Rond 17.00u kregen we en telefoontje van een jongeman. Hij wandelt veel in het bos waar we Sepke voor het laatst gezien hebben. Hij had een hond zien liggen naast de grote weg die grenst aan dat bos, toen hij later terugkeerde was de gemeente hem al aan het weghalen. Er hangen posters in het bos en aangezien deze man er veel wandelt en de posters had gelezen, wist hij dat het Sepke was. Helaas konden we zelf de gemeente niet meer bereiken, maar dit zullen we morgen alsnog gaan doen om alsnog een bevestiging te krijgen en om hem misschien naar huis te halen en te begraven naast zijn vriendje Max.
We hadden veel scenario`s in ons koppie, behalve deze. Ons vermoeden was eigenlijk dat hij inmiddels al veel verder weg zou zijn, of toch mensen opgezocht zou hebben. Frustrerend is dat hij daar lag waar we hem voor het laatst ( althans Daan en het buurmeisje) hebben gezien voordat hij in paniek weer het bos in dook. Precies de plek waar wij en ook andere mensen die er heel veel wandelen en ons dagelijks belden na hun wandeling, hebben gezocht een aantal dagen.
We zijn ( alweer ook nadat we 30 juni ook al onze Max moesten laten inslapen ) helemaal ontdaan.
Iedereen bedankt in elk geval voor het duimen en de lieve woordjes.
Sepke & Max