Is alweer een week geleden.
Vorige week donderdag ging ik Nicky naar school brengen. We liepen naar de auto en Nicky was heel blij met haar nieuwe geslepen potlood, ze wilde die graag aan meester laten zien.
En wat gebeurt er. Nicky struikelt en valt plat voorover. Ik til haar weer op en denk dat er niks aan de hand is. Toen schrok ik. Haar potlood was met de punt in haar hals gekomen. Het bloed spoot eruit. Alles lag onder, heb snel een doek gepakt en naar binnen gerend, want Arno was thuis. Ik in paniek, bel 112. Arno raakte in paniek en kon zogauw zijn telefoon niet vinden. Het duurde me te lang, Nicky in de auto gegooid en als een speer naar de huisarts gereden.
Er was geen dokter, het was lunchpauze. Ik het schoolplein opgerend(is er tegenover) En een moeder aangehouden die de dokter moest bellen. Die heeft 112 gebeld. Dokter was er ondertussen ook politie en ambulance. Dokter gekeken naar Nicky en moest met spoed naar het ziekenhuis, want ze wist niet hoeveel bloed ze verloren had en welke ader ze geraakt had.
Op de 1e hulp aangekomen, Nicky aan het infuus, foto’s genomen, echo gemaakt van haar hals, plakkers om haar hartslag in gaten te houden enz.
Het zag er vrij goed uit, maar voor de zekerheid een halve dag op de IC leggen en daarna een nachtje blijven ter observatie, want het kon nog op gaan zwellen van binnen.
Gelukkig mocht ik ook blijven slapen en mochten we de volgende dag weer naar huis. Mijn god, wat wordt je hier oud van. Wat is dit goed afgelopen zeg.
Zelf kan ik wel weer slapen, maar Nicky wil er niet meer over praten. Ze heeft het idee dat het haar eigen schuld is, en dat iedereen boos op haar is. Probeer steeds te zeggen dat het haar schuld niet is en dat niemand boos op haar is.
Hoop dat ze er gauw overheen is.
Wat een verhaal he.
Groetjes Maaike, mama van Nicky en Bob
" border=0>
