Soms maak je zomaar iets leuks mee aan de telefoon, met een straal onbekend jongensachtig manpersoon…
Zoals als bijna heel Nederland, word ik ook nog wel eens gebeld door enqueteurs, met wat vragen. Ik ben de beroerdste niet en doe meestal wel mee. Moet eigenlijk ook wel, aangezien ik dit werk ook 2 jaar ofzo gedaan heb. Met veel lol!
Ik werd gebeld, door een jongen. Of ik misschien mee wil doen. Maar natuurlijk, jongeman, graag. Sterker nog, ik ga er ff lekker voor zitten. Hij klonk namelijk erg gezellie. Zoals hij klonk, wás hij ook. We lachten en kletsten wat af. Intussen wist hij mijn leeftijd (26 dus), maar nog niet mijn "status" (thuisblijfmoeder met 2 kids).
Lol, lachen, gieren en brullen hoor aan de telefoon. We hadden elkaar helemaal gevonden. Ik vertelde hem, dat ik dit werk dus een poosje had gedaan, maar nu niet meer. Hoogstwaarschijnlijk dacht hij, dat ik een flitstend beroep had of studente was ofzo, want zegt hij op een bepaald moment:"Hier werken alleen maar omhooggevallen huisvrouwtjes, die zichzelf heel belangrijk vinden, dat ze dit werk kunnen doen, woehaha", ik begon al stiekumpjes te grinniken, want ik wist welke vragen nog moesten komen. De zogenaamde Vragen-Voor-De-Statistiek. Je weet wel, die vragen waar iedereen een hekel aan heeft. De "heeft u een modaal inkomen"-vraag, de "wat is uw beroep"-vraag enzovoorts.
Intussen vertel ik nog altijd niets. Hij nog steeds gezellie doen en ik dus ook. En ja hoor, daar kwam DE vraag:"Wat is je beroep?", waarop ik liefjes en vooral glimlachend, heel duidelijk zei:"Oh, ik ben een omhooggevallen huisvrouwtje van 26 met 2 kids in de leeftijden 0 en 2 jaar...". Hahahaa, nog nooit is een telefonische enquete zo snel afgeraffeld. En weet je? Ik had er nog een goed gevoel over ook. Daar had ik toch zo maar aan zo´n jochie kunnen laten merken, dat wij "omhooggevallen huisvrouwtjes", toch best wel snugger door de bocht kunnen komen. Gna gna.
doei ouwe koei en tot de volgende keer maar weer
Monique (ikke ben Maxima moe, jullie ook?)