Hoi hoi,
Ik ben het helemaal eens met Carolien. Je kunt maar beter weten of er iets aan de hand is en bij het eerste gesprek kun je toch vragen wat ze gaan doen en of het vervelend is?
Een lastige keuze he, ik snap het hoor lijkt mij ook heel moeilijk maar als je nu afzegt en hij krijgt een nieuwe aanval wie weet hoe lang je dan weer moet wachten totdat je terecht kunt?
Heel veel succes!
groetjes,
Wendy
Gewijzigd door - moppiesmama op 17 May 2010 22:24:55
ik heb vroeger veel eeg’s gehad,maar toen was ik 14,ook voor epileptie.het valt wel mee,hoor,doet geen pijn,en is niet eng.,alleen die lijm is moeilijk uit je haar te wassen,maar als dat het ergste is…
als je ook maar enigszins twijfelt of jouw kindje epileptie zou kunnen hebben,zou ik het laten testen.als het toch zo is,kun je het maar beter weten.
bij mij in de familie kwam het ook niet voor,en ik ben er nu overheen gegroeid,heb gewoon een rijbewijs,enz.
als jouw kind het zou hebben,wil dat dus niet zeggen dat het levenslang is.
Bedankt voor de reacties. Ik weet het zelf eigenlijk ook even niet.
Ik maak me zo veel zorgen om hem en wil wel graag sterk zijn voor hem maar ik ben zelf zo bang voor de onderzoeken dat ik bang ben dat ik daar gewoon instort.
En echt ik wilde gewoon ook dat mijn man thuis was zodat ik dit soort dingen niet altijd maar alleen hoefe te doen.
Ik ga ze morgen anders wel even bellen en misschien dat zij mij een beetje meer kunnen vertellen en een beetje gerust kunnen stellen.
Nogmaals bedankt voor de reacties. En ja jullie hebben natuurlijk wel gelijk.
We moeten gewoon gaan.
Niet je kop in het zand steken, is het makkelijkste en ik heb natuurlijk makkelijk praten. Maar stel dat hij weer een aaval krijgt, dan moet je weer een nieuwe afspraak maken en zit je weer weken in onzekerheid. En geloof me nu ben je bang maar als je daar zit ben je megasterk voor je mannetje. Jou emotie komt er dan pas later uit. En daar ben je niet alleen de verpleegsters weten wel hoe ze ook met jou angsten om moeten gaan,
Liefs Michelle
@Michelle je hebt gelijk. Ik mag mn kop ook niet in het zand steken. Dat zou natuurlijk eigenlijk alleen maar heel erg zwak zijn.
We wachten dus gewoon nog 3 weken en dan probeer ik het maar gewoon op me af te laten komen.
Liefs,
ik zou hem zeker laten testen,voor je eigen geruststelling,want ik denk niet dat het epileptie is.hij huilde toch tijdens die aanval?bij epileptie kan dat niet,omdat dan de kaken op elkaar geklemd zijn.
@cheyenne, Hij huilde inderdaad de eerste keer en de tweede keer huilde hij dan wel niet maar hij maakte wel een soort kreunend geluid dus hij had zeker zijn kaken niet op elkaar geklemd.
Daarom dacht ik ook niet dat het epelepsie was, tenminste bijna overal staat op internet dat het huilen/geluid maken er niet bij hoort maar volgens de huisarts is dat dus niet helemaal waar.
Heb jij als baby zijnde ook al aanvallen gehad of begon het pas veel later?
En wat is trouwens een night-terror dat had jou kindje toch gehad?
Liefs,
Misschien kan je iemand meenemen naar het ziekenhuis voor/tijdens de onderzoeken. Dan heb je minder het gevoel er alleen voor te staan. Een goede vriendin, je moeder, zus? Dan heb je zelf ook een beetje steun!
Sterkte, ik hoop dat het allemaal meevalt!
Groetjes Carolien.
ik kreeg pas epileptie in de pubertijd,en ben er overheen gegroeid.
night terror is een soort nachtmerrie.het heeft te maken met de groei van het centrale zenuwstelsel.savanna had het gelukkig maar 1 keer,want het was heel eng.ik kreeg echt geen contact,en het leek wel of ze harder krijste als ik haar aanraakte.ze reageerde totaal niet op stem,had haar ogen open,en staarde in de verte.na 45 minuten was ze ineens weer rustig,en sliep verder.
het ergste vond ik nog dat ik de spoedpost belde,en die vrouw me niet kon verstaan door het gekrijs,dus moest ik savanna helemaal alleen laten
Dat is inderdaad ook wel heel eng ja. Ik denk niet dat hij dat gehad heeft aangezien de tweede aanval overdag op de fiets was.
We moeten het maar gewoon afwachten.
Liefs,