Moet even mijn ei kwijt!

[Saro]

De kop zegt het al…ik moet even mijn ei kwijt. Het heeft dit keer niets met mijn lieve ventje te maken.
Ik weet ook niet of dit wel de goede plek is om mijn verhaal te doen, maar het moet er even uit. Ik ben best wel een binnenvetter en vind het moeilijk om mijn problemen aan vriendinnen te vertellen en dan is dit forum echt even een uitkomst.

Mijn ouders zijn nu ongeveer 1,5 jaar geleden gescheiden. Ik was toen net zwanger toen mijn moeder weg ging. Dit was allemaal behoorlijk vervelend (ook al ben ik een volwassen vrouw). Mijn moeder niet meer in de buurt (zeker tijdens de zwangerschap en na de bevalling heb ik dit best vervelend gevonden), wat problemen thuis bij mijn vader en mijn jongste broertje etc. Nu leek alles weer een beetje in een rustig vaarwater te zijn…
Mijn moeder heeft inmiddels een nieuwe vriend, met mijn broertje gaat het redelijk goed en mijn vader is ook een beetje aan het daten. Allemaal prima.
Nu belt mijn moeder me net, omdat haar iets dwars zit…ze heeft het gevoel dat we de kant van mijn vader kiezen en ze vind dat ik te weinig vraag naar haar nieuwe vriend. Ik heb hem inderdaad nog niet gezien en in het begin hoefde ik er ook niets van te weten nee…maar dat is nu wel bijgedraaid en dat ik hem nog niet gezien heb…mijn moeder is misschien ook nog maar 5 of 6 keer bij mij geweest sinds de bevalling.

Daarnaast heeft ze me een paar rotte dingen vertelt over mijn vader en wat er tijdens hun huwelijk is gebeurt. Wil niet in details treden, maar vind dit heel erg om te horen. Mijn moeder vindt dat ik oud en wijs genoeg ben om die informatie te weten en denkt dat dit ook goed is.

Nu ben ik alleen helemaal van slag, wat moet ik met deze informatie. tuurlijk ben ik volwassen en moet ik dit misschien ook wel weten, maar misschien ook wel niet.
ik weet ook niet of ik dit tegen mijn vader moet zeggen. Moet ik het hem kwalijk gaan nemen, moet ik boos op hem worden, moet ik het verzwijgen…verdorie…ik ben zo verdrietig…

Mijn vriend net al geprobeerd te bellen, maar is aan het werk dus zal het wel druk hebben. sorry dat ik dit hele verhaal hier neerzet, maar het forum is naast een gezellige plek ook een beetje een plek voor mij geworden om mijn verhaal kwijt te kunnen.

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://b1.lilypie.com/2WgQp1.png" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Ticker” border=“0” /></a>

Gewijzigd door - Saro op 22 Jun 2009 14:58:56

[MamavanRico]

lieve schattebout jij kunt hier altijd je verhaal kwijt!
ik begrijp dat je het heel moeilijk vind.
ik wil je moeder niet afvallen maar ik wil allereerst kwijt dat ik vind dat ze het nooit tegen jou had mogen vertellen. ondanks dat je volwassen bent dat staat daar helemaal los van.
ik denk eerlijk gezegt dat ze dit gezegt heeft uit wanhoop omdat ze dus al het gevoel had dat je voor je vaders kant koos.
zoiezo vindi k niet dat je moet kiezen.
kijk het is hun probleem hun huwelijk. niet die van jouw, alhoewel ik heel goed begrijp dat je hier ontzettend moeite mee hebt.
ik zou als ik jou was gewoon met je vader gaan praten. vertel hem gewoon wat je hebt gehoord en vraag naar zijn kant van het verhaal!
ik vind het altijd erg jammer dat gescheiden ouders elkaar onderuit halen en ik vind niet dat ze dat tegenover de kinderen moeten doen. je bent welliswaar volwassen maar je blijft en bent hun kind!
ik zou dus gewoon wel verhaal gaan halen bij je vader. alleen al om zijn kant tehoren en dat is wel net zo eerlijk!
verder zou ik niet kiezen. maak je beide ouders duidelijk dat je er niet van bent gedient hierbij dusdanig betrokken te worden dat jij er last van hebt.
het is allemaal al moeilijk genoeg voor je.
vooral wat je zegt dat tijdens de zwangerschap je dat getrouble hebt mee moeten maken…nouja ik heb dit niet meegemaakt maar wel andere moeilijke dingen tijdens zwangerschap en ik heb respect voor je dat je je er doorheen ehbt gesleept.
juist omdat ik (op een andere manier dan) weet dat stress tijdens een zwangerschap echt klote is. (bij mij ging het om een 3 dubbele hartinfarct bij een goede vriend…stress met vrienden die geen vrienden bleken en me hard in de steek lieten een paar ewken voor de bevalling, mn moeder die erg verdrietig was noem aar op)
maargoed meid je kunt in ieder geval alles zeggen en wij zijn er voor je!
maar maak je ouders zeker duidelijk datj e het zo niet hebben wil! je hebt toch zeker al genoegt aan je hoofd…

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://lilypie.com/pic/090617/Yqux.jpg" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Pic” width=“100” height=“80” border=“0” />[img]http://m1.lilypie.com/n5BMp2.png" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Ticker” border=“0” /></a>

Gewijzigd door - isa-schatje-isa op 22 Jun 2009 17:19:50

[Jolan]

Ik vind dat jouw moeder te veel van je vraagt. Zij kan jou niet dwingen om naar haar nieuwe vriend te vragen als zij weinig interesse toont naar jou en je gezin toe. Misschien dat ze niet in de gaten heeft dat jij het er zo moeilijk mee hebt. En bang is om jou te verliezen als je de kant van je vader kiest.

Dat ze dingen over je vader verteld…Ik denk dat je moeder zoiets heeft van; ze zal moeten weten hoe hij is en wat hij mij heeft aangedaan.
Maar ik vind dat je je vader hier niet op moet veroordelen. Jij kent zijn kant van het verhaal niet en het is iets tussen jouw moeder en jouw vader wat er in het verleden tussen beide gespeeld heeft.
Zolang hij een goede vader voor jou is geweest vind ik dat je hem hier niet op moet afrekenen. Plus daarbij dat je dus zijn verhaal niet kent.

Misschien dat je moeder het verteld heeft in de hoop begrip te krijgen voor haar en beter snapt waarom ze gescheiden zijn.

Dit moet jouw probleem niet worden.

Tussen mijn ouders is ook het een en ander gebeurd, mijn moeder heeft me dit ook verteld. Ik kan haar niet helpen, het is haar probleem. Iets tussen hun 2, wat zij samen moeten oplossen en ik kan mijn vader niet veranderen. Hij is goed voor mijn zus en mij en dat is waar ik hem op beoordeel; hoe hij is als vader.

<img src=“http://lilypie.com/pic/090607/Aj9q.jpg” alt=“Lilypie 6 - 18 Pic” width=“100” height=“80” " border=0>

[Michele1]

Mijn ouders zijn nu bijna 29 jaar uitelkaar maar mijn ma heeft nog nooit iets slechts over mijn vader gezegd. Mede omdat ze niks slechts over hem wil zeggen want ze is nooit boos geweest op hem. Wel is ze dat geweest op de vader van mijn broertje, maar ook tegen hem heeft ze niksverkeerd gezegd en wij mochten dat ook niet. Reden: het was wel zijn vader waar hij van hield en mijn moeder vond en vind nog steeds dat mijn broertje niks heeft te doen met hun problemen. Tuurlijk weten we waarom onze ouder gescheiden zijn, maar er zijn geen slechte dingen over onze vaders gezegd. Aan de andere kant is mijn broertje wel gevoed door zijn vader en dat heeft echt problemen gegeven tussen hem, onze moeder en onze nieuwe stiefvadere. Nu hij ouder is heeft hij hierr spijt van maar het leed is geleden.

Jou moeder heeft ook het recht niet om jou dit te vertellen. Volwassen of niet, je blijft het kind van je ouders en dit kan scheven ogen geven terwijl dit helemaal niet nodig hoeft te zijn. De problemen tussen je ouders horen daar te blijven. En je kunt geen oordeel vellen over iemand die je niet kent.

En hier is ikke ben ook voor

Groetjes,

Michèle

[Asje]

Ik heb 2 ouders die elkaars bloed wel konden drinken. Mijn vader jutte ons met de wildste verhalen al erg vroeg op tegen mijn moeder, gevolg was dat een moederband ver te zoeken was en niet meer te herstellen. Ook mijn moeder kon er echter wat van toen ik pas veeel later ( ik was al volwassen ) weer kontakt met haar kreeg. Hoe het ook zij… Beiden hadden niet het recht om ons erbij te betrekken. Het was hun sores waar wij niet voor gekozen hadden maar door ons zo te manipuleren is er heel erg veel fout gegaan tussen de band met onze ouders en ook wij als zussen en broers onder elkaar. Helaas want wederom konden wij daar niets aan doen. Het kontakt met mijn zusje en broertjes is hersteld, maar heeft hier en daar een ernstig litteken achter gelaten en dat alleen maar omdat mijn ouders elkaars bloed konden drinken. Uiteindelijk heb ik met mijn beide ouders geen kontakt meer en ondanks dat dit niet mijn keuze was meteen ben ik zo een stuk beter af dan alle ellende die dit met zich mee bleef brengen.
Dus volwassen of niet, nooit heeft een ouder denk ik het recht om zijn/haar kinderen zo te bespelen. Ze hebben de verantwoordelijkheid destijds op zich genomen om je samen op de wereld te zetten. Daarmee wordt de gekozen partner ook een ouder van dat kind. Door zo`n keuze te maken heb je denk ik niet het recht om te gaan rommelen aan de band die je partner met dat kind ook heeft, laat staan om je zo voor een keuze te zetten. Je kindje is inmiddels 7 maanden, en ze is pas 5 a 6 keer geweest ? Waarom zou je dan naar haar vriend moeten vragen want je ziet haar al amper ?

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

[mini-boy]

*saro… wat een naar triest bericht joh! Fijn dat je hier je verhaal kwijt kan… en geloof me we zwijgen! Dat heb ik ook met dit forum dat het juist fijn is om soms even je hart te luchten. En als je nu de reacties ziet van andere ben je niet alleen met dit verdriet.

Denk persoonlijk ook dat je moeder het gevoel heeft dat ze moet gaan vechten om een plekje bij jouw/jullie omdat ze het gevoel heeft dat jullie kiezen. Maar vind het onterecht als je gescheiden ben van je man/vader dat je dan verkeerde dingen over hem gaat zeggen. Wil je het echt weten? Confronteer je vader er dan mee. Vraag erna zodat het niet de band die jullie hebben in de weg gaat staan. Misschien heeft je moeder gelijk… misschien wel niet. Een verhaal heeft vaak 2 kanten (hoeft niet altijd … ) maar houdt die mogelijkheid open.

Gelukkig heb ik geen ervaring met ouders die gescheiden zijn. Maar vind het altijd heel triest om te horen. Want wat de oorzaak ook is … de kinderen zijn altijd de dupe. Heb je dat verhaal gezien in het nieuws van die man die de vaderdagtroffee heeft gewonnen. Hij heeft al heel lang zijn zoontje niet gezien en mag hem nog niet zien… triest vind ik dat. Lijkt me echt een rouwproces. Maar er is ook een discussie over geweest. Daar kwam in naar voren dat het heel triest is dat hij zijn zoontje nooit meer heeft gezien/kan zien. Maar dat het is gekomen bij de echtscheiding … daar zit de fout! Snap je beetje…?

Veel sterkte… hopelijk heb je al met je vriend kunnen praten en heb je beetje rust gevonden?! denk aan je!

[Saro]

Meiden bedankt voor jullie lieve reacties.
Het maalt de hele tijd door mijn hoofd…ik wil en heb er eigenlijk helemaal geen energie voor om me hier druk om te maken…
Ik denk ook steeds…mijn moeder heeft het ook niet makkelijk gehad…maar mijn vader heeft ook weer veel stress gehad. Ik moet zeggen dat de band met mijn vader juist beter is geworden sinds de scheiding. Met mijn moeder iets minder omdat ik haar denk ik onbewust kwalijk neem dat ze, naar mijn idee, te weinig tijd voor mij en Dani heeft gehad na de bevalling. Maar aan de andere kant was zij waarschijnlijk heel druk met het oppakken van haar nieuwe leven zonder mijn vader en met haar nieuwe vriend en de afstand maakt het natuurlijk ook niet makkelijker (ongeveer 1,5 uur).

Ik weet nog niet wat ik tegen mijn vader ga zeggen. ik denk dat ik wel open kaart ga spelen, maar dan moet het emotionele gevoel bij mij wat weggezakt zijn…wil nl niet laten zien dat ik verdrietig ben. Wil ook niet dat hij zich daar zorgen om gaat maken. Zeker niet nu het met hem ook weer beter gaat.

Mijn moeder vroeg wel of ik boos op haar ben dat ze het vertelt heeft. Aangegeven niet boos, maar dat ik nog niet zo goed weet wat ik met de informatie moet.

[miremady]

Meis ik wens je alleen maar heel veel sterkte toe en doe niets

Liefs Michelle

[Mriek]

Lieve Saro, wat naar. Gevraagd naar mijn mening zeg ik dat ik vind dat je moeder jou nooit had moeten opzadelen met wat ze over je vader heeft verteld. Als het betrekking heeft op hoe hij als VADER was, kan ik me er nog iets bij voorstellen. Als het echter betrekking heeft op hoe hij als PARTNER naar haar toe was, dan heeft ze het recht niet om jou daarmee op te zadelen. Dat vecht ze maar met je vader uit. Hij is jouw vader en was haar partner. Misschien heeft ze het je verteld, zodat zij ook weer “punten gaat scoren” bij jou, omdat ze al het gevoel heeft dat jij meer de kant van je vader kiest.

Ik vind dat je best tegen haar kan zeggen dat je het vervelend vindt dat ze nog maar zo weinig is langs geweest sinds de geboorte van Dani. Waarom zou jij wél heel veel energie steken in haar nieuwe vriend, terwijl zij toch echt eerst energie hoort te steken in haar dochter die voor het eerst moeder is geworden en dan nog wel van haar eerste kleinkind?!

Meid, ik zou de emoties wat laten bedaren en dan met je moeder in gesprek gaan. Als het voor jou goed voelt om ook met je vader te spreken, vooral doen. Alhoewel je haar verhaal niet moet gaan checken als het puur gaat om wat hij je moeder heeft aangedaan (als het dus iets was tussen hen als partners). Ik blijf erbij dat dat iets tussen hen is en jij daar niets mee te maken hebt. Maar goed, dat moet je natuurlijk zelf weten…

Veel sterkte enne, wij zijn ervoor om ook dit soort dingen aan te vertellen…

Groetjes!

[mamaJa]

Hoi Saro,

Ik zou hoe moeilijk ook nu al proberen aan te geven bij je moeder dat je niet gewenst bent van zulke verhalen, en dat jij daar buiten staat. Zoiets wordt alleen maar moeilijker… wat/of je tegen je vader wil zeggen… moeilijk… zul je zelf moeten beoordelen.

Ben het met de rest wel eens!!

Veel sterkte, ik weet dat dit heel moeilijk is (uit eigen ervaring).

Groetjes Frauk

[img]http://b2.lilypie.com/BDdNp1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” />