Na 9 mnd nog lang niet mezelf!

[mama_ann]

Hallo allemaal,

Ik vraag me af hoe het jullie allemaal is vergaan na de bevalling, lichamelijk en geestelijk…
Ik had een super zwangerschap, merkte amper dat ik zwanger was, geen enkele complicatie, snelle soepele bevalling, prachtige gezonde dochter van alweer 9 maand…
alleen IK ZELF… ik voel me een wrak in elk opzicht…
emotioneel en lichamelijk ben ik helemaal op,
zit te wachten op bloeduitslagen waar ik enorm nerveus voor ben, loop al vanaf de bevalling met klachten als hyperventileren, (ademhalingsklachten, pijn op de borst etc) angstaanvallen, veel misselijk, maag/darmklachten, momenteel weer druk op mn borst, ik heb vaak geen eetlust en voel me onderhand door de klachten intens verdrietig, voel me heel kwetsbaar omdat ik dol op mn kleine meisje ben, ze is ALLES voor me maar mn klachten overschaduwen het genieten van haar terwijl ik dat ZO GRAAG WIL!!!
Mn lieve schat is ook nog een druk kindje, snel overprikkeld, lastige eetster/drinkster en ze houd me regelmatig uit de slaap, dus ook dat is nog een extra balasting op mn klachten.
Ik voel me een erg onstabiele moeder, het frustreerd me en maakt me heel verdrietig en bang.
Er is niets liever wat ik wil dan er volledig voor mn kleintje en mn man zijn maar vaak sleep ik me door de dagen heen, en probeer zo min mogelijk aan de kleine en mn man te laten merken.
zijn er PLEASE meer mama’s die zich herkennen in dit verhaal? Ik heb zo’n behoefte aan wat bevestiging…
(ik ben 36 jaar en dit is mn eerste kindje)

liefs Anna

[Tweetyx]

hallo anna, wat betreft die hyperventilatie en andere klachten ken ik het helemaal, bij mij is dit begonnen anderhalf jaar na me bevalling door alle strees die wij hebben gehad, als ik nu een beetje spanning heb gehad of te veel heb gedaan heb ik het weer. Er is niet veel tegen te doen en alleen proberen een weg te vinden wat je wel kan en niet, ik ben er zelf ook nog mee aan het puzzelen maar ik weet dat ikniet heel mijn huis meer in 1 keer kan doen.

Liefs en dikke kus brenda en charissa

[Tries]

Anna, weet je of ze met bloedonderzoek ook de vitamine’s hebben meegenomen?
B12 B6 foliumzuur enz, zo niet zou ik dat als nog aan vragen…

Heeel veel sterkte

Gr Tries

[MamavanRico]

en even ter aanvulling, ook Magnesium die moeten ze apart noteren!! heel belangrijk!!

En kan het geen depressie zijn?
gewoon van de oververmoeidheid dat je het even niet meer trekt?
het is in ieder geval heel herkenbaar en je hoeft je er zeker niet voor te schamen.
ik zou gewoon is met de huisarts praten, en probeer zo veel mogelijk je rust te nemen, laat desnoods iemand op je kind passen of uit logeren doen!
je moet echt aan jezelf denken anders gaat het mis en daar heeft je kleine ook niets aan. sterkte(K)

[MJ1]

Hoi Anna.

Wat jij beschijft zo voelde ik me de eerste 12 maanden na de bevalling.
ook ik had de perfecte zwangerschap, en een bevalling volgens het boekje.
alleen na de bevalling begonnen de kwaaltjes en angsten optezetten.

Uiteindelijk durfde ik de stap naar de huisarts te zetten toen was mijn zoon ongeveer 8 maanden oud.
er kwam uit dat ik een verwaardeloze postnatale depressie had die overgegaan was in een depressie, na veel praten en de nodige medicatie ben ik er gelukkig bovenop gekomen, alleen tijdens het afbouwen van de medicatie trok ik het weer niet, wat bleek een bepaalt stofje in mijn hersenen wert niet meer aangemaakt, of dit met de hele zwangerschap te maken heeft gehad weet ik niet, maar het is wel de druppel geweest die de emmer deed over lopen.

Groetjes Marianne mama van Ruben

[mamma_van_Dewi_en_Na]

Heel erg herkenbaar ook bij mij.

Bij mijn oudste heb ik me ook zo vreselijk rot gevoeld. Ik was mezelf echt helemaal kwijt en achteraf gezien zat ik ook tegen een postnatale depressie aan.

En ik mezelf maar voor de gek houden dat alles prima ging terwijl ik het eerste jaar zo vaak huilend op de bank heb gezeten dat ik het allemaal niet meer wist en het ook helemaal niet leuk vond om mama te zijn. Daar voelde ik me dan ook weer schuldig over datik zo dacht en daardoor voelde ik me nog rotter.
Mijn dochter voelde dat natuurlijk ook en die reageerde daar ook weer op door snel geprikkeld te zijn enz enz.

Mijn advies is dus ook om snel een afspraak te maken met je huisarts en daar eens lekker je hart te luchten. Hij kan je verder helpen.

Toen ik zwanger was van Nanik heb ik met de HA besproken dat ik best bang was dat ik me weer zo rot zou voelen en toen zei hij ook dat ik dan gelijk moest komen omdat hij mij dan heel goed zou kunnen helpen. Het is zo zonde als je je zo rot voel en je dus niet goed kan genieten van de kleine. Weet je je kan die tijd nooit meer overdoen. Gelukkig voelde ik me bij de 2de prima.

En zoals je hier leest ben je zeker niet de enige en dat helpt ook al. Niks geen roze wolk. Die bestaat volgens mij niet hihihi

Doei
Bianca

[Jolan]

Ik heb ook een pracht zwangerschap gehad, had echt niks te klagen en al helemaal niet voor een tweelingzwangerschap.
Keizersnee verliep iets minder, maar oke.

Ik was altijd moe, had nergen puf voor, het huishouden werd een bende en ik kreeg het maar niet voor elkaar. Ik kon niks van de meiden verdragen, werd snel geirriteerd en boos en heb zelfs gedacht; kon ik ze maar op marktplaats zetten, dan was ik er vanaf!
Ik had regelmatig hoofdpijn en kon om het kleinste ding boos worden, agressief zelfs (niet naar de kinderen toe)

Uiteindelijk was ik het zat dat ik niet zo’n moeder was, die ik graag wilde zijn en dat ik altijd maar moe was en een kleine inspanning (wandeling met de honden bijv) sloopte me gewoon. Toen ben ik toch maar eens met de huisarts gaan praten. Ik wilde het lekker nuchter houden, maar tranen over de afgelopen 2 jaar kwamen er in 1x uit!! Ze vermoede dat ik een chronische vermoeidheid had. Ik moest iets meer aan mezelf denken, meer dingen voor mezelf doen, af en toe de meiden uit handen geven ect.

Ik heb dit gedaan. Ik heb meer tijd voor mezelf genomen (lekker trainen met de honden en af en toe de meiden naar mijn schoonouders) Ik voel me steeds beter en geniet steeds meer van de meiden en kan ook veel meer van hun hebben. Ook is mijn energie weer langzaam aan op pijl aan het komen.

<img src=“http://lilypie.com/pic/090607/Aj9q.jpg” alt=“Lilypie 6 - 18 Pic” width=“100” height=“80” " border=0>

[mamaJa]

Hallo Anna,

Bij ons is het in het begin niet makkelijk geweest. Bij de zwangerschap is mijn jeugd naar boven gekomen, scheiding ouders e.d… En na 8 maanden heeft een vriendin mij naar de HA gestuurd. Gelukkig nam hij mij heel serieus en heeft mij doorgestuurd naar een psycholoog, waaruit kwam dat ik een post-natale depressie had.

…ze is ALLES voor me maar mn klachten overschaduwen het genieten van haar terwijl ik dat ZO GRAAG WIL…

Bij mij was/is het ook zo dat alles zo veel energie koste dat en dat ik niet kon genieten van haar, daar moet je je niet schuldig over voelen, maar ga hiermee wel naar de HA. Hij kan je verder helpen, zodat je wel gaat genieten, bij ons is het al stukken beter!!!

Succes en groetjes,

Frauk

[img]http://b2.lilypie.com/BDdNp1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” />