Ik zat toen ik van Max ging bevallen al in dubio hoor: thuis is wel fijn, maar voor mij gevoel is bevallen toch iets ‘klinisch’ wat je in een ziekenhuis doet. Ik had uiteindelijk wel voor thuis gekozen en dat is dus wel gelukt. En hoe! Maar een volgende keer zou ik het niet meer doen. Uiteindelijk moest ik toch nog naar het ziekenhuis vanwege het inscheuren en het feit dat er een stukje placenta zoek was en toen moest ik met ziekenwagen en al. Ze sturen je vrij snel toch naar een ziekenhuis en als je dan weeën hebt in de auto is dat niet zo fijn. Mijn ervaring is ook dat vk’s erg laat komen. Ok, ze hebben het razenddruk. Die van ons werken met vijven in een maatschap en zij draaien 2x per week 24 uurs-diensten. Is hartstikke zwaar. Maar als een vrouw belt en zegt dat ze om de 3 minuten weeën heeft, dan snap ik niet altijd dat ze zeggen dat ze ‘binnen een uur komen’. Terwijl ze bij mij wisten dat ik snel kon bevallen en dat had de vk zelfs tegen mij gezegd: ‘Rainbow, jij moet ons meteen bellen!’ Nou had ik zelf niet eens door dat ik in sneltreinvaart ging bevallen (ik heb een vrije hoge pijngrens haha en vond de pijn wel te doen), maar ze hadden kunnen weten dat ik niet om een wissewasje bel. Bij mij is het dan SERIOUS BUSINESS! Achteraf was mijn vriend best verbolgen over het feit dat de vk niet meteen kwam, of een collega stuurde, want we stonden er nu alleen voor en het had met Max ook verkeerd af kunnen lopen…Nu willen wij geen derde meer, maar ik zou nooit meer voor thuis bevallen kiezen. Trouwens…wij waren hals over kop naar het ziekenhuis gegaan en bij ons hadden ze alle lampen aangelaten, alle deuren stonden open en de hele WC en onze slaapkamer lag vol bloed. Het leek wel een crime scene! Mijn vriend heeft 's nachts zelfs de vloer moeten dweilen om 03.00 uur. Dus ja, bij ons was het wel één troep. Normaal ruimen ze alles inderdaad keurig op, dus daar hoef je het niet om te laten…
Groetjes Rainbow, trotse mama
