Ik ben het nu echt zat Dion eet sinds hij 18 maanden is (of iets ouder, ik weet het niet meer precies) zijn avondeten niet meer.
Alleen wat hij lekker vind en dat is nasi, pizza, gebakken aardappeltjes en pannekoeken en brood z’n beetje.
Hij eet dus geen groente, geen vlees, geen ei, geen vis, geen gekookte aardappels.
Vier tot vijf van de zeven dagen eet hij dus niets omdat wij dan iets eten wat meneertje niet blieft.
Voorheen at hij alles en ik begin me toch echt zorgen te maken.
Wel eet hij goed zijn brood en fruit en drinkt zijn melk.
Hij krijgt wel altijd een toetje maar vanaf vandaag niet meer, als hij niet eens een hapje wil proeven krijgt hij vanaf nu dus geen toetje meer de groeten.
Hij is nu ruim 2 jaar en hij begrijpt het volgens mij heel goed, hij ging wel huilen dat ik uitlegde dat hij geen toetje kreeg omdat hij niet één hapje had geproefd en hij zeurde er verder niet over dus ik ga er van uit dat de boodschap duidelijk is.
Nu kan het twee kanten uit gaan, of hij kiest voor het toetje en gaat hapjes proeven of hij weigerd het en neemt het voor lief dat hij zijn toetje niet meer krijgt … ik ben benieuwd hoe het komende week gaat.
Eten kan je niet dwingen, dat hoeft van mij ook niet maar wel een klein muizehapje proeven.
ALs ik roep ‘aan tafel’ dan was het eerste wat hij riep TOETJE, hij heeft daar genoeg aan en laat daardoor zijn eten staan maar dat kan niet de bedoeling zijn.
Ik wil geen machtstrijt en ben bang dat het toch gaat gebeuren op deze manier.
Vinden jullie dat ik dit goed aanpak ?
Dus klopt er toch echt iets niet aan dat niet pedagogisch verantwoord verhaal 
