn dochter is 10 maanden heeft nog geen tanden, kan nog niet staan en kruipen. Maar haar nichtje van 2 maanden jonger heeft al tanden, kan al staan en kruipen.
Luister naar je gevoel en je kan je kindje stimuleren om zich te ontwikkelen in kruipen, spelen, hoofdje omhoog houden maar het kindje zal het wel allemaal zelf moeten doen.
Ik ga er vanuit dat de kinderarts jullie tips heeft meegegeven hoe om te gaan met de ontwikkelingspunten, onzekerheid enz…

fenne

#3

Wat heeft de kinderarts dan verder aangeraden te doen na zijn diagnose dat ze inderdaad een ontwikkelingsachterstand heeft?
En de twijfel over haar oogjes in combinatie met het feit dat jullie zelf slechte ogen hebben…zijn de oogjes van jullie dochter dan al eens onderzocht?
Dat zou ik persoonlijk graag willen weten als ik in die situatie zat.
Het kan een aantal dingen verklaren (waarom ze bijv. moeite heeft om speelgoed vast te grijpen)

Inderdaad is het ene kind sneller in zijn ontwikkeling dan de andere.
Ons zoontje kon zitten met 9,5 maand en “tijgeren” met 10 maanden.
Ons dochtertje zat al stevig met 7 maanden en kroop vrij snel daarna. Zij is met alles sneller.

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#4

Ja haar oogjes zijn al eens onderzocht toen ze een maand of 4 was. Dit ging toen uit van het consultatiebureau. Het was erg lastig te meten omdat ze niet stil wilde zitten. Aangeraden werd om na een maand of 4 dus nog eens terug te komen. Toevallig moeten we vrijdag a.s naar de oogarts met’r. Als het wat met de oogjes is zou dat natuurlijk een hoop verklaren (ik zou bijna hopen dat ze hier inderdaad wat aan heeft want als je op internet gaat surfen kom je de meest afschuwelijke syndromen tegen). Gelukkig heb ik er geen gezien waarvan de diagnose op haar situatie lijkt maar goed… De radioloog heeft ook al eens wat scans van haar hersenen gemaakt (geen MRI) en organen en daar was ook niets verontrustends op te zien. Eind sept. hebben we via de kinderarts een afspraak met de neuroloog. Dus dat is nog even afwachten.
Ik weet wel dat het ene kind sneller is als het andere, maar het zit me gewoon totaal niet lekker.

Over die enge syndromen gesproken, Die hebben meestal te maken met stofwisselingsproblemen. Als een baby goed eet, poept en plast en het bloed is goed dan heeft ze toch geen stofwisselingsproblemen of heb ik dat nou fout?Trouwens bij oude de hielprik (van voor jan 07) had er dan toch ook het een en ander aan het licht moeten komen?

Oja, ook schud zij haar hoofd vaak hard van links naar rechts. Dit schijnen meer babies te doen dus k maak me daar niet al te druk om maar vreed blijft het, en het draagt nou niet bepaald bij aan een geruststellend idee.

Ik hoop maar dat ze snel wat vooruitgang boekt.
Er is overigens behalve aan de loensende oogjes niet vreemds aan haar te zien. Het is een schatje.

#5

Hallo Adrie,

Het raakt me heel erg jouw verhaal. Ik werk met mensen die een lichte verstandelijke beperking hebben en voel vaak het verdriet en angst van die ouders.
Toch wil ik je op het hart drukken om niet alvast conclusies te trekken.
Ook om niet teveel op internet te surfen om zelf dingen uit te zoeken.
Ookal is het wel logisch want je maakt je zorgen maar op internet lees je de ergste dingen en ga je ook de ergste dingen in je hoofd halen.
Terwijl daar misschien helemaal geen sprake van is.
Misschien is jullie kindje gewoon heel laat met alles en zie je de komende maanden enorm veel voorruitgang.
Wij kunnen natuurlijk niet veel hierover zeggen want wij hebben ten eerste je kindje niet gezien en ten tweede zijn wij geen specialisten.
Ik hoop voor jullie dat het allemaal goed gaat komen en dat jullie gauw meer duidelijkheid krijgen in het hoe en waarom jullie kindje een ontwikkelingsachterstand heeft.

heel veel liefs van Miranda


#6

Ik sluit me helemaal aan bij Miranda.
Goed verwoord.

En ik begrijp de verleiding van zoeken op internet.
Dat heb ik ook gedaan toen met Stephan (die had destijds een spraakachterstand)
Maar soms lees je dingen waar je eng van wordt…en wat niet van toepassing blijkt te zijn.

Hou je ons op de hoogte van de onderzoeken enzo?
Sterkte!!

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#7

Je zegt ook dat ze volop ‘kletst’. Dus misschien is ze nu meer bezig met taal dan met motoriek…

#8

Mensen bedankt voor julie reacties tot nu toe. Ik heb besloten om het maar gewoon te proberen helemaal van me af te zetten en de resultaten van de onderzoeken af te wachten. (als daar tenninste wat uitkomt) Surfen op het internet stop ik inderdaad ook mee want dat zet geen zoden aan de dijk. Ik zal het beste er maar van hopen en in de tussentijd proberen haar zoveel mogelijk te stimuleren. Meer dan dat kan ik toch niet doen.

Ik hou jullie op de hoogte.

groetjes

#9

hoi adrie
onze zoon jamie deed precies het zelfde!
had ook geen interresse in speelgoed etc en deed niets anders dan op zijn rug liggen en als hij dat niet meer wilde zette hij het op het gillen!
mijn enige tip zoals andere ook al zeiden,probeer te motiveren,dus samen spelen lekker maken met speelgoed uitdagen.dat is ook wat ik constand heb gedaan.nu is hij ineens geinterreseert in vanalles en nog wat!
jamie keek ook een beetje scheel dachten we ( zit ook in de fam) dus wij na de oogarts,blijkt niets aan de hand te zijn.hij krijgt straks als hij groter is wel een brilleke maar das alles.
laat je neit gek maken door alles en iedereen en al helemaal niet door het internet!ik heb dat ook gedaan…heb me tijden klote gevoelt terwijl hij gewoon niet zo snel was alas anderen.

veel succes
groetjes debbie

dw

#10

Ben erg benieuwd hoe dit verhaal is afgelopen. Herken heel veel van mijn zoon van 3 maanden.

Peter

quote:
Hallo, Mijn dochtertje is nu 8,5 maand en kan nog niet zo heel erg veel.

Voornamelijk ligt zij op haar rug en draait ze van d’r ene naar haar andere zij. Ze wil wel van alles zien dus haar hoofd werpt ze dan vaak naar achteren. Ze brabbelt er wel flink op los. Met haar beentjes schopt ze alle kanten op en haar armpjes zwaaien ook flink rond.
Ze heeft moeite om speeltjes te pakken (pas als je ze een tijdje voor d’r houdt pakt ze die en probeert ze ze in haar mond te stoppen). Met haar handjes zit ze heel vaak in haar mond en ook vaak houdt ze haar handjes vast alsof ze aan het bidden is. Vaak ook grijpt ze bijvoorbeeld de spijlen van de box of slaat ze wat tegen voorwerpen die boven haar hangen. Alle spieren lijken het wat dat betreft wel goed te doen

Het eten gaat uitstekend behalve dat ze af en toe nog wel wat spuugt. Haar lengte en gewicht zitten allemaal binnen de curve.

Het ene moment kijkt ze je heel gericht aan en en het volgende moment kijkt ze dwars door je heen (staren) Ze loenst ook een beetje. Ze komt soms wel een beetje sloom over. Bij sommige leden in mijn familie bestaat het idee dat ze misschien niet alles goed kan zien maar zelf dek ik dat dat wel okay is
hoewel ik en mijn vrouw allebei slechte ogen hebben.

Ze had de eerst maanden moeite haar hoofdje recht te houden en op te trekken als ze op haar buik lag. Dat is inmiddels met fysiotherapie aardig verbeterd maar als ze op haar buik ligt ligt ze het liefst rustig stil te dromen. De laatste weken tilt ze dan af en toe haar hoofdje op en kijkt wat rond. Ze lijkt ook niet echt nieuwsgierig om speeltjes die om haar heen liggen te pakken. Als ik haar in zitstand neerzet valt ze om zonder dat ze echt steun zoekt. Wel probeert ze als ze naar voren valt weer omhoog te komen maar dit lukt soms wel soms niet.

Het is verder wel een heel erg lief en vrolijk kindje. Het brabbelen gaat dus ook best goed en het slapen gaat ook prima en tandjes heeft ze nog niet.

Ik maak me wel zorgen over waar het met haar heen gaat. De kinderarts geeft ook aan dat ze een ontwikkelingsachterstand heeft maar als dit uiteindelijk wordt ingehaald vind ik dat voor nu niet zo’n punt maar ik ben bang… Wat als dat niet gebeurd?.. Mijn vrouw is er wel redelijk van overtuigd dat het wel goed komt maar ik heb toch af en toe zo mijn twijfels. Ik slaap er dan ook behoorlijk slecht van en eenrampscenario zit in mijn achterhoofd.
Haar bloed is overigens ook onderzocht en dat was allemaal prima.

Zijn er hier mensen met soortgelijke ervaringen die dit herkennen?

Alvast bedankt voor de aandacht

#11
quote:
Ben erg benieuwd hoe dit verhaal is afgelopen. Herken heel veel van mijn zoon van 3 maanden.

Peter

Hoi Peter, en welkom!

Ik ben bang dat we daar weinig over te horen krijgen,
na 3 berichtjes in dit topic in 2007 is er niets meer gepost door Adrie.

Maar ik zou zeggen:
Maak een nieuw topic aan met jullie verhaal!

En ik ben benieuwd of je wat langer blijft hangen dan Adrie

groet,
Marsel

M.

#12

Hallo beste mensen, hierbij reageer ik even op mijn eigen topic van enkele jaren geleden. Mede omdat ik op deze site niet heb laten weten hoe het is afgelopen met mijn dochter en ik meerdere reacties heb ontvangen via mijn e-mailadres van bezorgde ouders en grootouders die mijn verhaal herkennen in hun eigen (klein)kind. Bij deze:

Birgit is inmiddels al zeven. Helaas zijn mijn angstige vermoedens uitgekomen. Ze is wel mobiel in de zin dat ze behoorlijke motoriek heeft gekregen. Ze kan pittig lopen (niet rennen), maar helaas zijn haar verstandelijke vermogens erg beperkt.
Ze heeft ongeveer het niveau van een 1 jarige baby. Dit houdt dus in dat ze niet kan praten en de communicatie erg moeizaam gaat. Ook is ze niet zindelijk. Omdat de communicatie zo moeizaam is uit Birgit zich vaak dmv zelfmutilatie. Ze bonkt uit frustratie met haar hoofd of slaat zichzelf hard tegen het hoofd. Ook bijt ze in haar armen, waardoor er een soort eeltvorming op haar armpjes ontstaan is. Dit is natuurlijk erg verdrietig en moeilijk om mee om te gaan, maar gelukkig heeft ze ook vaak gelukkige momenten waarin ze juist erg vrolijk is. Ze kan gelukkig ook erg veel plezier hebben. De artsen hebben niets afwijkends in het genenonderzoek kunnen vinden. We weten dus nog steeds niet wat er met Birgit aan de hand is of wat dit veroorzaakt heeft. Al met al is het natuurlijk wel een hele opgave… maar we maken er het beste van. Uiteindelijk heeft het wel z’n weg gevonden. We hebben gelukkig inmiddels ook een tweede dochtertje gekregen (ze is nu 3 jaar) Met haar verloopt gelukkig alles voorspoedig.

mvg Adrie