Ik was vandaag met Nina buiten gaan wandelen. Mijn vriend had de auto mee waar de buggie in lag dus dacht ik laat haar zelf maar eens lopen aan de hand. Bij ieder sprietje, bloemetje en blaadje, steentje stond ze stil om het te bekijken en/of te pakken. Ik heb er een uur over gedaan om de straat op en neer met haar te lopen! Wat een ontdekking voor haar. Ik dacht je staat opeens bij dingen stil waar je normaal langs loopt of niet naar omkijkt. Ik vond het leuk om te zien dat ze interesse in die dingen had wat voor mij altijd zo vanzelfsprekend was. Wij laten kinderen een nieuwe wereld ontdekken maar zelf door de kinderen ontdek je ook weer opnieuw. Opeens stond ze te kijken en dacht ik ik laat haar een los om te kijken of ze alleen blijft staan. Dat lukte! Maar op een gegeven moment zette ze een keel op van schrik dat ze alleen stond. Dat vond ze toch wel een beetje eng. Ze was ook weg van de putten in de straat. Steeds als ik verder wilde lopen wilde ze terug om in de put te kijken. Dat was onze wandeling die een complete ontdekkingsreis was geworden. Hebben jullie ook zulke leuke verhalen?
groetjes chantal
chantal