Niet mama zeggen

#1

Hey! ik ben mama van een flinke zoon van 19 maanden.
Hij kan al aardig wat woordjes zeggen zoals papa, appel, koek, bal, paard, koe, leeuw, … en ga zo maar door. Ook moeke en vake kan hij zeggen. ‘Mama’ zeggen laat hij echter voor wat het is, nochthans kan hij het, maar hij vertikt het percies. Als ik dan zeg “mama” reageert hij spontaan met “papa”. Op de koop toe zegt hij ook al de hele tijd “Paco” (de naam van zn knuffelbeertje).
Af en toe neem ik het wel persoonlijk op… Maar mss begrijpt hij het toch niet zo goed!?
Zijn er hier nog mama’s of papa’s in dezelfde situatie of iemand die ideeen heeft?

Groeten, Tanja

#2

Jammer dat hij bijna nooit mama zegt. Ik zou het gewoon zo laten, komt vanzelf wel. Mijn zoontje begint de laatste tijd pas steeds meer woordjes te leren. Mama zeggen kon hij al een tijdje, maar papa kon hij pas zeggen toen hij 16 maanden was. Maar hij heeft het een paar keer gezegd en toen nooit meer. Pas sinds een maand zegt hij ineens heel veel papa. Geen nadruk op leggen dus, want dan bereik je alleen maar het tegenovergestelde. Lekker laten gaan en het komt vanzelf wel.

Groetjes,
Sandra

Lilypie Tweede Ticker

#3

Hier wel mamma maar vertikt het om pappa te zeggen. Het is of tata of daddy (nee wij zijn niet tweetalig). Het komt verzelf wel een keer goed.

Groetjes,

Michèle

#4

komt inderdaad wel. Nick zei al heel gauw papa. Pas vanaf 15 maanden zei hij mama… Daarvoor was het ook zo dat als wij mama zeiden dan zei hij papa en lachte er bij boef!

groetjes Bianca

#5

Ik heb weleens gelezen dat kinderen pappa en mamma als zo’n twee eenheid zien, dat ze ze vaak willekeurig pappa en mamma noemen, ongeacht tegen wie ze het hebben. Weet niet precies tot welke leeftijd het geldt, maar rond de anderhalf jaar geloof ik.

Nora heeft mij ook een tijd papa genoemd, terwijl ze ons allebei daarvoor mama noemde. Nu scheidt ze het steeds beter van elkaar, maar ik wordt nog steeds weleens papa genoemd, wel met een net andere intonatie, het is dan een soort bappa en de laatste a gaat dan de lucht in bappaaa!

Ik zou het niet persoonlijk opvatten. Het is gewoon een leerproces en hij doet het echt niet om je te zieken! Ik wed dat het ineens over is en hij het dan voor het echie doorheeft!

liefs

Lilypie Second Birthday tickers

#6

Ik lees regelmatig op het forum maar schrijf bijna nooit wat maar hier wil ik toch even op reageren.

Sam zei al vrij vroeg mama en papa volgde ook snel. Op een gegeven moment is hij gestopt met mama zeggen. Papa ging hij steeds meer zeggen.

Ik heb me er niet zo druk om gemaakt. Als ik tegen hem zei mama zei hij ook spontaan papa. Op een gegeven moment vond mijn man het blijkbaar een beetje zielig voor mij en ging hij tegen Sam vaker mama uitspreken. Als mijn man heel enthiousast zei: daar is mama, liep Sam naar mij toe en legde dan zijn hand tegen mij aan en zei Mama. Dit heeft mijn man een tijdje vol gehouden en nu met 22 maanden begint Sam pas echt mama te zeggen.

Ik raad je aan om de papa vaker te laten zeggen dat jij mama bent. Bij ons werktte dit. En verder moet je je er niet te druk om maken. Er zullen tijden komen dat je gek wordt van het gemama.

#7

Bedankt voor jullie snelle reacties allemaal!
Het is alleen soms een beetje moeilijk omdat hij al zoveel woorden kent, en daar echt op oefent. En dan komt hij naar me toe, tikt hij me aan en zegt “Papa”

Maar ik zie dat ik meer geduld zal moeten hebben, ik zou het thans zoooooooo graag horen van hem

@Mam van Sam, dat doet zn papa ook, als ik binnenkom zegt hij echt uitdrukkelijk “kijk, daar is mama” maar Diego zwaait dan met een "dada papa"
Mss dat ik idd binnenkort kan zeggen dat ik zot word van dat gemama, nu nog afwachten

#8

mijn moeder zei dat ik er inderdaad nog maar even van moet genieten want straks is het alleen nog maar mamma mamma mamma mamma

Groetjes,

Michèle

#9

Hoi,

Sluit me aan bij de rest, komt vanzelf.
Bij de eerste was het mama zeggen vroeg en was papa zeggen laat en bij de 2de precies andersom.
Zou me er niet druk om maken hoor!

Groeten Lisan.

#10

Joël wilde het eerst ook niet. Hij begon me zelfs bij m’n voornaam te noemen. Na advies van de meiden hier, moest ik dit negeren en ja dat heeft geholpen. Nu noemt hij me mama. En maak je niet ongerust, het komt ECHT vanzelf! Liefs

Liefs Patricia, hele trotste mama van Joël

#11

Deze morgend zegt hij "mama"
Ik weet ni of hij het nu echt begrijpt hoor.
Maar hoe moet ik nu reageren als hij het zegt?
Laaiend enthousiast of gewoon van ja ik ben mama…
Iemand tips?

#12

Als Morgan een keer mamma roept dan zeg ik altijd ja schat wat is er. Zodat ze weet dat ze reactie van mij krijgt als ze iets wil. Er komt nu ook regelmatig een heel verhaal achteraan.

Groetjes,

Michèle

#13

Heel herkenbaar wat ik lees.
Jony is nu 26 maanden en zegt tegen mij ook pappa of Cora.
En mamma zegt ze tegen pappa. Het woordje mamma zegt ze nooit tegen mij.
Heel appart. Maar nu ik het zo lees gaat hier precies zo…

Greetz Cora