En weer een topic over eten… sorry meiden!
't is hier weer drama met eten op het moment… Dit keer met de jongste. Nu doe ik daar over het algemeen niet moeilijk over, eet je niet? dan niet.
Maar ze heeft er wel last van als ze niet eet. Zegt dat ze honger heeft en wil eten, maar op het moment dat het voor haar neus staat eet ze het niet op. Blijft huilen en zegt dan maar dat ze naar bed wil, om in bed natuurlijk te mopperen dat ze honger heeft (maar dan niks meer krijgt van ons, maar dit herhaalt zich dus wel elke dag).
Ze is al niet bepaald stevig, en om dezelfde problemen die we met de oudste hebben gehad te voorkomen (groeistop, behoorlijk ondergewicht) hebben we afgesproken dat ze minimaal een halve boterham moet eten voordat we weggaan of ze naar bed mag, of met avondeten minimaal 5 hapjes.
Maar het lijkt geen onwil? Want ze wil dus wel graag eten en lust eigenlijk heel veel.
Zelf stopt ze niks meer in dr mond, prima dan doe ik het. Maar warm eten komt er gewoon weer uit als het in stukjes is. Als ik het door elkaar prak houd ze het een tijdje in dr mond en slikt het na een tijdje door. Met brood doet ze het zelfde. Als er een korstje aanzit spuugt ze het uit, en een stukje zonder korstje houd ze net zo lang in dr mond totdat die helemaal soppig is en ze het zo door kan slikken.
Das toch raar??? Het is me nooit eerder opgevallen dat ze niet kauwde, dus volgens mij deed ze dat altijd gewoon. Ze heeft voorheen ook altijd gewoon stukjes en brood met korstjes gegeten. Ze kan/kon het dus wel.
Ik geloof niet dat ze pijn in dr mondje heeft, dat geeft ze in ieder geval niet zelf aan (tja als ik vraag doet je mondje pijn zegt ze wel ja maar dat zegt ze ook als ik dat vraag van dr neusje, grote teen en billen) en ze heeft ook al haar tanden en kiezen al.
Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)
