Heeeel herkenbaar, het lijkt wel manneneigen… Hier is Julian ook veel hangeriger bij papa (als mama niet in de buurt is), maar ik heb ze een beetje hun gang laten gaan zo van: dit is jullie conflict, niet het mijne en los het maar even zelf op. Als ik hoor dat het weer even mis is, blijf ik nog maar even uit de buurt tot het weer wat bedaard is. Ze zullen er toch ook zelf uit moeten leren komen. Zo was papa hier ook erg toegeeflijk als Julian om koekjes of fruit vroeg met als resultaat dat hij tussen de middag niet meer wilde eten. Komt papa zijn beklag bij mij doen dat hij zo slecht had gegeten. Daar hebben we het toen samen over gehad en nu krijgt Julian alleen nog maar een klein tussendoortje van papa als ze samen zijn. Misschien hebben mannen wat meer tijd nodig om dingen te beseffen???
Ik heb hier ook wel eens gezegd: als jij er aan toegeeft, dan los je het ook maar zelf op…
Niet dat dat altijd goed gaat hoor, ook wij hebben wel eens onenigheid over hoe we met Julian om moeten gaan. Manlief gaat graag de confrontatie met Julian uit de weg (hoewel hij daar met mij nu weer geen moeite mee heeft haha).
Succes en veel samen praten over dingen die gebeurd zijn, over hoe jij het misschien zou hebben aangepakt of ze het toch soms maar even lekker samen laten uitzoeken???
Jij zal niet de boze mama worden waarvan niets mag, jij zal de mama worden met duidelijke grenzen waardoor ze weet waar ze aan toe is (en dus ook iemand waarbij ze zich veilig kan voelen!).
