Niet slapen, maar krijsen HELP


#1

We zijn het weekeind weggeweest naar centerparcs, je kent het wel, gezellig, alles anders en Danielle leek er goed op te reageren. Gisteravond naar bed gebracht toen ze omviel van de slaap, maar wat zijn die huisjes gehorig. even heeft ze geslapen en toen weer wakker geworden. Ik weet dat ik ze dan niet uit bed meot halen, maar na een uurtje huilen haar uit bed gehaald en mee naar mijn slaapkamer genomen om te kijken of ze daar inslaap wilde vallen. NEE. de rest was aan het gourmetten dus na een 3 kwartier komt mijn vader het van mij overnemen omdat ze bij hem heerlijk vrijdag in slaap was gevallen toen Michel en ik er nog niet waren. Ook niet. Uit eindelijk maar op de arm mee genomen omdat dat de enigste manier was om haar na ruim 2 uur even stil te krijgen. Niemand anders, ook papa, mocht haar vasthouden (van haar). Rest weg en na een uur weer op bed in slaap gevallen. Om 1 uur weer wakker en i.v.m. gehorigheid van die huisjes haar maar, tegen mijn eigene princiepes in mee na bed genomen. tot half 4 was mevrouw ongedurig (even slapen en dan krijsen, en dat zo dat ik niet geslapen heb).
Tussen de middag zijn we weer terug gekomen en alles weer volgens het normale schema. Om 6 uur was ze moe en hebben we haar zonder tegenwerking op bed gelegd en binnen 2 minuten sliep ze tot kwart voor 7. eerst even gekeken of ze de speen in had, wat die verliest ze ook geregeld, maar die was in haar jankende mondje. muziekje aan, ook via de babyfoon (deze diverse malen aangezet). Michel is net toch maar even na boven gegaan. omdat ze 1,5 uur heeft lopen janken, toch maar even wat water gegeven en hij is er even bij gaan zitten, Nu is ze even stil, maar wat brengt de nacht.

Heeft er iemand nog een tip voor me, we willen namelijk niet iedere avond die gedoe hebben en ook zie ik de bui al hangen voor vannacht, maar dan laat ik haar ook weer wat langer huilen.

Sorry dat het zo’n lang verhaal.
Groetjes Corina


#2

Je zou kunnen uitleggen dat ze nu weer thuis is en dat alles weer normaal is. Dat ze dus gewoon weer moet gaan slapen. En verder; ik zou het zelf negeren. Dit werkt bij ons het beste en het snelst. Zit ze nu ook niet weer in een sprong?

Groetjes Natasja

Lilypie First Birthday tickers


#3

Ben bang dat je naar een sprong aan het toe gaan bent, maar voor het gillen en huilen. Wees eens heel streng en zeg duidelijk en ferm dat dit niet leuk is, dat alle kindjes gewoon gaan slapen en dat jij en pappa beneden zijn en dat je niet meer komt omdat dat niet nodig is. Hier werkt dat altijd wel. Morgan is nu wel ouder dan Danielle maar dat deed ik op die leeftijd ook. Even laten weten wie de baas is zonder meteen boos te worden.

Groetjes,

Michèle


#4

zou het niet iets lichamelijks kunnen zijn , zoals een oorontskeing, en dat ze daarom zo huilt? platlggen doet dan heel veel pijn.

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers


#5

het kunnen natuurlijk meerdere dingen zijn he… ik bedoel ze is even uit haar vertrouwde omgeving geweest dus het kan zijn dat ze weer moet wennen aan de switch.
daarnaast kan het zijn dat ze in of bijna in of net eruit… sprong zit.
wat het ook weer kan zijn is een lichamelijk iets?? ik bedoel er heerst vanalles. heb al veel mama’s gesproken waar het kind b.v. oorontsteking had en rico had het ook gehad. en slapen was hier ook dramatisch.
heeft ze geen koorts oid?


#6

Als je zeker weet dat ze geen pijn heeft o.i.d. zou ik idd even duidelijk vertellen dat ze lekker moet gaan slapen en dat jij in de buurt bent. Wij hebben het ook gehad en bij Anne-Louise hielp het als ze mij boven nog even hoorde rommelen. Gewoon het idee dat ze weet dat mama in de buurt is. En als ze ging roepen zei ik dat ze lekker moest gaan slapen. Ik heb dit 3 avonden gedaan en toen was het over… Misschien het proberen waard. Sterkte!!

Groetjes , Aline

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers

Lilypie - Personal pictureLilypie Second Birthday tickers


#7

Het kan zijn dat ze van slag is van het weekend. De onze had daar ook altijd moeite mee. Boos worden en laten huilen werkte alleen maar averechts, dan raakte hij helemaal overstuur en kregen we hem amper stil. Als wij na zo’n weekend/weekje weer thuis waren, haalden we hem er wel uit als hij keihard begon te huilen. We gaven hem dan nog wat te drinken en namen hem mee naar onze kamer waar we een rustig muziekje opzetten. Werd hij weer moe en loom, dan legden we hem terug in zijn bedje en viel hij rustig in slaap. We gaven hem zo de kans weer te wennen en na een paar dagen/avonden was het voorbij.