Nils krijgt nieuwe buisjes in z'n oren

#1

bah, gisteren voor kontrole bij de KNO-arts geweest en die constateerde dat 1 buisje niet meer in z’n oor zat. Helaas zat er daar ook weer vocht achter z’n trommelvlies en dat betekent dus weer nieuwe buisjes. In 't andere oor zit 't buisje nog. De arts zou tijdens het plaatsen van het ene buisje bekijken of in het andere oor ook een nieuw buisje moet komen. Datum staat ook al vast: donderdag 23 december (leuk he net voor de kerst, moet kunnen allemaal) dus ik hoop maar dat hij de 25e opgeknapt is, want we wilden eigenlijk naar Scheveningen (naar m’n ouders dus) op 1e kerstdag. Ach we zien 't wel. Nils vond 't allemaal (na uitleg wat er ging gebeuren) wel prima, totdat hij 't echt meemaakt natuurlijk…
De vorige keer was hij 1,5 jaar, dus dat weet hij zich natuurlijk niet meer te herinneren. Ach ja mama maakt zich weer meer druk dan d’r kind…

Groetjes van Sandra, mama van Nils (14 maart 2001)

#2

Ja, maar dat is natuurlijk logisch, dat jij je drukker maakt dan hij.
Dat zou ik ook hebben hoor!!!

Vervelend zeg, dat dat ene buisje er niet meer in zit (ik had dat vroeger ook weleens, dat je zo’n ding “verliest”. Balen is dat!(heb zelf ong. 5x buisjes gehad)

Maar de dokter had er dan wel haast mee zeg, dat hij a.s. donderdag al terecht kan. Of kan het in jullie ziekenhuis altijd zo snel?
Hier moet je minstens 2 a 3 maanden wachten voordat je aan de beurt bent.

Nou, heel veel sterkte in ieder geval!!!

Enne…voordeel is dat ze van buisjes nooit ziek zijn.
Hooguit hebben ze even last van de narcose, maar meer ook niet.
Dus hij is vast met kerst weer opgeknapt!!

Groetjes, mamma van Stephan

#3

Hahahahaha!! Da’s een goeie Elly
Mij zien ze ook liever dan dat ze me horen, maar dat is omdat ik zo enorm veel kan kletsen (nou jaaaaa…gezéllig toch?? Snap het “probleem” nooit hoor )

Groetjes, mamma van Stephan

#4

oh bah nooit leuk dat soort dingen!! maar het is voor een goed doel , veel sterkte alvast en ga aan jullie denken de 23 ste!!

ariette7jasmijn

#5

heel vervelend is dat allemaal he,wens je sterkte met nils


#6

Dank je wel allemaal voor jullie steun. Ik denk overigens dat hij nog voor de feestdagen geholpen wordt omdat ze alles voor die dagen afgehandeld willen hebben. Hij kon ook volgend jaar terecht, maar dan werd het pas eind januari. Ik heb toch maar gekozen voor de 23e want anders loopt hij met 1 oor rond waarmee hij niet zo goed hoort. Je merkt aan 'm dat als hij dingen niet hoort, hij hierom ook erg boos wordt. Het kan maar gebeurd zijn.

Groetjes van Sandra, mama van Nils (14 maart 2001)

#7

Ja, da’s zeker waar.
Als hij er nu al last van heeft is het vervelend om hem daar nog ruim een maand extra mee te laten lopen toch.
Dan kan hij het inderdaad maar beter zo snel mogelijk gehad hebben.
Is toch wel sneu hoor, als hij niet goed hoort met dat oor (kan me voorstellen dat hij daar gefrustreerd en dus boos over wordt)

Succes!

Groetjes, mamma van Stephan

#8

heel veel sterkte voor nils ,ja en het kan maar gebeurt zijn .ja het lijk me super verveeelt zal je niet goed kan horen .he wat grapig sannie wij zitten eerste kerst dag in den haag bij me moeder

groetjes marielle mama van tanja

#9

He gossie Nils wat een gedoe, maar ja dan kan je wel weer goed horen. Hopelijk heb je erna er niet te veel last van, sterkte ventje !!!
En Elly jij ook veel succes die dag want dat is ook niet niks. Pfffft ik ken het maar al te goed bah !!!

Groetjes Astrid,mamma van Evianne 03-04-2003

#10

Sterkte Elly, ook ik weet wat je bedoeld helaas.
Maandag a.s. ben ik aan de beurt daarvoor

Groetjes, mamma van Stephan

#11

Ik kan niet met jullie mee praten over te tandarts!! (gelukkig hihi) heb nog nooit een gaatje of iets dergelijks gehad !! goed he hehehe. Ik ff blij maar ik wens jullie veel sterkte bij de tandenbeul!!

ariette7jasmijn

#12

Ik heb zon 2,5 jaar geleden een fikse ontsteking gekregen na het boren van een tand. Dit heeft zon 6 weken geduurd voordat ik eidelijk door mijn tandarts naar een specialist werd gestuurd. Moet wel zeggen dat dat toen een verademing was nadat ik nachten en dagen had gehuild van de pijn. Maar sindsdien heb ik het niet meer zo op de tandarts terwijl ik er voorheen echt niet bang voor was.

Groetjes Astrid,mamma van Evianne 03-04-2003

#13

Goh, Elly en Bieb, allebei een wortelkanaalbehandeling!!! Bah, ik weet er alles van. Ik heb 't 5 jaar geleden ook mogen ondergaan, maar dan in Maleisie…
Tsja, da’s weer een apart verhaal. Ik ben er uiteindelijk in een zeer dure privekliniek terecht gekomen en daar was de apperatuur moderner dan hier en de rekening? 20 gulden incl. medicijnen! (voor daar een kapitaal natuurlijk). Succes in ieder geval.

Groetjes van Sandra, mama van Nils (14 maart 2001)

#14

Wow zeg, nou…dan ga ik volgende keer natuurlijk wel even naar Maleisie!!

Groetjes, mamma van Stephan

#15

haha, als je weet weer ik eerst terecht ben gekomen daar…soort ziekenhuis uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Ben daar dus ook echt weer uitgerend, terwijl ik verging van de pijn. Dat ziekenhuis was overigens voor iedereen gratis. Maar goed, je hebt natuurlijk wel de kosten van je ticket, maar dan wel gelijk een supervakantie. Maleisie is echt super!!!

Groetjes van Sandra, mama van Nils (14 maart 2001)

#16

afgelopen donderdag is 't dus gebeurd: Nils heeft nieuwe buisjes en is dus wel geholpen aan z’n neusamandelen. De narcose is niet zo goed gevallen bij hem. anderhalf uur na ontwaken heeft hij gegild en gekrijst. Verschrikkelijk was dat. Maar goed, nu gaat 't wel weer goed met 'm. behalve dan dat hij na 't slapen iedere keer weer gillend wakker wordt. En eten is ook nog drie keer niks. Dat was al nooit zo geweldig maar nu dus helemaal niets behalve dan wat soep (paar happen) en wat yoghurt of een danoontje. Misschien moeten we nog maar even afwachten. Hoewel hij geen pijn heeft en dus ook niet aan z’n keelamandelen geopereerd is. Ik vind 't maar wazig, we zien 't wel. Jammer genoeg is de KNO-afdeling nog dicht in 't ziekenhuis, anders zou ik 't even na kunnen vragen. Ik kijk 't deze week wel even aan.

Groetjes van Sandra, mama van Nils (14 maart 2001)

#17

Stephan is bijna net zo oud als Nils en 1 ding ben ik wel achter gekomen: zo’n ingreep kan enorm veel impact hebben op een kind.
Vandaar ook het huilend wakker worden etc.
Misschien heeft hij idd geen pijn, maar wat dat eten betreft: wie weet hangt het allemaal samen met de operatie.
Echt, het kan enorm veel doen met een kind hoor!

Stephan is dus in Juni geholpen aan zijn neus en keelamandelen en is extreem bang geweest daarna. Erge verlatingsangst, woede (in het begin) en dus tegen ons gericht (wij hadden hem tenslotte naar het ziekenhuis gebracht) etc. etc.
Gelukkig is het bij lang niet elk kind zo extreem hoor, haha!
Stel je voor.
Maar goed, bij Stephan dus wel en ik ben erg blijj dat het nu, na ruim een half jaar, beter met hem gaat (wat betreft verlatingsangst enzo).

Wat ik er eigenlijk mee wil zeggen is dat het voor Nils nog maar kort geleden is en hij nog wel behoorlijk onder de indruk zal zijn van het hele gebeuren.

Maar ik zou ook wel balen hoor, dat de kno-afdeling dicht is.
Ik zou ter geruststelling ook graag gebeld hebben.

Als je nog vragen hebt stel je ze maar hoor!

Sterkte!

Groetjes, mamma van Stephan

#18

hee Bieb, dat is wel heel herkenbaar hoor, wat betreft die verlatingsangst en dat boos zijn op ons en op alles wat een witte jas draagt. Nils was zo verschrikkelijk kwaad dat de verpleegkundige 't niet eens voor elkaar kreeg om bij 'm de bloeddruk te meten. En hij maar roepen: ik wil hier weg, ik wil naar huis. Echt zielig was dat. Maar goed, vandaag heeft hij wel weer redelijk gegeten, maar die verlatingsangst is vreselijk, zo ken ik 'm helemaal niet. Hij jankt ook nu werkelijk om alles, ook dus als 't hem even niet zint. Ik hoop maar dat 't van voorbijgaande aard is, want ik word er behoorlijk maf van.

Groetjes van Sandra, mama van Nils (14 maart 2001)

#19

Hoi,

wat vervelend zeg die verlatingsangst. Knuffel hem maar lekker vaak. Er zijn ook boekjes over een ziekenhuisbezoek cq opname en operatie bij de biep misschien nog een optie om dit toch achteraf nog eens met hem te bespreken. En vooral plaatjes te kijken.

Succes en sterkte.

Groetjes,

Diana moeder van Daan

#20

Hoi San,

De extreme verlatingsangst is nu gelukkig eindelijk voorbij.
Maar het heeft wel een half jaar geduurd.

Maar goed, dat is natuurlijk per kind verschillend.

Wel heeft hij het soms in zijn verhalen (als hij aan het spelen is bijv. of als hij iets verteld) nog weleens over het ziekenhuis en dat hij toen niet ging praten (auw in zijn keeltje) en dat mamma er toen niet was en toen weer wel! Etc. etc.

Dus zo nu en dan (niet al te vaak gelukkig) merk je wel dat hij het niet vergeten is. Hij was ten tijde van de operatie trouwens bijna 3 jaar (op 6 dagen na).

Maar goed, troost je, het is van voorbijgaande aard. Echt!
Ik dacht op een gegeven moment ook van: jeeeee, wat moet ik hiermee???
Werd er helemaal hopeloos en wanhopig van op het laatst.

Maar echt, het gaat over!

Heel veel succes!

Enne…je moet hem in de tussentijd gewoon het vertrouwen blijven geven (extra) dat je altijd weer terugkomt.
Hij heeft echt je hulp nodig en extra geduld van jou om te vertrouwen dat je hem niet weer alleen laat en dat er dan iets vervelends gebeurd.

Sterkte!

Groetjes, mamma van Stephan