Ik weet het echt even niet meer met Joey hoor… Hij is echt onhandelbaar! Een beetje zoals die kinderen die je ziet bij programma’s als de nanny… Alleen is het in die gevallen zo dat de ouders schuld zijn… Heel naief misschien, dat ik net als díe ouders denk dat het probleem in het kind zit? Maar ik ben er toch min of meer van overtuigd dat ik een hele goede opvoeding heb…
Ik heb SPW4 gedaan en heb de nodige ervaring met peuters en kleuters, evenals kinderen met gedragsstoornissen… Maar waarom ik met Joey dan ineens niet meer om kan gaan? Geen idee… Misschien hebben jullie tips?
mijn opvoeding is ehh… streng maar rechtvaardig… Ik ben lief en zorgzaam, maar stel wel duidelijke grenzen. Ik waarschuw als hij iets doet wat niet mag en leg uit waarom het niet mag (joey niet aan de dvdspeler zitten want dan gaat 'ie kapot en dan kun je geen filmpjes meer kijken) als hij dan doorgaat waarschuw ik nogmaals en dreig dat hij op de gang moet als hij niet stopt, en daarna pak ik ook door. Hij gaat naar de gang, ik hurk voor hem neer en zeg dat hij moet nadenken omdat hij stout is geweest. Na 2 minuten kom ik terug en hurk weer neer om hem te laten zeggen, terwijl hij mij aankijkt, wat hij fout heeft gedaan. Dan moet hij sorry zeggen en beloven dat hij lief zal zijn, en dan mag hij weer gaan.
Zo gaat het met alles, alleen ben ik wel een beetje selectief geworden in de stoute dingen die bestraft moeten worden op deze manier. Anders zit hij hele dagen op de gang en dan maakt het ook geen indruk meer. Als ik zie dat hij iets uit haalt wat geen direct gevaar opleverd, en hij heeft niet door dat ik hem zie, dan zie ik het nog wel eens door de vingers of ik leid hem gauw af.
Op de (zedzame) momenten dat hij wel heel lief zit te spelen, of iets aardigs doet voor Jessey, dan geen ik hem een compliment. Jammer alleen dat een compiment voor hem aanleiding is om direct weer iets stouts te doen. (jessey slaan, gooien met iets, mij slaan, iets afpakken van jessey, handje in een beker drinken etc)
Vooral met jessey is het heel lastig allemaal. Hij doet bijna niets anders dan haar klieren. Dingen afpakken, schreeuwen tegen haar, haar pijn doen of duwen, haar iets lekkers voorhouden en dan lachend weg rennen… hij heeft er duidelijk lol in dat jessey dan gaat huilen (ik moet ook zeggen dat jessey een enorme pieperd is geworden, ze nep-huilt ook regelmatig als joey alleen langsloopt, zodat ik hem waarschuw en dan gaat ze nog harder nep-huilen)
Als ik joey waarschuw of bijvoorbeeld zeg dat hij zijn grote mond moet houden, dan heeft hij altijd een brutaal weerwoord. Ikke niet grote mond, ikke kleine mond!!! En dan met een soort hooligan-gezichtje en hele boze stem… Ook dan geld weer, 1e keer waarschuwen, 2e keer dreigen en 3e keer doorpakken.
Joey is heeeeel erg gebaat bij structuur, en die hebben we dan ook echt. De dag hangt zowat van rituelen aan elkaar, en alles gaat op gezette tijden. Alles word uitvoerig besproken en uitgelegd. Hoe meer duidelijkheid, hoe beter! Daar doe ik dan ook keihard mijn best voor.
Ik geef hem veel aandacht, 1 op 1… ik speel ook vaak met beide kinderen samen. Maar ik wil ook dat ze zich regelmatig samen of appart alleen vermaken. Bij 1 op 1 is hij helemaal het mannetje, dan issie om op te vreten, zo lief! Maar zodra ik dan stop veranderd hij weer in een draakje… Ik laat hem ook veel helpen met het huishouden, de was, eten koken, en dat vind hij ook leuk, maar soms wil ik ook even iets alleen doen, want dat gaat gewoon sneller, en dat pikt hij dan niet!
Ik vermoed zelf dat het gedrag van hem een combinatie is van de PP, zijn karakter, misschien een gedragstoornis (papa heeft adhd) en de situatie waarin wij zitten (papa is weg gegaan, mama is gestrest/werkt niet meer) Ook is het misschien zo dat hij zich verveeld? Meer uitdaging nodig heeft… Hij is erg slim, kan tellen, alle kleuren, een beetje lezen, stelt al veel waaromvragen, kortom hij is heel leergierig en denkt veel na over feiten (bijvoorbeeld; hij brengt mij 2 aardbeien uit de koelkast en vraagt of hij die mag, en of ik de kroontjes er af wil snijden. Als ik hem dan een bakje geef met 4 halve aardbeien, zegt hij HUH? 4? ikke 2 gepakt? hoe komt dat? Vervolgens zie ik hem de informatie in zich opnemen als ik uitleg dat je van 1, 2 kunt maken als je het doormidden snijd…)
Hij speelt ook bijna niet met speelgoed… het enige wat hij er mee doet is alles heel dangmatig op een rijtje zetten… (evenals de afwas die hij heeft afgedroogd, de rozijntjes uit het doosje, de knuffels in zijn bed… eigenlijk alles… alles moet in rijtjes)
Hij gaat 2 ochtenden naar de psz… daar is hij lief, sociaal, leergierig en ondernemend. Zou het een idee zijn om hem een extra dagdeel er heen te doen? Heeft iemand enig idee wat ik nog kan met deze situatie? doe ik iets fout?
pffff wat een verhaal… sorry… ik hoop dat iemand mij weer wat moed kan geven, want ik zie door dit alles enorm tegen de dag op als het ochtend is…
Groetjes Anouk
