naar de reactie of mening over het volgende.
Stel je bent 36 en gezien het risico op een kindje met eventueel een geboren “afwijking” zou je dan een nekplooimeting, triple test, vruchtwaterpuntie laten doen met de risicos die bij de laatste 2 testen horen?
Volgende dilemma:
Wat doe je als het een negatieve uitslag zou zijn?
Groetjes
Monique
-Om je vleugels uit te kunnen slaan, heb je een nest nodig.-
Als ik 36 zou zijn zou ik zo’n test niet doen.
Ik weet wel dat je op die leeftijd iets meer kans hebt op bijv. een kindje met het syndroom van Down, maar die worden ook geboren bij mensen die jonger zijn dan 36.
Ik zou het aan het lot overlaten, om het maar zo te zeggen.
Ook als je bijv. 29 jaar bent kan je een kindje met een “afwijking” krijgen.
Nee, ik zou het niet doen. Zeker niet omdat het idd ook nog de nodige risico’s met zich meebrengt (die laatste twee testen).
En zou jij voor de keus willen staan?
Stel je voor dat ze zeggen dat het kindje het syndroom van Down heeft en je bent al 19 weken zwanger (want dat ben je dan vaak al na die testen) en je hebt je kindje al voelen schoppen etc. etc.
Zou je het kindje dan nog weg laten halen?
De artsen weten wel veel tegenwoordig, maar ze weten nooit hoe jouw kindje nou precies geboren gaat worden.
Of de afwijking bijv. ECHT zo erg is of dat het achteraf misschien toch wel meevalt.
Nee, ik zou er niet voor kiezen en het aan het lot/de natuur overlaten.
En als het dan een kindje met een afwijking zou zijn dan zou ik daar met hart en ziel voor zorgen en er ongetwijfeld net zoveel van houden als van mijn andere kind(eren).
Tuurlijk is het wel heel “pittig” maar dat heb je er voor over.
Nogmaals: ik onderschat het niet, maar ik zou geen test doen.
Groetjes, mamma van Stephan
tja… misschien voor veel mensen een dilemma maar ik zou het ook niet doen. ik onderschat het probleem van een down syndroom kindje ook niet , maar als ik op 36 jarige leeftijd zwanger zou zijn zou ik het niet doen. het kindje wat dan in me zou groeien is ons kind, als het niet de kracht vind om te leven zou het in mijn buik overlijden en anders is het welkom. tuurlijk als je zwanger bent zit je er niet om te springen om een ongezond of een downsyndroom kindje te krijgen laten we eerlijk wezen, maar ook als dat zou gebeuren dan is het ons kind!. groetjes
Ik heb een punctie laten doen toen ik zwanger was van ons vierde. Ik was toen 37 jaar. De punctie mislukte omdat er geen vruchtwater genoeg was. Toen werd er afgesproken om de week erop terug te komen voor een volgende punctie. Dit heb ik geweigerd om verschillende reden, ik zou ondertussen al 19 weken zwanger zijn, dus over de helft van mijn zwangerschap als ik de uitslag zou krijgen. Ik zou het nooit over mijn hart hebben kunnen krijgen om mijn kindje dan nog weg te laten, ten tweede : iedere vruchtwaterpunctie heeft kans, al is het miniem, op een miskraam of vroeggeboorte. En twee keer dat risico nemen zag ik niet zitten.
Neen, ik zou het niet aanraden.
Om te beginnen, ik respecteer iedereen zijn keuze in deze.
Gelukkig sta ik (of heb ik er nog niet voor gestaan) niet voor deze keuze.
Ik denk dat ik het wel zou laten doen.
Het risico op een kind met een (behoorlijke) afwijking schijnt boven de 35 erg groot te zijn.
Het ligt ook aan de gezinssituatie.
Ik heb zelf een tante (zusje van mijn moeder) die geestelijk gehandicapt is (gelukkig niet erfelijk, is onderzocht).
We vergeten vaak dat wij niet tot onze dood voor een kind kunnen zorgen met een afwijking. Maakt niet uit of dat nu syndroom of down is of iets anders.
Er komt (waarschijnlijk) een moment waarop je de zorg uit handen moet geven.
De zorg voor zwakzinnigen en gehandicapten is drastisch teruggelopen de laatste jaren.
Wat betekend dat zo’n kind (en met 40 zijn het ook nog kinderen) gewoon de dupe is.
De zorg zal ook alleen maar teruglopen.
Dan heb je natuurlijk ook nog de thuissituatie. Heb je al 1 of meer kinderen rondlopen dat wordt het verhaal misschien heel anders.
Die kinderen zouden heel veel (welverdiende) aandacht mis kunnen lopen omdat een kindje met een afwijking waarschijnlijk heel veel aandacht nodig heeft. Het hoeft niet zo te zijn, maar het kan wel.
Maar wat als jij er niet meer bent?
Je andere kinderen zullen altijd verantwoordelijk zijn voor hun gehandicapte broer of zus. Zij hebben ook een gezin en moeten ook verder.
Het klinkt misschien heel hard, maar ik maak het dus een beetje mee van heel dichtbij. En ik zie dus inderdaad dat mijn tante van bepaalde gevolgen/bezuinigingen echt de dupe wordt.
Ik denk dus dat ik die test wel zou laten doen. Dat zegt mijn gevoel nu.
Maar ik blijf erbij, dit is heel persoonlijk.
Ik vindt ook niet dat je iemand kunt veroordelen omdat ze het wel of niet doen.
Het is heel moeilijk en heel persoonlijk.
Groetjes Mim
bij mij komt er geen uitslag want zou nooit een test laten doen, want zo denk ik er over… kan hard zijn maar heb zelf een geestelijk gehadicapt broertje gehad en konden testen laten doen maar dat hebben we allebei nooit gewild… want (voor ons dan) is elk kind welkom…
Tries
Liefs Tries
ik zou een nekplooimeting misschien nog wel laten doen,maar dan…
Ik weet niet,het strookt niet met mijn gevoel.je bent dan ook alweer zover in de zwangerschap dat je het dan waarschijnlijk hebt gevoelt enzo.
mijn schoonzusje is 26 en die had een geweldige zwangerschap,de echo zagen er mooi uit maar krijgt wel een jongetje met down.
ik kan me wel voorstellen dat mensen dat niet zouden willen maar stel je krijgt een kindje met down daar houd je toch ook van ?
Hoi,
Ik ben nu wel eens benieuwd wat Monique vind van deze 6 reacties op haar oproep.
Was het wat ze verwacht/gehoopt had?
En hoe denkt ze er zelf over?
Groetjes, mamma van Stephan
hoi,
sorry dat ik zo laat reageer maar mijn computer lag er een paar daagjes uit.
ik weet dat de keuze erg moeilijk is en blijft.
als je een punctie doet en de uitslag is slecht en je besluit het te laten “weghalen” moet je al bevallen vanwege de ver gevorderde zwangerschap. iets wat me afschuwelijk lijkt. alleen daarom zou je de test al achterwege laten. Je schuldgevoel blijft dan ook knagen lijkt mij. ik merk wel dat mensen die van te voren besloten hebben om bij een slechte uitslag de zwangerschap te onderbreken dan toch vaak de beslissing nemen om de zwangerschap door te zetten.
gezinssituatie is ook belangrijk. Zelf heb ik 2 gezonde kinderen en wat haal je je dan inderdaad op de hals als het kindje veel verzorging nodig heeft. ongetwijfeld hoe je van dit kind evenveel wat het is dan toch gewenst.
Misschien is het nog maar het beste om inderdaad de minst risicovolle testen te doen. Nekplooimeting en of triple test. en dan hopen op een gezond kindje…en dan nog kan er met de bevalling wat mis gaan.
Niet te veel bij stil proberen te staan en van de zwangerschap genieten…
Groetjes
Monique
-Om je vleugels uit te kunnen slaan, heb je een nest nodig.-
Je hebt gelijk meid,
Zwanger worden op deze leeftijd is vaak weloverdacht. Je neemt bewust een risico. Ook als het een verassing was, heb je de leeftijd om alle (zover dat kan) risico’s in te zien. Waarschijnlijk zou ik ook eerst de echo’s laten bekijken (nekplooimeting etc.) als er dan al iets te zien is en het lijkt ernstig, zou ik (afhankelijk van wat ze zien natuurlijk) waarschijnlijk wel het risico van een punctie nemen. Maar ik zou het kind niet zomaar in gevaar brengen.
Liefs Kristel
Hallo,
Ik wilde ook nog even zeggen dat ik het helemaal met Mim eens ben.Ik heb er ook bijna niks aan toe te voegen.
Volgens mij kan je,ook al heeft je kind een afwijking,wat dan ook,niet zelf beslissen of je wilt aborteren of niet.Dat kan pas als de afwijking zeer ernstig is.(tenminste na 3 maanden zwangerschap bedoel ik)In dat geval geeft een arts je de mogelijkheid voor abortus.Maar volgens mij geld dat niet voor het syndroom van down.
Tenminste dat kan ik me persoonlijk niet voorstellen.
en ik persoonlijk zou dus ook,net als mim en met dezelfde reden wel laten testen!
Groetjes Eljada
Lieve meiden,
Ik ben Jolanda, nu 34 jaar en toen wij Lucas (met downsyndroom) kregen was ik 33 jaar. Het komt dus niet alleen voor boven de 36 jaar!
Ik wist het niet in de zwangerschap dat wij een downkindje zouden krijgen en al zouden we het geweten hebben, dan nog hadden we hem gewoon laten komen.
Een aantal uren na de bevalling werd mij vertelt dat de verpleging (ik moest bevallen in het zkh) dat ze een vermoeden hadden dat Lucas ws het downsyndroom zou kunnen hebben. Het was immers na de geboorte moeilijk te zien of hij het echt zou hebben!! Maar een bloedtest (chromosomentest) wees uit dat hij dus wel een downkindje was/is.
Maar nu zijn we 1,5 jaar verder en weten we inmiddels ook al dat hij verder helemaal gezond is
Nu is het goed.
Als jullie nog meer willen weten sta ik er echt voor open hoor !!!
Liefs Jolanda, Mama van Tim (4) en Lucas (1,5)
Gewijzigd door - Jolanda&Kids op 06 Mar 2006 15:03:00
Ik was 35 toen ik onze oudste kreeg en ik was bijna 36 toen ik zwanger werd van de jongste.
Wij hebben bij de 2e zwangerschap in eerste instantie een combinatietest laten doen. Een nekplooimeting + bloedtest.
Afhankelijk van die uitslag zouden we pas gaan beslissen over verder onderzoek in de vorm van een vlokkentest of vruchtwaterpunctie.
Gelukkig hebben we die beslissing nooit hoeven nemen want we kregen een erg goede uitslag.
Dus ik zou als ik jou was gewoon eerst die nekplooimeting en dat bloedonderzoek (je eigen bloed, niet dat van de baby) laten doen (daar zitten totaal geen risico’s aan vast want een nekplooimeting gaat via een echo). Mocht je dan een uitslag met groot risico krijgen, dan kun je daarna beslissen welk vervolgonderzoek je wilt laten doen.
Je kunt nu toch niet neutraal beslissen welke onderzoeken je zou laten doen bij een “slechte” uitslag van de nekplooimeting.
En je kunt al helemaal niet nu beslissen wat je zou doen bij een slechte uitslag omdat je helemaal niet weet hoe je je op dat moment voelt.
Misschien zeg je nu wel “Ik laat de zwangerschap beëindigen bij een slechte uitslag”, maar op het moment dat je ervoor staat kun je er wel heel anders over denken. Het is tenslotte wel je kindje waar je al heel veel van houdt.
Ik ben heel blij dat ik nooit voor de keuze heb gestaan. Op het moment dat je al een kindje hebt en je krijgt bij de 2e een slechte uitslag neem je wel andere dingen mee in je overweging want je beslist niet alleen over de toekomst van het nieuwe kindje en jezelf, maar ook over de toekomst van het oudste kindje. Vergeet niet wat een impact de zorg voor een chronisch ziek kindje heeft op het gezinsleven.
Nogmaals ik ben heel blij dat ik niet voor de keuze heb gestaan want inderdaad zeker als je al best ver in je zwangerschap bent (en dat is een bijkomend nadeel van de vlokkentest en de vruchtwaterpunctie) en het kindje al hebt gevoeld lijkt het me bijzonder moeilijk om over je zwangerschap te beslissen. En wat iemand anders ook al schrijft, je weet niet hoe erg de afwijking echt is. Misschien valt het wel mee.
Hele moeilijke beslissingen hoor. Alle sterkte in elk geval voor al diegenen die wel ooit deze moeilijke keuze moeten maken.
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 06 Mar 2006 15:28:34
Gegroet mensen,
Hoi, ik ben Bart en volg een studie als onderwijsassistent op de basisschool. Voor mijn studie zoek ik mensen die vrijwillig wat ervaringen willen delen over het hebben van een kind met een beperking. Ik heb deze informatie nodig om me te kunnen verdiepen in de gezinssituatie. Ik schrijf uiteindelijk zelf een casus van de gezinssituatie. Als je iemand anders kent met een beperking of het geen kind is zou ik graag aan je willen vragen of je deze ervaringen met me zou willen delen. Alle informatie die ik krijg is van harte welkom!
Wat kun je voor me doen?
Je verteld hoe je omgaat met deze beperking(en) van het kind.
Hoe je het kind hebt opgevoed en wat je daarvoor nodig had.
Moet je extra aandacht besteden aan het kind, wat dan allemaal?
Is het kind afhankelijk van anderen?
Ect… vertel je ervaringen!
Groeten Bart: bereik me op: watskebart89@hotmail.com !
hoi ik ben moeder van downkindje
en ja al ik zou bij tijffel doe test
als je niet veel uitmaakt zal ik niet doen
kan dat wat fout gaat is klein maar bestaat wel
ik ben nu van 2 zwager en ik heb voor zelf gezecht kiezen als nekplooimeting niet goed is dat dus toch voor test ga ok al heb risko dat maar die is zo klein
ik denk dat je zelf die keuze moet maken maar ik heb een vriendin en zij had ook al die tests gedaan (het was al een oudere vriendin) en het kwam uit dat haar kindje gehandicapt was en de dokters maar zeggen dat ze er goed over moest denken om het te houden of niet en als het dan geboren was kwam het uit dat het in de minste graad was je ziet niets aan dat kindje en problemen heeft het ook al niet
de dokters kunnen al veel maar mss te veel
xxx
