Heej lieve mensen,
Heb jullie forum al vaak bezocht maar nooit geregistreerd. Ben nu in een stadium dat ik bijna GEK wordt…en wil heel graag mijn ervaring delen. Ik hoop dat er mensen zijn die zich herkennen of ervaring delen.
Ik zal proberen ‘kort’ haha uit te leggen wat mijn situatie is.
Mijn vriend en ik zijn 8 jaar samen en 1,5 jaar aan het proberen.
Heb in februari 2008 mijn mirenaspiraal laten verwijderen en toen mijn vriend en ik in maart 2008 een soort van crisisje hadden ben ik tijdelijk uit gaan logeren bij een vriendin (de spiraal is even op hold gezet). In die tijd daarna voelde ik me niet lekker, had een vreemde menstruatie in maart, buikpijntjes en kwaaltjes. ik dacht dat zal wel aan het verwijderde spiraaltje liggen. Maar spanning,stressie, druk,nieuwe baan tja je kent het wel.
Dit bleef aanhouden…alweer begin april. Ik naar de huisarts (vervanger, eigen was op vakantie), werd toch wel wat misselijk, ziekig… Volgens hem had ik een buikgriepje en moest het een weekje aankijken! In die week begon ik bloed te verliezen maar dit was weer precies rond mijn menstruatie zodat het niet bijzonder afweek. Ik kreeg maar meer last van mijn buik en was er letterlijk ziek van die week. Tot ik op een avond op mijn werk echt krom liep van de krampen
Naar de eerste hulp van het ziekenhuis. Daar werden me allerlei vragen gesteld en oa de vraag of ik zwanger kon zijn? Ik vertelde dat dat zou kunnen ja. om een lang verhaal kort te maken…Verder onderzoek …en werd 2u later naar huis gestuurd met een urineweginfectie en een antibiotica kuur. Nou ja vervelnd maar wist tenminste waar het aan lag! //%%**Ik naar huis…! Een dikke week later had ik nog steeds veel last van mijn buik…dat kuurtje had wel iets gescheeld maar een infectie moest dan wel weg zijn. Ik dus weer naar de huisarts…die van mezelf dit keer! Die zegt GELIJk tegen me…Ik denk dat u zwanger bent. BOING BOING…
Ik stuur u door voor een bloedtest.Nou ik direct naar de bloedbank maar op de terugweg gelijk zelf een test gekocht natuurlijk. Ik naar huis…EN ZO ZWANGER ALS MAAR KAN. Op dat moment schrok ik me rot want mijn vriend en ik zaten immers in een relatiedip maar het was voor ons allebei ook heel welkom en heeft ons dichterbij elkaar gebracht en onze liefde versterkt.
2 dagen later bleek door nog een bloedtest dat ik een miskraam had.
Ik wist in 1 week dat ik zwanger was en dat het mis was.
Mijn vriend en ik zijn er sterker uitgekomen en zijn alleen maar meer van elkaar gaan houden. Onze kinderwens was geboren. Ook trooste ik mezelf met het feit dat ik wist dat het WEL mogelijk is voor ons om zwanger te raken.
We zijn nu dus dik 1,5 jaar verder en ben nog steeds niet zwanger. Ik heb een zeer regelmatige cyclus van 28 dagen en nog nooit een vuiltje aan de lucht. Nu ben ik de laatste cyclus op dag 15 en 16 gaan bloeden (erg weinig en weer veegjes). Daarna stopte het en ben niet ongesteld geworden op dag 28, ben nu 4 dagen overtijd en heb last van vage buikpijntjes (onderin en links) dit had ik toen ook). Maar door mijn trauma van 2008 heb ik deze keer gelijk aan de bel getrokken en ben toen ik tussentijds ging bloeden naar de huisarts geweest. Daar kreeg ik een verwijsbrief voor de fertiliteitspoli mee. Maar daar liet ik me niet mee afschepen. deze X wilde ik een bloedtest op zwangerschap en wel meteen. Maar de uitslag was HCG 0. Dit was op dag 18. Zelf op dag 30 een zwangerschapstest gedaan maar geeft NEGATIEF. Ik zit nu op dag 32 en word echt gek nu.
Ik maak me vooral zorgen dat er met mij iets lichamelijk mis is. Mijn lichaam heeft me al zo vaak voor de gek gehouden dat ik het niet meer vertrouw.
Maar dit X voelt het echt alsof ik zwanger ben.
Komen schijnzwangerschappen ook in deze vormen voor.?? OF?
Nou het is een heel verhaal maar ik hoop dat er meiden zijn die me kunnen helpen
Liefs
Julia