Onze lieve Neeltje heeft een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Woensdag ging ik met haar naar de ha omdat ze niet zo goed dronk en koortsig was. Het zat me niet lekker en ik mocht meteen komen. Hij vond haar er goed uitzien en dacht dat het allemaal mee zou vallen, maar voor de zekerheid moest ik toch even met haar naar de kinderarts. In het ziekenhuis kwam ik met Neeltje in een stroomversnelling die geloof me echt de nachtmerrienis is van alle moeders ( en vaders). De arts vond haar “helemaal niet in orde"en ze moest meteen allemaal onderzoeken waaronder een ruggenmergpunctie om te kijken of ze een hersenvliesontsteking had… ze moest een infuus in haar hoofdje wat ze vijf keer mis prikten in haar kleine koppie en ze lag een uur later aan allemaal slangen en apparatuur in een glazen wiegje. Ik was volledig in paniek en overstuur en papa kwam ook zo gauw oma Minke had opgehaald bij ons thuis. Neeltje moest meteen aan een infuus met antibiotica. Het was zo vreselijk zielig en echt op zo’n moment besef je hoe verschrikkelijk kwetsbaar je kindje is. En hoe vreselijk veel je van je kindje houdt…
Ik heb me nog nooit zo verschrikkelijk bezorgd en verdrietig gevoeld, ik zit er nu weer van te huilen . Gelukkig bleek de afgelopen dagen dat het een, dat bleek vandaag, onschuldig virus te zijn. Waarschijnlijk een verkoudheid of griepje. Dat kan ze overal opgelopen hebben en daar kunnen die kleintjes opeens doodziek van worden, Ookal ben je als ouders nog zo oplettend met handen wassen, hygiene, etcetera. Maar gelukkig; Godzijdank mochten we vanmorgen naar huis. De arts zei dat het uiteindelijk allemaal erg mee bleek te vallen. Neeltje ligt nu heerlijk te slapen in haar eigen wiegje en ik ben intens dankbaar en gelukkig dat ze weer thuis is en weer is opgeknapt. Ze moet nog wel 4 dagen antibiotica die wij haar met een soort spuitje in haar mond zelf moeten geven. Minke wordt nu opgehaald door papa en vanavond is het hele gezin weer thuis. Ik ben zelf weer een beetje aan het bijkomen maar de onbevangenheid is er wel af merk ik…wat zijn we geschrokken. Niet te beschrijven. Hoop dat Neeltje nu gezond blijft en dat we dit nooit meer hoeven mee te maken. Pas las ik in een tijdschrift” mensen met kinderen hebben veel wensen, mensen met een ziek kind hebben er maar een". Deze zin ontroerde me al maar nu weet ik uit eigen ervaring hoe ontzettend waar dit is. Onze kinderen zijn ons kostbaarste en dierbaarste bezit!
lieve groeten
