hoi meiden,
Mijn meisje is een pittigheidje maar ging altijd wel redelijk goed naar bed omdat ze overdag zo druk is. Ze slaapt de middag nog en dan de avond.
Middag rond half een en avond rond zeven uur, half acht.
Sinds een aantal weken is het een drama om haar naar bed te brengen. Het is echt paniek met gillen, achter over gooien en ik mag ook zeker haar niet uitkleden, luier verschonen. Voorlezen gaat nog maar oh jee, als het liedje eraan komt ( daarna is het dus slapen gaan) is het mega drama.
Ik ga niet bij haar zitten want dan gaat ze zeker niet slapen maar ik vraag me wel af wat dit nu weer is!
Uitproberen kan maar ik vind het wel een heftige reactie! Angst geloof ik niet zo in maar goed, ik weet anders ook niet wat het kan zijn.
Fase in de peuterpuberteit? Wat als het je bekend voorkomt, hoe ga je ermee om? Ik probeer haar te negeren maar ze spartelt zo heftig tegen dat ik daar best moeite mee heb. En gillen, huilen, niet normaal meer!
Dus…help.
Niet willen slapen, geen angst...of wat dan
Wij hebben dit een paar avonden gehad en op een gegeven moment was ik het zat en heb ik gezegd: als je nu niet stopt, dan ga je zonder voorlezen en zonder liedje naar bed. Hij ging door en ik heb hem zonder pardon in bed gelegd en welterusten gezegd. Hij werd boos en gilde de boel bij elkaar. Ik heb hem even (kwartier) laten gaan, ben daarna naar hem toe gegaan en heb gevraagd wat er nu was gebeurd. Hij kon haarfijn vertellen dat mama boos was omdat hij niet luisterde en dat ik daarom geen boekje en geen liedje had gedaan. Hierna uitgebreid geknuffeld en afgesproken dat hij het niet meer zou doen. En het heeft effect gehad want hij heeft het daarna nooit meer gedaan
Mijn zoontje heeft dit sinds ongeveer een week. Hier is het geen drama met verschonen en pyama aantrekken etc, maar hij gaat heel erg huilen als we weggaan (soort verlatingsangst ofzo). Normaal gesproken brengen mijn man en ik Dani naar bed en dan gaat mijn man als eerste naar beneden en dan stop ik Dani nog even toe. Dit hebben we inmiddels omgedraaid. Ik ga nu als eerste naar beneden, omdat het drama als ik wegga het grootst is en als papa nog even blijft is het drama er bijna niet.
Als papa dan naar beneden gaat dan geeft hij aan dat hij over 10 minuten nog even komt kijken. Dit helpt. Uiteindelijk hoeven we niet meer naar boven. Hier is het drama hierdoor al een stuk minder en is hij eigenlijk de laatste dagen na een paar minuten (soms zelf al als mijn man beneden is) al weer rustig.
Wie weet is dit nog wel een tip voor jou?
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>
bedankt voor de reacties,
wat denken jullie dat het is, toch een soort van uitproberen of zou er daadwerkelijk iets aan de hand zijn, zoals angst of zo?
ga het vanavond weer proberen…
hier ook sinds een week ongeveer drama met gaan slapen. Wij waren deze week in Zeeland bij mijn ouders in hun chalet en iedere middag en avond was het schreewen. Ik heb hem gewoon laten huilen en na ongeveer 5-10 minuten was hij iedere keer weer stil. Behalve gisteren maar toen had hij 40,5 graden koorts. Ik kreeg hem net ook niet in bed, maar hij is waarschijnlijk nog niet moe dus heb hem er toch maar uitgehaald en nu is hij leuk aan het spelen.
22-12-2009 colin geboren
Mijn dochter heeft het ook een tijdje gedaan, tot ik stopte met haar slaapje overdag… toen was ze zo moe genoeg om 's avonds in slaap te vallen. Ik weet niet hoe oud je dochter is nu… en of ze het slaapje 's middags kan missen? Maar als ze bijvoorbeeld 2 uur slaapt 's middags zou je daar 1 uurtje van kunnen maken. Ik verwacht niet dat het angst is voor gekke dingen onder het bed ofzo… maar het zou best kunnen zijn dat ze niet alleen wil zijn. Ze weet dat je weggaat uit haar kamer… en zodra de deur “dicht” is, is ze alleen… Ik laat de mijne ook gewoon huilen alleen heeft ze de narigheid om zichzelf volledig in paniek en overstruur te maken… dat probeer ik dan wel te voorkomen. Misschien schiet me ineens te binnen, heb je al geprobeerd, in haar kamertje, met het licht uit (of hoe ze er ook 's avonds bij ligt) rond te kijken? Of er niet iets aan schaduwen kunnen zijn waarvoor ze bangig is? Of beren en poppen die overdag we leuk zijn alleen zodra het licht uit is ze veranderen in enge monsters ofzo? Mijn dochter heeft dat namelijk laatst ook weer gehad… dus heb dat weg gehaald en daarna sliep ze als een roos…
vandaag weer zo’n dag…het slapen gaat goed maar de tijd ervoor!
ik bereid haar voor, nog even en dan gaan we naar boven, mag je in bed je boekje lezen ( niet slapen…).
maar ik worstel gewoon met mijn dochter want ik kan haar niet gewoon uitkleden, het is schoppen overstrekken en hard brullen.
ik zet dan wel door maar poeh dat vind ik niet meevallen en ik weet ook niet waar ik goed aan doe.
is dit herkenbaar bij iemand. Die drift en verzet voor het slapen gaan.
Ze slaapt nu binnen vijf minuten maar dat is ook niet gek als je ziet wat een energie ze eruit gooit voor het slapen gaan!
bij ons ook vaak drama met uitkleden, maar hij gaat wel vrolijk in bed liggen. Zwaait zelfs nog naar me maar zodra ik de deur dichtdoe is het brullen. Ik ben eigenlijk geen voorstander van laten huilen, maar nu het duidelijk is dat het aanstel is, vind ik het niet zo erg. Gisterenavond heeft Colin 45 min gehuild voordat hij ging slapen. Zal wel iets tijdelijks zijn. Ik denk gewoon even doorzetten en dan gaat het wel weer over…hopelijk…
22-12-2009 colin geboren
laat je hem dan even uitrazen bij het uitkleden of ga je gewoon door?
ik ga nu door, maar gister ben ik even weggelopen…grrrrrrrrr. Ik trok het even niet meer. Zij afkoelen en ik…
zeker nu ze kan praten vind ik het moeilijk want ze roept in bed echt MAMA, maar ik weet nu ook dat het nergens over gaat. Makkelijk is het niet maar omdat ik wel zie dat ze moe is heb ik er wel een beetje vrede mee. Maar die drift vooraf…pfff.
ik ga gewoon door. Hij probeert dan te draaien enzo maar ik houd hem gewoon stevig vast en kleed hem om.
Vanavond heeft hij alleen even gehuild toen ik wegging. Hij gooide meteen zijn speentjes uit bed dus ik ben wel 1x teruggegaan om die in zijn bed te leggen, daarna heb ik hem niet meer gehoord. Misschien heeft hij al door dat het geen zin heeft…
Hopelijk is het bij jou ook snel gedaan. Ik denk dat je het beste rustig en consequent kunt blijven. Als ze doorheeft dat je er niet tegen kunt dan gaat ze gewoon door. Ze moet denken dat het je niks kan schelen hoe ze zich gedraagt.
succes
22-12-2009 colin geboren
Hier is het ook gezellig . Ze gaat 's avonds om 19.00uur gewoon slapen, maar dan eerst 2 keer de speen eruit laten vallen. speen er in en niet veel zeggen en mevrouw slaapt weer verder, maar rond 21.30 uur begint ze te schreeuwen (echte de alarmbellen gaan danaf). speen er in en huilen als we weggaan. maandag op dinsdag wel even (tegen mijn principe) in bed genomen, nadat ze een uur heeft lopen schreeuwen, ze was de hele dag al een beetje ziek van de pirkken van vorige week. En toen viel ze gelijk in slaap. en na een half uurtje in haar eigen bed gelegd. Ze is nog wel een paar keer de speen verkoren maar de alarmbellen gingen niet meer af
.
En gisteravond het zelfde, na een uur harde alambellen was mama echt weer zo moe dat ze toch maar weer even bij me mocht liggen. MAAR vanavond hou ik mijn poot stijf. Of heeft er iemand nog een idee??
ik moet zeggen dat als hij 's nachts huilt hij wel gewoon bij ons mag, hoor. Ik kan er 's nachts gewoon echt niet tegen dan wil ik gewoon slapen. Ik vind een uur huilen ook wel erg lang, hoor. Misschein is ze toch niet lekker.
22-12-2009 colin geboren