Nou moe!

#1

Volgend de regioverpleegkundige leg ik mijn dochter fout te slapen. ik doe het zo: omkleden, verse pamper (uiteraard), dan leg ik haar in haar bedje soms slaapt ze meteen in, soms gaat dat met gepruttel, soms ronduit gebrul. Maar ik blijf gewoon even op de kamer en ik geef haar regelmatig haar tut terug zonder iets te zeggen (soms wel een aai over de bol) en dat zo tot haar oogleden zwaar worden. Ik zet me gewoon op de rand van het bed, ik zit daar niet rond te hotsen of haar aan te raken of zo; gewoon, in stilte zitten.
Nu moet ik volgens Kind & gezin mijn dochter neerleggen, afscheid nemen met etlkens dezelfde zin en dan op de gang de huilbui afwachten. Maar niet meer dan 5 minuten wist ze mij nog te zeggen.
5 minuten? als ze haar tut kwijt is? Dan is Jolien helemaal gek gebruld!
en het volgende vond ik helemaal erover: als ze roept om haar tut tijden een dutje: niet gaan geven. Dan gaat ze dat als lokmiddel gebruiken. WTF???
Ik weet echt wel dat ik geen wacht naast haar bed kan blijven houden, maar ze is 2 maand en ze slaapt door de dag nog meer sedert een week of 2 in haar bedje (ze kon beneden niet meer tot rust komen)
is die vrouw een massochiste? Of ben ik zo’n zacht ei? want natuurlijk nou heeft ze me toch ongerust gemaakt. ik denk dat Nancy het verhaal vertelde van de mama die 45 min bij haar beeb moet gaan zitten. dat wil ik nu ook weer niet

Raising kids is part joy and part guerilla warfare.
Lilypie 1st Birthday Ticker

#2

Hey queen, laat je niet zo gek maken, hoor!!!
Ik snap die mevr wel, maar denk dat 2 maanden nog iets te vroeg is om gebruik maken van een tut, ze zijn wel slim die beebs maar zo slim ook weer niet
Ik geef haar een luier, kleed haar niet eens om, overdag, en zet de mobile aan, een laatste xje en dan daaaahaaaaag julia, tot morgen
Maar dat is ieder voor zich, bij gaat het pas sinds een week of drie zo, daarvoor waakte ik als een hond over haar, en haar slaap, zodra ze s avonds wakker werd en ik hoorde haar huilen dan stond ik alweer naast haar bed
Dus moraal van het verhaal, het komt vanzelf zoels jij je er prettig bij voelt, en wat het beste past bij jouw meiske!

Liefs Wendy

#3

Kijk dat dacht ik nu ook. ik bedoel maar: ze is 2 maand oud! 't is dan wel een superbaby maar nog geen mini-volwassene. Volgens mij was die vrouw wat in de war omdat onze Jolien nogal een groot formaat is

Raising kids is part joy and part guerilla warfare.
Lilypie 1st Birthday Ticker

#4

Mijn motto is, het is mijn kind en die is uniek
Maar meestel kloppen de richtlijnen wel, in grove lijnen dan…
Maar je moet gewoon doen wat jij denkt dat het beste is en dan komt het vaak wel goed, jij hebt het beste voor met je kind

Liefs Wendy

#5

hoi
ik heb me verder nog niet in topics van jou gemengd of advies gegeven, maar ik wil wel even het volgende kwijt.

Volgens mij leg je de nadruk op het "volgens het boekje"moeten gaan.
Elk kind is anders en een baby van 2 maanden kan je nog niet verwennen dus je bedritueel is prima zolang jij je er niet onzeker over voelt.

Jij en je baby zitten nog in de elkaar leren kennen fase en alles wat maar een beetje afwijkt knal je hier op het forum alsof het tja… ehm hoe zal ik het zeggen of je echt op zoek bent naar bevestiging van mede moeders dat je het goed doet en al die anderen het maar fout…alles heeft 2 kanten en nu na 5 jaar kan ik zeggen , ik ben nog lang geen deskundige, ik doe mijn best en meer kan je als moeder niet doen.

Ook ik heb fouten gemaakt met mijn eerste of was makkelijker erover bij de tweede, nu de derde eraan komt moet ik over sommige dingen ook weer gaan nadenken, maar ik pieker er niet over elk detail zo uittelichten om mijn eigen onzekerheden maar te maskeren.
Als je vragen hebt over een of ander staan we allemaal klaar hier voor je en de dingen in Belgie wijken vast wel weer af van hoe de dingen hier in Nederland gaan… weet vast en zeker dat hoe ik 5 jaar geleden mijn dochter verschoonde , nu weer achterhaalt is door een nieuw regeltje van het CB of de kraamverzorgster.ga af op je eigen gevoel en instinct en pak advies mee van wie je maar kan maar overdrijf het niet.

Laat alles een beetje los en focus op de leuke dingen die het hebben van een kind met zich meebrengen en minder op hoe het volgens het boekje moet gaan.

groetjes Kim, mama van Sofie en Victor & ??

#6

Kim,
Ik begrijp je punt, maar kan Queenofwands ook begrijpen. Ik heb namelijk zelf ook een dochtertje van 8 weken en gelukkig heb ik heel veel aan mijn partner, maar zoals je in papa trouble kan lezen heeft Queenofwands dat niet en begrijp dus heel goed dat zij steun en bevestiging zoekt bij ons. Jou begrijp ik ook, want je moet inderdaad ook op je gevoel en intuitie afgaan, maar als het CB in België zegt dat ze het niet goed doet en geen man heeft die haar steunt dan begrijp ik ook wel dat ze het hier op het forum zoekt. Ben zelf de eerste paar weken van Demi ook nogal tekeer gegaan hier op het forum om te vragen of ik het allemaal wel goed doe, want je hoort tig verschillende verhalen en loopt van CB naar HA en dan is het toch lekker als je hier op het forum je ei kwijt kunt. Dit is geen aanval ofzo, maar begrijp zowel jou als Queenofwands.
Liefs Natasja

#7

een eerste kindje is best heel wat
ik weet nog dat ik ook heel onzeker was
ik was toen ook nog maar 24 (scheelt ook)
en dan krijg je van alle kanten 'goed bedoeld’
advies (mijn eerste was een huilbaby)
maar daar vroeg ik niet om
qweenofwands vraagt hier wel om advies en krijgt het
ook, wel is waar van verschillende aard , maar daar mag ze
zelf haar conclusies uit trekken, en kan ze zelf mee doen wat
ze wilt
we kunnen met zijn allen niet haar onzekerheid en problemen wegnemen
maar wel onze ervaringen en goed bedoelde adviezen geven
ik wou dat ik zo een forum had gehad toen ik mijn eerste had
en ik zou ook niet alles het forum opgegooid hebben maar dat ligt dan meer
aan mij
maar ik had het heerlijk gevonden om te lezen dat ik niet de enige was

groetjes Nancy ,mama van Randy 10jr, Damon 7jr en Chloë 3mnd

#8

Natuurlijk is een forum tof voor adviezen. Maaaaaar je krijgt wel een heleboel adviezen tegelijk. Zeker ook als je dezelfde vraag stelt op een ander forum of 2x een topic opent met het zelfde probleem. Ook krijg je adviezen ( zoals bv het cb nu ook ) waar je niet achter staat of niet wilt horen. Ik denk dat het in eerste instantie erg belangrijk is dat je samen met je partner went aan de nieuwe situatie, natuurlijk weet je niet meteen alle antwoorden want je moet beiden jullie kindje eerst leren kennen. Maar als je er samen over praten kan, kun je ook samen bekijken welke methode het beste voor jullie werkt en zal dit je steunen om ook zo samen vertrouwen te hebben. Onzekerheden kunnen wij inderdaad zeker niet weg nemen.
Onze dochter heeft het eerste jaar een potje gemaakt van dr spaapritueel en na overleg met het cb hebben we dit aangepakt om het zo volgens onze (“normale”) wensen te laten verlopen. De aanpak van het cb werkte al was ik er zelf niet geheel happy mee. Voor mezelf zou ik heben gewild dat we daar toch iets eerder aan begonnen waren, dat had een hoop gedoe gescheeld. Maar goed, alles verloopt nu prima en ik kan je niet vertellen wanneer je voor jezelf een grens moet trekken om aan een goed bedritueel te beginnen.