een moeder kan nooit te overbezorgd zijn ,zo blijkt maar weer uit mijn verhaal
artsen hebben het ook wel eens mis
hallo
mijn zwangerschap is prima verlopen zonder enige complicatie's,na negen maanden een gewldige blije baby te hebben gehad veranderde mijn ons gezins leven in wel erg snel tempo ,benita was een vrijdag avondje bij oma blijven slapen en die belde mij zaterdag al in alle vroegte op en vertelde me dat benita wel erg veel dronk had al bijna drie liter water gedronken en vroeg maar steeds voor meer ,ik er naar toe en vertrouwde het niet,dus huisartsen post gebeld,daar werd mij vertelt dat het alleen maar goed was dat benita zoveel dronk,en ik haar maar moest laten,die zelfde middag ben ik toch met haar naar de huisartsen post gegaan omdat ik het niet vertrouwde en haar ff wilde late na kijken door een arts.niks aan de hand zei deze dus wij weer naar huis de volgende dag begon benita projectiel te braken dus absoluut geen goed teken en nog steeds alleen maar water drinken ,ik merkte dat ik bijna geen contact meer met haar kon krijgen ze leek wel helemaal in haar eigen wereldje te zitten was ook bijna niet meer wakker te houden ,weer huisartsen post gebeld en ik kon langs gaan ,ze had haar maagje wat van streek dus kreeg ik medicijnen tegen misselijkheid en braken en dan zou het vast overgaan ,ik nog gevraagd of ze meschien haar bloedsuiker eens konden prikken(ik werk zelf in de zorg )maar dat deden ze niet in het weekend en suiker had ze niet want dan zou ze snachts ookom water vragen,dus wij weer naar huis benita was onder tussen compleet van de wereld en ik wist me geen raad weer een nacht vol braken en onrust,ik dag erna mijn eigen huisarts gebeld en ja ik kon weer langs gaan,eenmaal daar vroeg hij me of ze altijd zo hangerig was ,ja nee natuurlijk niet (benita was echt helemaal niks meer )volgens hem had ze een viraal infectie en kreeg ik antibiotica en dan zou het vast beter gaan,dus wij weer naar huis,thuis lukte het voor geen meter meer om benita ook nog maar iets binnen te krijgen en was nu inmiddles helmaal niet meer wakker te krijgen ,alleen als ik eens een beetje met haar rammelde,(niet hard natuurlijk),ook begon ze steeds zwaarder te ademen (al een dag of twee )en waren haar handje s en voetjes helemaal verkrampt (wat overigens niemand opgevallen was )ook haar fontanel was helemaal ingedeukt,de dag erna ,moesten we naar het cb dus wij daar naar tooe,terwijl dat eigenlijk niet mocht als je kind ziek was ,ik zeg tegen mijn vriend nu kom toch maar meschien kijkt de kinderarts daar ff naar haar want dit is echt heel goed fout ,dus goed wij naar het cb ,eenmaal daar wou die kinderarts wel ff naar haar kijken,dat heeft hij 10 sec gedaan en toen direct ahbo gebeld en gezegd dat we onderweg waren met benita ,hij zei als je hier nog een uur later was geweest was ze waarschijnlijk overleden in je armen
(krijg er nu nog kippenvel van)
eenmaal op de ehbo bleek dat benita volledig was uitgedroogd en haar bloedsuiker was inmiddels 37 (normaal tussen de 4 en de 10) en ze was volledig verzuurd,infuus prikken lukten niet goed meer
daarna twee dagen intensive care en de vraag was of ze het nog zou redden gelukkig was en is ze een vechter en heeft ze het gered ,en eenmaal aan de insuline ging het al snel weer beter met haar suiker heeft ze voor de rest van haar leven daar kan niemand wat aan veranderen maar de mannier waarop we daar achter gekomen zijn was een ware hel en gun je niemand ,ik heb later nog haar medisch dossier opgevraagd omdat we eenklacht wouden indienen voor de manier waarop we behandeld zijngeworden maar daar waren al mooi alle namen van artsen uit verwijderd en er stond in de computer MOEDER IS OVERBEZORGD nou als ik niet zo overbezorgd was geweest dan hadden we afscheid kunnen nemen van ons lieve meisje ,nu is ze al weer vier jaar en weet ze niet beter dan dat ze suiker heeft en gaat ze er tot nu toe goed mee om (gelukkig)dus daarom zeg ik tegen alle mamma's twijfel niet en trek aan de bel