Kan me je machteloosheid voorstellen als je je partner zo in paniek ziet. Pfffffffff…
Wel fijn dat hij in elk geval vooruit gaat! Hou je ons op de hoogte?
Groetekes, Sje
Niet zo'n leuk bericht
Sandra1980
#62
Pff het blijft zeker heftig. En ik kan me heel goed voorstellen dat het voor je vriend ontzettend moeilijk is. Vooral het niet kunnen praten en vastgebonden liggen. Voor jou ook verschrikkelijk die machteloosheid dat je niks kan doen.
Nogmaals heel erg veel sterkte!
Groetjes,
Sandra
Mama_van_Jasper
#63
Dat is in elk geval weer een klein beetje goed nieuws, hoewel ik me kan voorstellen dat het nog helemaal niet zo prettig is om hem weer wakker te zien als hij daar zo van in paniek raakt. Nog een lange weg te gaan… pfff meid, ik hoop maar dat er mensen zijn die jou en jullie dochter heel veel hulp en steun bieden om deze periode door te komen!
Dikke knuff
Carolien.
goudvisje20
#64
Wat ontzettend moeilijk allemaal zeg. Voor je man maar ook zeker voor jou! En hoe is je dochter hier onder? Gaat het wel een beetje met jou en met haar?
Heeel veel sterkte nog de komende tijd!
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie
ineke1980
#65
wat vreselijk om je man zo te zien. Het machteloze gevoel wat je dan moet hebben kan ik me niet voorstellen, maar het lijkt me echt verschrikkelijk. Fijn dat er kleine stapjes in de goede richting zijn, hopelijk zetten die zich voort. Heel veel sterkte! Hopelijk kan jij het ook een beetje handelen, en gaat het met je dochter ook goed.
Heel veel sterkte!!
groetjes
Ineke
moon1983
#66
Kan me voorstellen dat je je erg machteloos voelt. Wel fijn dat hij vooruit gaat. Heel veel sterkte voor de komende tijd.
groetjes Ramona
MarMama
#67
Gelukkig gaat het vooruit met je vriend, maar zo te horen hebben jullie nog een lange weg te gaan…
Heel veel sterkte!
mama1980
#68
Hey meiden, Het is inderdaad niet makkelijk allemaal op het moment, maar op het moment dat je zoiets gebeurd dan ga je gewoon door. Je MOET wel. Ook idd in het belang van mijn dochtertje. Dan merk je eigenlijk pas hoe sterk een mens is. Met haar gaat het gelukkig heel goed. Ik heb haar verteld dat papa boem heeft gedaan met de auto en nu een tijdje bij de dokters in het ziekenhuis moet slapen om weer beter te worden. Heel af en toe zegt ze uit zichzelf: papa boem! en dan zeg ik: ja idd, en papa is nu bij de dokters die papa weer beter aan het maken zijn. Ze zegt dan: ja! en speelt dan weer vrolijk verder. Ze is met 17 maanden, misschien maar gelukkig, nog net iets te klein om het echt 100 % te beseffen.
Dat is ook iets wat mij op de been houdt, die afleiding die zij me geeft.
mama1980
Saro
#69
Meid een hele dikke knuffel van mij, want oh wat gaan jullie door een heftige periode. Wat moet jouw man een klap gemaakt hebben zeg!! Gelukkig is hij er nog, maar heftig hoor als ik jouw verhaal lees. Lijkt me verschrikkelijk om je man zo te zien.
Heel veel sterkte. Je moet er nu natuurlijk zijn voor je dochter en je man, maar vergeet jezelf ook niet he! De klap komt mss later nog, maar hou jezelf goed in de gaten en trek aan de bel als je hulp nodig hebt.
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>
