Negatief zelfbeeld

#1

Hoi,

Kennen jullie dit probleem ook.
Ik ben op school altijd gepest om mijn uiterlijk met als gevolg dat ik mijzelf nog steeds lelijk vind, kan nooit eens iets positievs over mijzelf zeggen. Ik heb het idee dat ik altijd rot doe tegen andere mensen, probeer er op te letten maar het floept er toch nog regelmatig uit.
Ik vind dat ik een slechte moeder ben voor mijn kinderen (mijn man zegt van niet) en ben ook erg ongeduldig met hun.
Ik heb ook het idee dat mijn dochter van 3.5 liever bij de buren is dan bij mij en dat geeft me dan ook weer een slecht gevoel.
Op dit moment heb ik weer eens problemen met mijn ouders met als gevolg dat de kids niet naar opa en oma mogen van mijn man.
Ik krijg mijn huishouden niet georganiseerd, en dan is er ook nog een tuin wat niet wil lukken.
Als ik het zo nalees ben ik wel erg depri, maar zo voel ik mij echt op dit moment.
Ben ik nu echt zo slecht en heeft er dan iemand oplossingen voor mij???
De kindjes zijn nu nog klein en dat kan ik later nooit meer goed maken van wat ik nu fout doe.

Diana.

#2

hoi foreverfriends

ik weet hoe je je eigen voelt en ik leef met je mee ik ben ook jaren gepest!
ik ben ook snel boos op de kleine en dat komt door mijn schoonouders die konden niet overal tegen en die werden dan gauw boos.
ik probeer me nu anders tegen hem optestellen en meer met de kleine te praten al snapt hij nog niet alles maar toch snapt hij mij en ik hem nu ook.
als hij iets heeft probeer ik hem duidelijk te laten maken wat hij bedoelt en dat doet hij goed.
maar probeer vooral voor je zelf reageer het niet op je kind/eren af ik weet het is moeilijk .
mijn zoon is ook liever bij opa en oma omdat hij dan weer dingen kan uitproberen die hij thuis niet mag maar ook gewoon omdat hij het daar naar zijn zin heeft.
probeer anders meer leuke dingen te doen knuffel met ze teken samen met hun het is belangrijk dat jullie band sterker word zodat het ook beter tussen jullie gaat.
maar zoals ik het lees ben je niet depri.
maar ik zeg altijd sorry tegen me zoon en als ik weer eens boos drijg te worden door mijn zelf omdat ik geen gedult heb ga ik mestaal tekenen met hem of kleien dan lijd het me af omdat ik dan zie hoe leuk hij het vind.

xxx zet hem op ik ken je niet maar het komt goed met jou weet ik zeker

#3

ken het gevoel gepest te zijn niet, dus aan je zelf beeld kan ik niets doen
maar aan deze zin:

quote:
Ik krijg mijn huishouden niet georganiseerd, en dan is er ook nog een tuin wat niet wil lukken.

Dat moet je loslaten… vraag hier een willekeurig lid van het forum hoe mijn huis er uit ziet…

mijn huishouden is voor een ander absoluut chaotisch, overal ligt wel wat,maar ook ik hoor af entoe wel, dat hoort toch gewoon bij je, bij kim ben je altijd ten allen tijde welkom, er mag gespeeld, geknoeid, geknutseld worden op de raarste tijdstippen, je mag altijd mee eten en drinken. Bij ons is het geen toonzaal, verre van dat , wel altijd schoon maar niet glanzend gepoetst, ik leef er met mijn kids en manlief en wij voelen er ons goed bij.

Vorige week vlak voor lexjes verjaardag had ik de hele tuin gedaan… zodat er gespeeld kon worden etc… nou dat heb ik geweten… het was veels te koud ombuiten te zijn en aan binnen was ik nou niet echt aan toe gekomen.En weet je ik denk dat heel veel mensen raar op hadden gekeken als het bij ons "netjes"is.

Ik leef er en als ik gelukkig ben straalt mijn huis dat ook uit.En als dat betekent dat de visite die blijft slapen, de matrassen zelf op de grond moet leggen en zelf de hoesjes om de dekbedden moet doen, soi zo is het en niet anders. tot nu toe voelt niemand zich onwelkom in mijn huissie.Alles kan en mag en niets is tot de puntjes georganiseerd, er is altijd voldoende eten en drinken en dat ipv netjes in de kasten mijn schone was nog uit de mand puilt,jammer dan. ben ik dan nog niet aan toe gekomen omdat Victor leren fietsen zonder zijwieltjes voor gaat op de dingen die mensen maar aannemen dat je doet.

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor & Alexander!!


“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#4

Ik herken het gevoel maar al te goed.
Zo loop ik al jaren lang met een negatief zelfbeeld.
en zodra er ook maar iets gebeurde dan zou het wel weer mijn schuld zijn geweest,
je bleeft maar bij je zelf nadenken wat nou als ik het zo had gedaan of zo,

maar je begrijpt zelf denk ik ook wel dat het om achteraf gepraat gaat.
het is erg moeilijk maar probeert het los te laten en verder te gaan iedereen maakt fouten, alleen het is de kunst er mee te leren omgaan.

En ja ik kan het weten, elke dag is het een strijd om de dag positief door te komen, dit is dan ook de eerste keer dat ik dit hier in het openbaar zeg.

Ik heb een postnatale depressie gehad en nadat deze depressie maar niet overging kreeg ik te horen dat ik aan Borderline lijd, een klap in je gezicht kan ik je zeggen, dus ik weet maar al te goed hoe moeilijk het is van het leven te genieten en gebeurtenissen lostelaten

Als je er niet uitkomt, schaam je niet om hulp te vragen.
ik heb zelf heel veel aan de dames op deze site gehad, ze kunnen je overal doorheen slepen.
En anders…het is een grote stap maar vraag eens raad met je huisarts.
Die zal je er echt niet raar om aan kijken.

Groetjes Marianne mama van Ruben

#5

Hoi Kim,

Het is inderdaad altijd dat ik het opgeruimd wil hebben voor een ander maar ook voor mijzelf hoor. Want ik word er echt gek van die zooi en dat ik nooit iets gevonden krijg.
Maar het klinkt ook wel heel gezellig zo bij jou zeg, dat zou ik hier ook wel willen.
Mijn man heeft een grote familie want hun zijn met 6 kinderen maar daar zie ik ook bijna nooit iemand van. Ja met die verplichte dingen zoals verjaardagen en moeder en vader dag. Vrienden heb ik ook niet, weet ook niet hoe ik die nu nog moet maken. Dus ondanks dat ik een man en 2 kindjes heb voel ik mij toch ook wel veel alleen.
Zou het ook leuk vinden als hier regelmatig eens iemand kwam, maarja het is niet anders.

Diana.

#6

Gepest ben ik ook. En een hele tijd. Ook nog eens vaak verhuisd dus dan weet je het wel… Gelukkig heb ik er nu niet zoveel last meer van, behalve dan dat ik wat langer de kat uit de boom kijk dan een ander.

Ik hoop dat je eruit kan komen en ook de leuke dingen van het leven blijft zien. Je kleintje is toch het mooiste bezit!! Daar moet je echt van proberen te genieten.

En het huishouden… dat blijft ook wel liggen! Helaas loopt dat niet weg en ligt het er morgen ook nog wel! Mijn huishouden is een beetje te vergelijken met die van Kimmetje. De was is echt niet altijd aan kant en soms moet ik nodig eens de ramen lappen. Maar weet je wat het is, een huis is nooit af. Je moet altijd wel wat doen, een lampje ophangen, de badkamer poetsen, even stofzuigen en nog eten koken… Je blijft bezig! Probeer het eens van je af te zetten en ga eens een keer als je het huishouden zou doen, een eindje wandelen met je kleintje of ga lekker een eindje fietsen.

Wat betreft de siciale contacten, hier kun je best in investeren. als je bijvoorbeeld op een sport gaat, leer je vanzelf mensen kennen die in ieder geval dezelfde interesse hebben als jij. Heb je gelijk een onderwerp om over te praten. Na een paar keer elkaar gezien te hebben en het klikt, kun je eens met elkaar opfietsen of samen in een auto naar de wedstrijd. Als dat ook goed gaat, kun je diegene eens uitnodigen voor een kopje kofie, enz, enz…

Als je verlegen zit met een onderwerp, kun je altijd met een moeder over kinderen praten. Is een onuitputtelijk onderwerp, waar je als moeder nooit over uitgepraat raakt!! Kijk maar eens hier op ikkeben…

Zet hem op!! En probeer vooral positief te blijven! En erover praten helpt ook. Je sort je hart maar eens uit op ikkeben, daar zijn we voor!

En het is heel normaal als je kleine liever bij opa en oma is!! Daar mag meer. Ik was ook altijd liever bij mijn opa en oma. Die woonden op een boerderij… Ik mocht alles overhoop halen en hoefde niets op te ruimen!! Dat is pas leuk!! Dus daar zou ik mij niet zo heel druk over maken.

Gewijzigd door - Judith en Anna op 25 Apr 2008 20:58:52

#7

Hoi,

Kan me aansluiten bij je. Ik heb dat gevoel ook altijd gehad. Heb 4 broers en zussen en die zijn in mijn ogen allemaal slimmer en mooier. En dat is natuurlijk niet zo. Ik lijk zoveel op mijn jongste zus dat ze ons regelmatig voor tweeling aan zien. Mijn ouder hebben ook geen een van de kinderen ooit voorgetrokken. Wel is het zo dat ik als een van de weinige een kat uit de boom type( ben ben erg lang altijd geweest en we hadden het niet breed dus konden ook niet altijd iets nieuws aan met een merk Werd daardoor veel gepest op school mijn broers ook maar die hadden ach wat houding. mijn zusjes zijn kleiner en hadden elkaar zat maar een jaar tussen en de ene vroege en andere late leerling en hebben daardoor altijd bij elkaar in de klas gezeten althans zo zie en zag ik het dan). En dat is soms niet bevordelijk voor het sociale aspect van het leven. Tegenwoordig moet het met iemand gelijk klikken anders is die gene weg. Ik zat er altijd mee dat ik weinig vrienden heb/ had. Maar die ik heb daar ben ik wel zeker van. ik kan altijd bij ze terecht en ze zullen mij niet zomaar aan de kant schuiven.En dat helpt soms. Het huishouden is hier ook af en toe best wel vaak van jan steen. Al stofzuig ik elke dag vanwege de copd(atsma). En vaak krijg ik ineens de kriebels en is heel het huis aan de kant en is alles nagekeken heb ik voorraden in de kast en een paar dagen later ligt er overal weer rommel. Ik heb zo vaak geprobeert om het op de rit te krijgen maar krijg het nog niet voor elkaar. Ben vaak te veel bezig met wat andere zeggen hebben gezegd doen en laten dat je de energie er niet meer voor hebt om even door het huis te sjouwen./ stuiven En ja komt er dan bezoek dan gaat de avond ervoor de turbo aan en is het huis spiek en span voorzover mijn bezoek dan komt in huis.
Weet je ik vecht er al heel lang tegen negatief zelfbeeld en heb een automatisch ingebouwde zelfbeschermings mechanisme dat altijd een weerwoord heeft of een ja maar reactie geeft. kriktiek moet ik altijd weerleggen of ik word er down en daarna boos van. Het geeft me altijd het gevoel van ik heb gedaan en daarom willen ze me niet meer. Maar dat is niet zo natuurlijk van kritiek kan je ook leren maar dat werkt bij ons gewoon niet zo goed. En dat kan je tegenwerken.
Hoe ik er mee om ga??? Met moeite, heb me aangeleerd om te proberen het ja maar reactie mechanisme voor te zijn mijn mond dan strak dicht te knijpen maar net zo dat andere het niet zien. Me op moeilijke gesprekken voor te bereiden en het te nemen zoals het is en daarna even op de w.c laten bekomen als het op het werk is dan en anders bij thuiskomst keihard even een cd op zetten van een of andere rock band en even betijen dan alles op evt. op papier de revu te laten passeren en het logisch te verklaren kevt. kritiek in te zien en indien nodig een plannetje van aanpak maken voor je zelf.
En nu dat ik een pittige dochter heb gekregen heb ik geleerd om regelmaat in je leven te krijgen haar dag moet vrij omlijnt eruit zien dus bepaalde dingen altijd in dezelfde volgorde rond dezelfde tijdstippen en dat helpt mij langzaamaan ook om het huishouden enigzins op de rit te krijgen door die in het ritme in te passen. Maar alles blijft moeilijk. Het zit er nu eenmaal een beetje ingebakken en dat laat je niet snel en makkelijk los.

Nou dit was een heel verhaal komt hierop neer je bent niet alleen en de enigste.

Groetjes

lon106

#8

hoi,

oh oh wat herken ik dit goed maar ik ben er ook uit gekomen door dat ik nueen man heb die me mooi vind.

ik heb ook een hele periode geha dat het hier een bende wad mar nu is het hier altijd netjes met behulp van mijn man.

ik moet vanmezelf wel opruimen anders is het hier ruzie en dat wil ik niet sinds ik het mijn mijn spieren heb gewrichten en pezen heb heb ik ook zoiets van komt het vandaag niet dan komt het morgen wel vooral de grote dingen maar ik hou de rest wel bij vooral mijn was mij huisje enzovoorts probeer vorjezelf een schema te maken dat wil ik vandaag gedaan hebben dan lukt het zeker

#9

ook ik herken het ben ook erg gepest, en nooit veel vrienden of goede vrienden gehad. Heb nu ook nog steeds dat ik bang ben dat mijn mannetje me verlaat voor iemand die knapper is als mij .Heb zelf een poos gedacht dat hij echt een ander had bleek niet zo te zijn maar ging me dit allemaal inbeelden omdat ik emzelf niet goed genoeg voelde. Ook tegen me dochtertje probeer ik me in te houden en vooral nu ik ben nu met de laatste maanden van me opleiding bezig en dat is erg stressen voel me schuldig naar haar en naar me mannetje . Ik weet dat het straks over is als ik klaar ben maar merk nu erg aan me dochtertje dat ze erg aan me gaat hangen echt tranen als ik weg ga ik mag er alleen aanklede uitbed halen enz… maar me zelfvertrouwen wordt er niet altijd beter op. Ik probeer gewoon nu te denken aan de dingen die ik goed doe want ik heb bijv. buren die echt hun kinderen verwaarlozen en afsnauwen hoor ik hier wel iedere dag en dan zie ik dat het bij mij wel meevalt.

Liefs en dikke kus brenda en charissa

#10

Nou meiden,

Bedankt allemaal voor jullie lieve berichtjes, het geeft me nou zo’n gevoel dat ik er heel veel vriendinnen bij heb al ken ik jullie dan niet.
Op dit moment voel ik mij alweer wel wat beter en tja dat negatieve zal toch ook iets zijn waar ik zelf aan moet werken. Maar dit zal niet makkelijk zijn omdat ik al jaaaaaaren in ditzelfde patroon leef.
Ik ga van nu af aan mijn best doen.

Diana.

#11

daarvoor ben je toch hier, tips vragen en elkaar advies geven.

Liefs en dikke kus brenda en charissa

#12

Diana,

meid als ik nu bij ju in de buurt woonde was ik el even bij je langs gegaan hoor kom op he.

heb je geen vriendinnen ik heb vroeger nooit geen vriendinnen gehad en sinds januari een beste vriendin via de school van mijn zoontje leren kennen kom er elke dag als de kids naar school zijn ze burt mij op kan alles aan der kwijt

#13

Nee ik heb helaas geen vriendinnen en ik ben er ook niet goed in om contact te leggen met andere mensen. Ik kom ook elke dag op school om Naomi weg te brengen en praat dan ook wel met de andere moeders maar daar blijft het dan ook bij. En ik moet ook zeggen dat ze allemaal zo druk zijn want de meeste moeten gaan werken.

Diana.

#14

Je kunt eens een moeder die je leuk vind uitnodigen om een bakje koffie te komen drinken. Als het klikt kun je van daaruit weer verder.

Ik weet dat het voor ons op dit moment makkelijk praten is! Probeer het eens en laat het ons weten. Als je even wat kwijt wilt op ikkeben moet je dat vooral doen!

#15

Ik zal het eens proberen maar zoals ik al zei zijn er echt veel moeders die moeten werken dus dan ben je gauw klaar.
Maar ik vind het al fijn dat ik van jullie allemaal van die lieve reacties en tips krijg. Toch een klein beetje vriendinnen.

Diana.

#16

Digitale vriendinnen!! Ook leuk toch?!

Dat is ook nog wel spannend, je weet immers niet hoe we eruit zien

Kun je ook een beetje oefenen!