Jeetje, meid wat een verhaal!
Gelukkig dat het met de baby goed is!
Ik hoop dat er snel een oplossing gevonden wordt voor je pijn. Galstenen doen hartstikke veel pijn en dat bovenop je zwangerschap is niet niks!
Heel veel sterkte!
Liefs, Liske
Nachtje opgenomen geweest
mama_snoekie
#22
Nou het is weer beter sinds gisteren Ik heb er bijna geen last van gehad, eigenlijk voelde ik alleen nog pijn als ik op de plek druk waar de galblaas zit. Vandaag is er helemaal niks meer te voelen!
Ik denk dat het een heftige aanval is geweest, want ze hadden me wel verteld dat deze pijn in aanvallen komt. En achteraf gezien heb ik nu mijn 5e aanval gehad. Eerdere keren dat ik zulke pijn heb gehad was ik er ook van overtuigd dat het maagpijn was, zelfs de eerste keer dat ik er mee bij de huisarts was geweest schreef hij me graviscon voor. dat hielp toen ook niet, maar toen was het na een dag weer weg. De andere keren was het ook binnen een dag weer verdwenen, als ik rekening hield met wat ik eet. dat doe je vanzelf als je zo overtuigd bent dat je maagpijn hebt. Ik heb het nu drie keer gehad na het eten van filet americain (toen was ik niet zwanger) en daarna van pizza, deze afgelopen keer kan ik niet echt bedenken of het door een bepaalde voeding kwam, want ik had alleen soep gegeten, en dat ik eet ik veel, ben er aan verslaafd in de zwangerschap…
Hopelijk blijven deze aanvallen mij in de rest van de zwangerschap bespaard, want pfff het is echt geen pretje! Toen ik in het ziekenhuis lag vroegen ze me telkens of het geen weeen waren, of het op kwam zetten en weer afzakte, maar ik verzekerde de verpleegster dat ik nog liever weeen had. Die kun je wegpuffen en daar krijg je even pauze tussendoor. wat ik nu had was een aanhoudende pijn waar werkelijk nisk tegen hielp. En dat uuuren achter elkaar door, icm geen slaap en honger, constand overgeven (alleen gal dus) en die vreselijke bewegingsdrang. Bah! Echt niet voor herhaling vatbaar, dus ik hoop er maar het beste van! En na de bevalling heel gauw die galblaas er uit!
Michele1
#23
En hopen dat je meisje niet besluit om tot de laatste dag te blijven zitten
Groetjes,
Michèle
mama_snoekie
#24
Hihihi nee van mij mag het ook best wat eerder, als het maar na 1 januari is, we hebben al te veel verjaardagen rond de feestdagen Ik ben 24 januari uitgerekend, dus twee weekjes te vroeg lijkt me ideaal
Maar daar hebben we helaas niks over te zeggen
Sje
#25
Nou, fijn meissie dat het gisteren beter gegaan is. Hopen dat het zo blijft tot het eind van de zwangerschap.
Groetekes, Sje
Sandra1980
#26
Wat vervelend dat je telkens van die aanvallen hebt. Kan me goed voorstellen dat je geen zin hebt zo de rest van je zwangerschap te moeten doorbrengen. Natuurlijk is het lief dat je vader aan het behangen is en je moeder op Joey past. Maar zo telkens op bed te moeten liggen is ook niks. Hoop voor je dat die 12 weken snel omzijn en idd niet dat de kleine nog 2 weekjes te laat geboren wordt.
Sterkte!
Groetjes,
Sandra
Saro
#27
Meid ik lees het verhaal nu pas. Was heftig allemaal en wat heb je een paar rot dagen achter de rug. Galstenen is echt heel erg vervelend. Mijn moeder heeft er ook erg last van gehad (inmiddels is ze geopereerd), maar zij kreeg het bij bepaalde voedingsmiddelen.
Heel veel succes…enne een paar weekjes eerder bevallen is misschien wel lekker. Maar even op je kleine babytje inpraten dan he, haha!
MamavanRico
#28
hee meisie, ik lees je verhaal nu pas. Ben het weekend niet thuis geweest. Wat rot voor je zeg, ik snap dat je je lam geschrokken bent…voel helemaal met je mee.
jeetje… en hopelijk hoef je niet weer naar het ziekenhuis. Waar was je man eigenlijk op dat moment? is die wel gebelt? och meis leef echt met je mee wat moet jij je onwijs rot gevoeld hebben daar alleen in het ziekenhuis…
Hoe gaat het nu verder met je?
mama_snoekie
#29
Mijn vriend was op zijn werk… Ik heb hem wel gebeld toen ik naar de huisarts ging, maar toen verwachtte ik zelf nog niet dat ik naar het ziekenhuis moest… Mijn moder was bij Joey thuis, en mijn vader reed met mij mee. Maar hij moest ook weer terug naar zijn werk, dus heeft hij eerst mijn moeder en Joey opgehaald, en danny was inmiddels ook thuis. Toen heeft mijn moeder mijn vader afgezet bij zijn werk, en zijn ze met z’n drieen naar het ziekenhuis gekomen. Uigerekend die dag stond de auto van mijn moeder in de garage, pfff! Maar ze waren er om 10 uur gelukkig, dus ben er een uurtje alleen geweest.
Nu gaat het gelukkig weer helemaal goed, ik heb alleen veel last van brandend maagzuur. dat had ik al een tijdje, maar het lijkt of ik het erger heb na die galstenen aanval. Maargoed, dat hoort bij de zwangerschap, en hoe vervelend ook, daar kan ik wel mee leven. Ik kijk nu heel goed uit met eten, en hopelijk blijven de aanvallen weg tot na de bevalling!
MamavanRico
#30
pff tjonge zeg.
En die maagzuur aanvallen…tja ik had er ook heel veel last van. Vooral S’nachts. Dan werd ik letterlijk wakker omdat ik bijna stikte in het zuur…dan kreeg ik geen lucht meer en bleek het omhoog gekomen te zijn en verkeerd weer terug geslikt ofzo, was doodeng. Zijn heel wat rennies en pakken vanille vla doorheen gegaan toen. Ik hoop van harte dat het snel beter gaat daarmee. en die galstenen tjee… moet je daar zeker aan geopereerd worden of kan dat ook zo weer weg gaan? is dat hetzelfde als nier stenen? want dacht dat dat voornamelijk bij mannen voorkwam.
Rainbow
#31
Ooooo…lees je verhaal nu pas! Wat een schrik zeg! Al die pijn! En dat je hals over kop naar het ziekenhuis moest! Ik kan me voorstellen dat je dood schrikt, zeker na wat je al hebt meegemaakt! Arm meiske! Galstenen…hmm, die komen inderdaad wel vaak van stress en te veel hooi op je vork nemen. Dus: rustig aan zegt ook dokter Rainbow en met de beentjes op de bank! Pfoe, echt een eng verhaal hoor!
Groetjes Rainbow, trotse mama
mama_snoekie
#32
Die galstenen kunnen niet vanzelf weg gaan, ik zal dus zeker na de bevalling geopereerd worden. Maar dat is dan omdat ik er zo veel heb, en omdat ze soms ook vast komen te zitten wat dus voor die pijn zorgt.
De arts vertelde mij dat als hij met zijn echo aparaat naar buiten zou gaan, en iedereen er op na zou kijken, dat 1 op de 3 mensen galstenen hebben, maar dat de meesten er geen last van hebben. Dikke pech dus voor mij dat ik dat wel heb, maar wel fijn te weten dat ik straks dmv een kijkoperatie er vanaf ben. Drie kleine gaatjes, twee naast de navel en een er onder, en dat is het zeiden ze. Dus daar zie ik niet eens zo erg tegen op. Als ze het maar onder narcose willen doen, en niet met een ruggeprik! want dat vind ik wel doodeng! hihi
Michele1
#33
ruggeprik stelt niks voor meid. Daarmee heb ik me kind gekregen dus die drie kleine gaatjes kunnen ook wel
Groetjes,
Michèle
mama_snoekie
#34
nou ik heb er ook een gehad tijdens de weeen, en later voor de keizersnede weer. En aangezien ik panisch ben voor naalden, begin ik dan zo te hyperventileren dat de chirurg boos op me werd omdat hij niet goed kon prikken! Als ik de keuze krijg ga ik onder narcose! Je hoort ook vaak zeggen dat het niet pijnlijk is, maar dat vond ik dus wel! Om over de bijbehorende catheter nog maar te zwijgen… brrrr!
Michele1
#35
Ja oke ik doe het ook niet voor me lol en ik heb ook een naaldenfobie, maar ik vond het heel erg meevallen.
Bij mij hebben ze me op mijn 10 een ruggeprik gegeven maar waren ze het catherter vergeten, Das nog veel eh onplezieriger…
Groetjes,
Michèle
mama_snoekie
#36
Jeetje, hoe kunnen ze dat nou vergeten!? Lekker onprofessioneel…
heel onplezierig inderdaat, zeker op die leeftijd, dan schaam je je toch al overal voor… Maar ik neem aan dat de opruimconsequenties voor hun waren!
heleen
#37
Galstenen pffff ik heb ze gehad 7 in totaal
En de aanvallen krijg je als ze vast komen te zitten
Ik had wel eens dat ik op en neer sprong en dan hoopte ik dat hij los kwam het gebeure ook wel vaak
Uiteindelijk kroop ik over de grond en is mijn galblaas eruit gehaalt
Vond het geen pretje
Maar over het eten
Ik had het heel erg als ik vet eten at of bruinebonen soep of erwtensoep
Zware kost dus
Het is helemaal vervellend nu je zwanger bent want ze kunnen je niet helpen
Anders hou je bij waardoor je de aanvalen krijgt (heb k ook gedaan)
Dan weet je dat je dat niet moet eten
Heel veel succes en sterkte
Michele1
#38
Eh ja gelukkig wel, ik lag ‘verlamd’ in bed, ik nog mijn ma wisten dat ik tijdens de operatie uit voorzorg tegen de napijn een ruggeprik gehad had, werd dus al verlamd wakker en dacht dat de operatie mislukt was.
en na bijna 2 uur kwamen we erachter dat ik dus al die tijd al in me eigen rotzoot gelegen had. Ik moest echt zo huilen. En me ma ook helemaal kwaad. Ze hebben me een ander bed gegeven maar het ging heel moeilijk want ik kon natuurlijk mijn benen niet gebruiken.
Groetjes,
Michèle