Kom ik net hier vlak bij mijn huis het bruggetje overrijden word de voorkant van mijn fiets incl morgan er bijna vanaf gereden. Ik reed al heel rustig want ze kunnen daar als gekken rijden, maar deze kon in dus echt net ontwijken. Ik zag hem op me komen gieren en ik remde en gooide instinctief mijn stuur om met als gevolg dan mijn fiets met morgan voorop een duik nam. Hoe ik het gedaan heb weet ik niet maar ze heeft een heel zachte landing gemaakt alleen de binnenkanten van mijn knieeen zijn wat geschaafd. Ik had vanmiddag morgan op mijn arm gehad bij Renz tijdens het dieren kijken dus ik had een lage suikerspiegel en dus ook geen kracht en door de schrik al helemaal niet meer dus ik kon haar niet meer overreind krijgen maar het stuur los laten was geen optie omdat ik haar er dan niet uit zou krijgen. Gelukkig kwamen er gelijk twee mannen aan die haar wel omhoog kregen en de bestuurder van de auto wilde ook helpen, hij vroeg of het ging, dus ik zeg ja alleen geschrokken. Ja zegt ie ik ook. Ja zeg ik je reed veel te hard en je muziek staat te hard. Hij antwoorde alleen maar ja maar je hebt toch niks. Ik was even te perplex en te suikerloos om te reageren. De omstanders bleven wel staan maar hij reed meteen weg. Ik kon wel janken. Gelukkig heeft morgan niks. Ze riep alleen het laatste stukje wel steede grote auto he mamma. Daar had ze gelijk in, echt zo’n jong broekie in een veel te grote auto. Echt die mogen ze van mij meteen aanpakken. Maar goed we zijn nu veilig thuis. Goddank.
Groetjes,
Michèle
