Monsters! en heel gevoelig ineens.,

#1

hoi meiden,
twee vragen heb ik eigenlijk. Ik heb een pittig meisje wat weet wat ze wil. Maar de laatste tijd is ze heel gevoelig aan het worden. Speelgoed wat afgepakt wordt, eerst was zij de baas en duwde zij zo’n kindje weg ( ook niet echt leuk maar buiten dat…) Nu gaat ze heel zielig, echt gemeend huilen.
Ook als ik straf geef of iemand anders iets bij haar doet. Geluiden kan ze ook slecht hebben, er huilde vanmorgen een baby en de deed haar handen op haar oren. Verlegen is ze nu ook ineens. Het rare is dat het op en neer gaat. Ze gaat altijd alleen van de glijbaan, maar nu moet ik soms haar handje vasthouden omdat ze het eng vind…! Zo raar ineens.

En de monsters, ze zijn niet kwaadaardig maar wel overal. Ik stuur ze weg maar weet niet of dat de oplossing is. Ze zegt soms wel ‘weg krokodil’ maar meer met een lach. Maar zodra ze het over monsters heeft is ze heel serieus. Een heel nieuwe periode lijkt aangebroken. Iemand herkenning of tips? Ze is trouwens bijna 2,5 jaar.

#2

Dat van die monsters herken ik niet, dat heeft de onze nog niet gehad (3 jaar). Maar dat van die wisselende emoties wel. Het is weer een fase waar ze doorheen moeten. Kinderen moeten leren omgaan met emoties en dat gaat niet vanzelf. (wij hebben het ook moeten leren ) Volwassenen kunnen vertellen wat hen dwars zit, kinderen weten nog niet hoe ze het onder woorden kunnen brengen dus reageren dan weer zus en dan weer zo.

Dat van die glijbaan komt me heel bekend voor. Wij hebben hem hierin ‘gesteund’ door inderdaad zijn handje vast te pakken of met hem mee te glijden. Dit is vanzelf weer over gegaan. Ik denk dat het opeens een besef van hoogte en gevaar is ofzo.

Mijn tip: neem het serieus (wat je wel doet denk ik) en zeg vooral niet dat het onzin is als ze huilt Kan ze al goed praten? Vraag dan eens wat er aan de hand is en waarom ze bijv. huilt als een baby gaat huilen. De onze zei dan: ik word ook verdrietig als de baby huilt. Wij hebben hem toen verteld dat baby’s nog niet kunnen praten en gaan huilen als ze het ergens niet mee eens zijn en dat dat niet erg is. Dit was voor hem voldoende om niet meer verdrietig te worden als een baby huilt.

Maar over die monsters, daar kan ik je niet mee helpen. Ik denk dat de onze niet eens weet wat monsters zijn. Op tv ziet hij ze niet en is er iets op tv wat hij niet leuk vindt of te eng is voor hem, vraagt hij of ik de tv uit wil zetten.

#3

bedankt voor je reactie.
Ik neem haar serieus in haar gevoelens en help haar ook als het nodig is. Het is alleen zo’n groot verschil met hoe ik haar ’ ken’.
We zien wel hoe dit weer verder ontwikkelt. Wel boeiend op zich…
De monsters maak ik me op zich niet zo druk om en ook daar ga ik wel serieus mee om, maar weet niet of dat de manier is.
Op tv ziet ze ze niet, tenminste niet hoe ik het ervaar, ze kijkt altijd naar een dvd die ik al ken. Praten kan ze heel erg goed, dus ze kan zich goed uitdrukken. Als ze een woede aanval heeft zeg ik ook altijd PRATEN! Dan kan mama helpen als het nodig is.
Maar goed, we wachten het weer af, bedankt voor je tips!

#4

Is er een verandering binnen het gezin??

#5

hoi Babzie,
Nou, nee, niet dat ik weet…Vind wel dat mijn dochter ineens snel groot aan het worden is. Maar of dat het is…

#6

Hier geen monsters, maar krokodillen! Hihihh ja wat doe je er aan, geruststellen dat er geen krokodillen in huizen kunnen komen etc, geen boekjes lezen waar boze krokodillen in voorkomen, maar juist een lieve. Verder praat ik veel met J (3,5 jaar) over dingen, ze begint voornamelijk over krokodillen als ze naar bed gaat, dan nemen we de dag door, laten altijd haar deur open en lichtje op de gang aan. Ik denk dat het er bij hoort, J heeft veel fantasie dus ik gooi het daar op, als ze niet meer zou functioneren is het een ander verhaal natuurlijk, moeilijk he!


#7

ha ha krokodillen komen hier ook voor…Ik stuur ze weg en tja, waar doe je wijs aan. Zeggen dat ze er niet zijn of wegsturen. Ik speel het nu met haar mee.
veel fantasie herken ik wel maar denk ook wel dat het bij de leeftijd hoort. Verder doet ze het goed. Af en toe een driftbui, spelen gaat steeds beter en een eigen wil. Dus wat dat betreft! Alleen die angst vind ik vreemd.

#8

Hier hetzelfde maar dan met miertjes… tja, iets ander formaat, maar even heftig.
Vind het ook lastig om hier mee om te gaan. Aan de ene kant denk ik van wat een onzin… hier zijn geen miertjes maar aan de andere kant is het ook weer zo sneu en lijkt het me heel vervelend als je dat constant denkt.

Nou worden de miertjes hier trouwens ook wel misbruikt hoor… als ze ergens aankomt wat niet mag, dan zat daar volgens haar een miertje op…

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#9

Dat heeft Dion ook ineens en dan ook met KROKODILLEN ik doe met hem mee in zijn fantasie en vraag of ik hem weg moet halen en til de krokodil op en doe de deur open en dan is ie weg.
Vanmiddag zag hij er ook een in de winkel en toen heb ik Dion opgetild en dan kon de krokodil hem niet meer pakken.
Ik geef er verder geen aandacht aan, en leid hem daarna af.
En hij is ook ineens een beetje “tuttig” met van alles, dan zegt hij dat ij het eng vind of niet durft wat voorheen geen probleem was.
Zal wel bij de leeftijd horen.

#10

Mijn zoontje heeft dan geen last van krokodillen en monsters.
Maar wel van angsten/ bang / eng
Voor heen was het hoe harder hoe gekker hoe beter, ik kon hem overal op zetten en in zetten zelfs een achtbaan vond die prachtig maar nu.
Hij durft ineens niet meer in een draaimolen of op een springkussen en zelfs niet van een glijbaan waar dat stromende water over heen gaat.
Had die voor heen nooit maar nu zie die denk ik de risico s ervan dat het hard kan gaan. Ik denk dat dit een fase is … en hoop dat het over gaat.
Ik doe het hier zo als hij iets niet wil en het eng vind doen we het ook niet ik heb zo iets hij geeft het zelf wel aan als die iets wil.