Minke is sinds een paar dagen erg van slag als ik weg ga. Ze vond het al nooit leuk als ik naar mijn werk ging, maar vanmorgen was het echt een groot tranendal. Ik hoorde haar binnen “Mamamaaaaaaaaa!!! Niet weg mamaaa” gillen toen ik in mijn auto stapte, terwijl mijn moeder er was en die kent ze heel goed en daar is ze echt heel dol op. Is dit een fase die iemand herkent van deze leeftijd ofzo? Ik vind het zo zielig als ze zo moet huilen als ik weg ga.
groetjes
Onze jongste had het ook rond die leeftijd.
Is Minke ooit eenkennig geweest? Onze jongste namelijk niet, maar dat kwam eruit toen ze met 2,5 jaar naar de psz ging.
Groetekes, Sje
Onze oudste is altijd nooit echt eenkennig geweest, maar rond 5 jaar was het ineens raak!! Krijsen, krijsen krijse als ik wegging op school, de juffen moesten haar met zijn 2-en vasthouden en ik ging zelf ook elke dag jankend weg. Helaas heb ik geen oplossing, het is zo plotseling weggegaan als het gekomen is…
Hier heeft het wel een tijdje geduurd voordat het over was. De jongste bleef me als ik haar naar de psz bracht maar vragen of ik haar echt weer op kwam halen.
Ik bleef elke keer geduldig uitleggen dat ik echt zou komen en dat de juf mijn telefoonnummer, het nummer van papa en zelfs het nummer van opa en oma had dus als ik er eens een keer niet zou zijn, dan zou ze gaan bellen naar papa of opa en oma om te vragen of die haar zouden willen komen halen.
Uiteindelijk heeft dat haar gerustgesteld, maar ze wilde het telkens weer bevestigd krijgen.
Groetekes, Sje
Sje tot nu toe was ze nooit echt eenkennig het kan misschien zijn dat ze dus nu pas in die fase komt…? ik vind het alleen zo laat, Neeltje heeft het ook nu maar die heeft er ook echt “de leeftijd” voor met 10 maanden. Misschien dat dat Minke ook aansteekt… Nou ja ik stel haar inderdaad ook zoveel mogelijk gerust. Ik belde net nog even naar huis en mijn moeder zei dat ze wel vrij snel kalmeerde toen ik eenmaal uit het zicht was… gelukkig maar. Ik hoop ook dat het hier weer snel over is, het is echt vervelend weggaan zo.
groetjes!
Ja, het kan dus inderdaad best dat die eenkennigheid er toch nog een keer uitkomt. Net als bij onze jongste en bij de oudste van yavahn.
Groetekes, Sje
lieke heeft dat ook heel erg gehad.
als baby heeeel eenkennig en daarna verlatingsangst tot en met.
Ik heb altijd alleg eerlijk en open uitgelgd waar mama naar toe moest en wanneer ik haar weer kwam halen.
op psz was het ook altijd huilen als ik ging.
en ineens was het ook weer over.
mirte is helemaal niet eenkennig geweest als baby en die begint nu eenkennig te worden hahah
wat is die mama toch een vetrouwd plekje dan he???
Groetjes Gytha
