Allereerst, zit-ie middenin een sprongetje. Zie het oei-ik-groei-boek.
Daarnaast, hij nadert het jaar en dat betekent dat-ie uit gaat zoeken waarmee hj je tot wanhoop kan drijven. Bijvoorbeeld met avondeten!
Toverwoord? Negeren!
Sowieso geen alternatieven aanbieden! Dus als-ie zijn avondeten niet wil, prima, maar dan ook geen boterham of wat dan ook. Wij lieten dan zelfs het Danoontje weg. Ze krijgen zat melkprodukten, dat Danoontje is niet van essentieel belang. Zodra hij merkt dat-ie iets anders kan krijgen wat-ie veel lekkerder vindt, is het hek van de dam. Dus alleen avondeten aanbieden en anders niks.
Verder, alleen avondeten aanbieden op het moment dat het ook tijd is voor avondeten. Niet een uur later ofzo nog eens proberen of-ie alsnog wil eten. Dan ligt-ie alleen maar in een stuip dat-ie je op afstand kan bedienen. Niet doen! Etenstijd is etenstijd, eet-ie niet, jammer dan!
Ik hield altijd als maatstaf: als onze meiden 's ochtends hun ontbijt niet extra gulzig aten, dan waren ze dus de vorige avond niet met honger naar bed gegaan.
Hou dit zo een tijdje vol en je zult zien dat die kleine man eieren voor z’n geld kiest en weer gewoon gaat eten.
Niet bang zijn dat-ie te weinig voedingsstoffen krijgt, want ze krijgen zat door de dag heen. Als-ie maar genoeg drinkt, is het goed.
Klinkt allemaal heel hard en zakelijk maar het is de enige manier om die kleine man te laten zien wie de baas is. En als over een tijdje dit eet-probleem opgelost is, zal-ie iets anders zoeken om grenzen te verkennen. Dan gaat-ie moeilijk doen met slapen of met luier verschonen.
Groetekes, Sje
