Mijn oudste gaat sinds januari naar de peuterspeelzaal. Het heeft maaaaaanden geduurd voordat hij enigszins gewend was en het oké vond als ik wegging. Wel hoorde ik iedere keer als ik hem op kwam huilen dat ie toch wat gehuild had
Toen werd de jongste geboren en ineens ging het TOP op de psz. De juf zei dat de school nu waarschijnlijk zijn “enige” veilige plekje is, waar even helemaal niets veranderd is. Daar kon ik wel inkomen, thuis stond alles op zn kop en in het teken van zn broertje (al heb ik erg mn best gedaan om hem er bij te betrekken hoor!)
Maar goed, toen werd het zomervakantie en ik voelde al op mn klompen aan dat ik daarna weer overnieuw zou kunnen beginnen… De eerste maandag (hij gaat ma.ochtend en vrij.ochtend) ging erg goed, ik werd zelfs uitgezwaaid.
De keren daarna weer veel tranen, met name als ik weg ben. De juffen kroelen veel met hem en geven ook echt wel wat 1 op 1 aandacht als hij daar behoefte aan heeft, maar hij heeft het erg moeilijk.
Hoe kan dat nou toch?
Tis sowieso wel een emotioneel jongetje, met veel pieken en dalen (piek is heel opstandig/driftig/dwars, dal is superlief en zacht). Hij kan een heel grote mond hebben (op school absoluut niet!) maar heeft een heeeeel klein hartje.
Wie heeft dit ook meegemaakt?
Zijn er nog tips voor hem/mij?
