Na vakantie angst om te gaan slapen?

#1

We zijn een paar dagen terug van een weekje weg. Ons zoontje heeft die hele week bij ons op de kamer geslapen (2 kamer appartementje) en dat ging prima! Zowel overdag als 's avonds viel hij zonder problemen in slaap en werd hij kletsend wakker (net als thuis voor de vakantie). Nu we thuis zijn, stuiten we tegen het volgende: hij wordt enorm verdrietig als hij naar bed moet, papa of mama moet even wat langer bij hem blijven liggen op bed (een net iets langer kroelmoment dan voor de vakantie). Maar vanavond was het zelfs zo dat hij het heeft gepresteerd om 2 1/2 uur lang heel verdrietig te zijn en echt overstuur te raken als we niet kwamen. En nee, dit is NIET uitproberen van onze grenzen. Dat verschil kennen we wel, dan komen er geen tranen aan te pas maar twee half dicht geknepen ogen en een mekkerend huiltje Dit is echt intens verdriet… Kan dit de oorzaak zijn van het weekje weg en het besef dat papa en mama NIET op zijn kamer komen liggen en hij weer alleen wakker wordt?

Nu was het in het appartementje ook wel heel erg licht op de kamer door de lichte gordijnen en hier is alles verduisterd. Heb zelf het idee dat dat misschien ook wel mee/tegenwerkt aangezien hij in de vakantie een keer 's nachts wakker werd en hard riep: oh neeeeeeeeee, tis nu donker!!! En hij raakte overstuur…

Vanavond is hij uiteindelijk gaan slapen nadat ik het licht op de gang had aangezet met de deur op een kier. Ik ben boven gebleven en heb wat lopen rommelen zodat hij mij kon horen. Zo nu en dan riep hij: mama kjoelen?! Ik riep dan terug: Welterusten, tot morgen! Na een kwartiertje was hij onder zeil (nadat we dus al een tijd met hem bezig waren geweest).

Maar goed, mijn vraag…kan dit door de vakantie komen? Of is dit een fase die op een ongelukkig moment ons leven binnenkomt? Ook heeft hij een terugval in zindelijkheid…plast gerust twee keer op een dag in zijn broek zonder dat hij dit doorheeft. Ja, als hij geplast heeft, zegt ie: pjasje doen! Poepen gaat wel gewoon netjes op de wc/het potje. Maar plassen! Het lijkt wel of hij het niet meer voelt aankomen… Ook is hij 's nachts niet meer droog…

Ik open niet vaak een topic, maar nu HELLUP!!!

#2

Hij heeft ervan geproefd hoe gezellig het is om bij papa en mama op de kamer te slapen en dat wil-ie nu thuis het liefst ook!

Dus het heeft niks met angst of wat dan ook te maken. Het heeft te maken met grenzen verleggen, kijken hoever hij kan gaan. Dat verschil denk je te kennen maar die kleine moppen zijn vreselijk goede acteurs! Krokodilletranen zijn het waarschijnlijk die hij produceert. Wedden?

Dus stug vol blijven houden dat-ie gewoon weer net als voor de vakantie in zijn eigen bedje moet slapen. Kost je een paar nachten maar dan weet-ie wel weer waar-ie aan toe is en dat er met papa en mama niet te sollen is.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 08 Aug 2010 10:21:17

#3

@Freubeltje… Wij hebben precies het zelfde… Onze vent word sinds dat we op vakantie zijn gegaan ook af en toe snachts in paniek wakker… En ook hij lag in de vakantie bij ons in bed.
Nu ben ik er ook achter dat hij aandacht wil, en dat er niets aan de hand is.
Mijn moeder heeft ergens gehoort of gelezen dat een peuter van 2 dit intotaal 4maanden lang zou hebben… (Niet elke nacht hoor… maar 1 a 2x in de week).
Ik weet niet hoe oud jou zoontje is… en of dit ook echt zo is natuurlijk.

Ik zou gewoon volhouden… en niet toegeven… Daar ben ik nu zelf nog mee bezig… en merk al resultaat…

Liefs, Melanie, (mama van Noah)

#4

Zeker weten dat het komt door de vakantie. Daar is alles toch anders: zon (waren jullie ver weg?), zee, ijsjes en papa en mama lekker veel in de buurt. Dat willen alle kindjes wel! Nu ligt hij opeens alleen en voelt hij zich eenzaam. Want waarom is alles nu opeens weer ‘saai’ en niet zoals vorige week? Ik denk niet dat het een fase is, maar dat het inderdaad puur aandacht willen is. Je hebt het goed gedaan, door te zeggen ‘Tot morgen’ en niet te gaan kroelen. Hij moet het toch weer leren. Stug volhouden, dan gaat de boef snel genoeg weer lekker slapen!

Groetjes Rainbow, trotse mama

#5

ik denk niet dat het echt alleen angst is, misschien moet hij weer wennen aan het thuis zijn dat kan maar om daar echt angstig van te worden… lijkt me niet echt.
Ik denk dat omdat ze op vakantie vaak meer mogen ze dat thuis ook willen en dat die verandering nu plaats vind dat hij daar moeilijk mee om kan gaan.
kwestie van tijd, hij moet gewoon weer in zijn oude ritme komen

#6

Hoe komt het toch altijd dat iedereen het op grenzen zoeken gooit? Niet iedere twee jarige peuter is hetzelfde toch? Zelfs als hij twee nachten bij ons in bed heeft gelegen (door ziekte), maakt hij daar geen misbruik van en slaapt daarna weer heerlijk in zijn eigen bedje. Dus grenzen zoeken in dit geval? Nee, dat gaat me echt te ver…

Op vakantie veranderde ons kleine ventje in een peuter met adhd. Wij dachten echt: ‘wat is hier aan de hand, ons lieve kleine ventje is opeens weg! Er zit hem iets dwars of is dit nu wat ze zeggen: peuterpubertijd?’ Kwam ik er na vier dagen achter dat hij gewoon ontzettende zere billen had (ja, dat krijg je als je kind op het potje poept, dan zie je niet meer iedere keer zijn achterwerk helemaal duidelijk haha). Met sudocreme waren de rode billen zo weg en was ons kleine ventje weer zichzelf. Een ander had ons kunnen zeggen: ‘hij zoekt jullie grenzen op, hij is toch twee??? Niks aan de hand hoor, gewoon een puberende peuter en ga maar duidelijk je grenzen aangeven…’

Vanavond is hij zonder problemen gaan slapen nadat ik een nachtlampje op zijn kamertje had aangedaan en had gezegd dat het nu niet meer donker op zijn kamertje is als hij wakker wordt.

#7

Oh ja, het ritme in de vakantie was niet veel anders dan thuis
Ennuh, hij sliep niet bij ons in bed, hij sliep bij ons op de kamer in een campingbedje.

#8

Lieve schat jij vraagt toch wat het kan zijn? dan is het toch logisch dat iedereen zegt wat hij/zij denkt?
ik zeg niet dat het grenzen opzoeken is, ik denk dat het puur met de verandering van omgeving te maken heeft en dus ook met ander structuur dan thuis.
Rico sliep bij ons op vakantie ook op de kamer in zijn campingbedje, hij deed er thuis verder niet moeilijk over.
hij was overdag wel wat drukker dan normaal maar dat was na een dag of 2 ook weer over.

#9
quote:
Hoe komt het toch altijd dat iedereen het op grenzen zoeken gooit? Niet iedere twee jarige peuter is hetzelfde toch?

Jawel, geloof me! Elke peuter zoekt waar de grenzen liggen (is het niet met slapen, dan is het wel met eten, luier verschonen, niet in bad willen, etc.) en ze hebben allemaal een periode dat ze uittesten of er met papa en mama te sollen is.

En net wat Inge zegt: je vraagt wat er aan de hand kan zijn, dus dan kun je allerlei antwoorden verwachten. Ook antwoorden waar je niet op zit te wachten.

En het merendeel van de moeders met dezelfde soort ervaringen zal je vertellen dat het geen angst is maar gewoon de gewenning door de vakantie en het thuis ook uitproberen of het lukt om te slapen met papa en/of mama zo dicht mogelijk in de buurt.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 08 Aug 2010 22:21:46

#10

Tuurlijk weet ik dat peuters grenzen op zoeken, dat doet de onze ook! Maar waar ik een beetje over val, is dat de ‘oorzaak’ zo snel gegooid wordt op grenzen uitproberen terwijl dat echt niet altijd het geval is (en waarschijnlijk is het ook de manier waarop het geschreven wordt aangezien er geen gezicht bij te zien is en geen intonatie bij te horen is )

Ennuh, hij slaapt nog steeds als een roosje met dat nachtlampje aan

#11

Vergeet niet dat veel van de leden hier al langere tijd (ik bijv. 5 jaar) op de site wonen en dat dit niet het eerste topic is over peuters die moeilijk doen met slapen. In 99% van de gevallen blijkt dat het gewoon gaat om uitproberen.

We reageren dus zo ongeveer uit ervaring als het gaat om dit soort vragen en twijfels over het moeilijk doen met slapen van peuters. Dus dan lijkt het misschien dat het snel gegooid wordt op uitproberen, maar zoals ik al schreef, in vrijwel alle gevallen (zeker met zo’n omschrijving als jij geeft van het probleem) blijkt het om puur uitproberen en peuterpuberteit te gaan.

Daarbij, de manier waarop ik berichten schrijf is al vaker discussiepunt geweest (vooral bij vrij nieuwe leden), maar ik schrijf nou eenmaal niet de zaken wolliger en schattiger dan ze zijn. Mensen die een probleem aankaarten hebben meer aan korte to-the-point-informatie dan aan lange lappen tekst met leuke smilies. Ik weiger te schrijven in jeugdjournaal-taal!

Je moet mij alleen wat langer kennen, dan weet je hoe ik het bedoel en dat ik geen onaardig mens ben.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 09 Aug 2010 11:51:42

#12

Sje, ik heb niets tegen jou of je manier van schrijven
Heb al vaker reacties van je gelezen en die zijn lang niet altijd serieus en kort door de bocht Ennuh, heb absoluut niets tegen je, want de meeste adviezen die je geeft, kloppen gewoon!

Hier is het lampje echt de uitkomst geweest, hij slaapt weer heerlijk zonder om een extra kroel te vragen. Hij zegt nu zelf als ie naar bed gaat: snoepy (snoopylampje) aan, dan niet schjikken als donker is stjaks.
En 's morgens: nu buiten jicht, dan snoepy uit, nu niet meer nodig.
Lekker bijdehand ventje…