Niet naar / bij oppas willen zijn

#1

Hallo allemaal,

Ik zit met een toch wel grote vraag (zoals de meeste van jullie). Mijn dochter van 17 weken begint enorm te krijsen zodra beide oma’s op bezoek zijn en haar willen oppakken of vast houden. Ze wordt dan helemaal rood, snakt naar adem (het gillen is soms zo hard dat er geen geluid komt) en kijkt mij bang aan. Ze krast / knijpt dan ook met haar handjes in haar gezicht en is dan ontroostbaar. Ze krijgen haar niet stil. Nu is het probleem dat beide oma’s binnenkort op haar gaan oppassen aangezien ik dan helaas weer aan het werk moet. Zij moeten haar dan ook verzorgen en de fles geven, maar dit lukt dus helemaal niet. Ze is zo van streek dat ze dus ook de fles weigert bij hun. (als ik het over neem is er niets meer aan de hand)

Ik wordt hier echt wel radeloos van en het idee dat ik dadelijk weg ben is heel frustrerend.Ik krijg echt een schuldgevoel dat ik haar dit aandoe. Tips van het cb om samen met de oma’s te blijven oefenen helpen niet (zijn al een maand bezig) en uit het zicht gaan ook niet.Soms kan ze ook zo uit het niets enorm gaan schreeuwen, vooral na het douchen bij het aankleden. Wie herkent dit of heeft nog advies voor ons want ik weet het echt niet meer.

Gewijzigd door - jeuly op 28 Mar 2010 13:59:52

#2

Hoi,

Dit is erg vervelend voor je.
Toch moet je zoals je zelf al schreef gewoon weggaan en 1 van de oma s die er op dat moment is de fles laten geven.
Gewoon laten huilen denk ik.
Oma s hebben zelf ook kinderen klein gehad dus die weet zich er echt wel raad mee.
Het is moeilijk, maar ik denk dat als je straks weer werkt dat het allemaal wel goed komt.
Jij moet als je op je werk bent even niet aan thuis denken.
Als er echt wat loos is kan oma naar het werk bellen.

Misschien ook handig om je kindje voor die tijd een middagje bij oma te brengen en dat jij even lekker gaat shoppen? Kan de kleine daar ook wennen.
Of gaat oma bij jullie straks oppassen?

Ik weet nog dat mijn oma overleed en een paar dagen later was de crematie.
Mijn schoonzus kwam oppassen.
Beide kinderen moesten wat huilen. De ouste was toen 3 en stopte snel.
De jongste was een half jaar denk ik, en toen had ze bedacht haar tegen haar buik aan te zetten zodat ze het gezicht niet kon zien.
Dit hielp goed. Mijn schoonzus kletste gezellig tegen haar. Zachtjes en lieve dingen zeggen en het huilen stopte.
Draaide zelfs haar hoofdje even naar achteren en er kwam een glimlach te voorschijn.
De rest van de dag was het prima. Bij het uit bed halen na het slaapje was ze ook erg vrolijk en helemaal niet meer bang.

Het komt allemaal goed, echt waar!
Veel sterkte en succes straks met werken.
Ook dat is weer fijn, want dan heb je weer even wat anders aan je hoofd dan alleen zorgen voor je kindje en het huishouden.

Liefs Lisan!

#3

Wat misschien ook nog kan helpen is dat oma haar in het badje doet.
Dit is lekker warm en hier zal ze rustig van worden.
Misschien ook eens proberen?