Na 10 maanden eindelijk een antwoord!


#1

Zo wat een wereld van verschil!
Mijn zoontje nu 10 en een halve maand is in 2 weken tijd zo veranderd.

2 weken geleden was ik er zo klaar mee.
Tot aan de kerst hebben we flinke periodes aangemodderd met hem en ging het op zich wel z’n gangetje. Hij was wel vrolijk vermaakte zich wel, maar erg kort en zo was het toch vaak dat je bezig moest zijn met hem.
Van de wipper op de grond en van de grond in z’n stoeltje dan maar weer op de arm en na een fruithap, brood of iets anders lekker naar bed.
Daar sliep hij dan 45 minuten en begon het opnieuw.
Wilde niet op z’n buik spelen en had zoveel moeite met poepen.
Ook vond ik dat z’n ontwikkeling achter bleef.

Vanaf de kerst ging het overdag wel maar werden de nachten steeds slechter em slechter. Van alles geprobeerd ook in bed nemen, maar dat werkte ook niet. Laten schreeuwen, werkte ook niet, eruit op de arm werkte even een tijdje en toen kwam de omslag.

Op internet toch maar eens gaan kijken bij koemelkallergie. En meneertje heeft toch wel veel symptomen. In overleg met het consternatie bureau(want die onder het toch maar vreemd, en als ik dit wilde doen, mocht het wel maar ze twijfelden of het effect zou hebben)

Dus meneertje krijgt sinds 2 weken geen melk meer maar Rice dreams en geen melkproducten. En na 2 dagen merkte ik al verschil. Bij het Kdv merkten ze ook verschil. Namelijk een veel tevredener kereltje.
En nu na 2 weken slaapt hij sinds 10 maanden dus door…
Hij speelt op z’n buik, slaapt nu zelf op z’n buik en z’n ontlasting is normaal.
Eindelijk zit hij nu zelfstandig, af en toe maakt hij nog een duikeling.
Op het Kdv vinden ze hem zo veranderd en dat in 2 weken…
Dus mama is zo blij, maar verdrietig tegelijk dat ik mijn lieve kereltje dit 10 maanden heb aangedaan…

Barbara


#2

dat kon je niet weten! wel erg blij vor je dat ie nu veel beter in zijn vel zit

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”


#3

Dat kon jij idd toch niet weten! Wat fijn dat het nu zo goed met hem (en dus met jou) gaat.
Groetjes Nancy


#4

Ik snap je helemaal!
Hier kwamen we er na 2,5 jaar achter dat onze dochter waarschijnlijk glutenintolerantie heeft.
Sluimerend ging ze van een vrolijke tevreden baby die nooit huilde! over in een dreumes en later peuter die vaak sagerijnig was, altijd moe en (daardoor) veel huilde, en bijna altijd klaagde over buikpijn…

En dan steek je het in het begin nog op sprongetjes, (beginnende) peuterpuberteit, griepje, niet lekker in dr vel… Het ene kind slaapt nou eenmaal meer dan de ander…

Na diverse onderzoeken waar niks uitgekomen is, in overleg met een diëtist een glutenvrij dieet geprobeerd, en nog diezelfde week een veel vrolijker actiever meisje, dat bovendien niet meer klaagt over buikpijn!!!
Jeetje… hebben we ons kind dat 2 jaar lang aangedaan? Hadden we niet eerder aan de bel moeten trekken?

Tja dat is allemaal achterafgepraat, wij, en jullie ook, konden dit niet weten… En het is goed dat we er nu achter zijn en daar op in kunnen spelen!!!
Super dat je mannetje nu weer helemaal lekker in zn velletje zit!

Hier zitten we nu nog met het dilemma… of we willen onderzoeken of ze daadwerkelijk glutenintolerantie heeft, of dat het iets anders is waarbij ze overgevoelig reageert op gluten…
Als we het echt willen laten onderzoeken moet er een stukje uit haar darm worden weggehaald zodat ze kunnen kijken of die beschadigd is… MAAR… dan mag ze eerst een aantal maanden geen dieet gevolgd hebben, en moeten we haar dus eigenlijk weer ziek maken eigenlijk wil ik haar dat niet aandoen!!
Maar als we het niet doen… weten we niet in welke mate ze die gluten niet kan hebben… qua eten vind ik het dieet heel goed te doen, maar… het zit ook in plaksel, verf, klei, kleurtjes, stiften etc. en ze stopt echt álles nog in dr mond
En wat denk je van op de peuterspeelzaal… een kindje dat 'smorgens thuis lekker een boterham gegeten heeft, niet de handjes gewassen en zo aan het speelgoed op de psz. zit, waarna zij er mee speelt, en zo tóch die gluten aan haar handen krijgt die ze vervolgens weer in dr mondje stopt…

Ik weet nu dus niet of ik dat ook echt allemaal moet voorkomen… of dat we puur alleen op de voeding hoeven te letten…
Ik moet maandag even een afspraak met de huisarts maken voor overleg… zelf ben ik er echt nog niet uit

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)