Heel veel sterkte!
Het moet zo ontzettend moeilijk zijn om je eigen kindje te begraven…
Ik denk aan je!
Moeilijke dag
Rainbow
#22
Ik wist wel van Jayvey, maar toen ik je verhaal zo las, zat ik echt met een brok in mijn keel…Ik denk ook aan je meis. ((Anouk)), ook een knuffel van mij. Mensen gaan inderdaad snel over tot de orde van de dag, terwijl zo’n gebeurtenis altijd bij jullie zal blijven. Vaak komt het doordat mensen niet weten wat ze moeten zeggen. Zeg dat dan, dat is beter dan niets zeggen vind ik. Een collega van mij is haar dochtertje verloren twee weken na de geboorte en je merkt dan toch dat mensen het niet meer over haar hebben. Ze heeft nu een gezond zoontje en is dolgelukkig met hem, maar voor haar en haar vriend blijft hun dochter altijd bij hen! En zo blijft Jayvey ook bij jullie, ook al is hij er niet meer. Wel fijn dat jullie hem in een mandje bij jullie hebben mogen houden en foto’s van hem hebben kunnen maken. Dan kunnen Joey en Jessey hem straks ook weer zien! Hun lieve broertje.
Groetjes Rainbow, trotse mama
luna_en_mees
#23
Lieve anouk, ook van mij krijg je een hele dikke digi-knuffel.
Dat mooie ventje van jullie waakt zeker weten over joey en jessey, heel
veel sterkte met zijn allen.
Gr Patries
[img] http://by.lilypie.com/34omp1.png [/ img]
[img] http://by.lilypie.com/uqttp1.png [/ img]
mama_snoekie
#25
Bedankt voor al jullie lieve reacties meiden! Jullie hebben deze moeilijke dag toch nog bijzonder gemaakt, van mensen in onze omgeving hebben we niks gehoord, ook geen kaartjes, waar we er vorig jaar tenminste nog enkele van kregen…
Gelukkig is de dag weer vorobij, want het is gistermiddag wel heel erg emotioneel geworden!
Ik was naar het winkelcentrum gelopen om iets te kopen voor op het grafje, en kwam er daar achter dat de winkels tussen de middag gesloten zijn… dom dom dom… Nou ja, ik heb veel last nog van mijn heup/lies, daar ga ik maandag mee naar de fysio, dus helemaal terug naar huis lopen en later op de dag weer die wandeling was geen optie. Vanaf de bushalte naar de begraafplaats is ook een heel eind, dus dat kon ik niet aan. Ik wou dus zonder bloemetje of iets dergelijks dan toch maar gaan, maar toen ik bij de bushalte aankwam zakte ik zo door mijn been! Dat zou dus niks worden, ik ben maar terug gestrompeld naar huis…
Ik had natuurlijk iemand kunnen vragen mee te rijden, maar ik wil liever alleen zijn als ik daar ben, dus ik heb thuis maar een kaarsje gebrand, en we hebben samen het fotoboek bekeken. Keb me de rest van de dag schuldig gevoeld dat ik niet bij Jayvey* ben geweest… Ik kon er niks aan doen, maar toch balen… juist op die dag…
Maarja, ik hoop dat ik gauw weer wat beter te been ben, en dan gaan we alsnog!
moon1983
#26
dikke knuffel voor jou anouk. Weet niet veel troostends te zeggen maar we denken hier allemaal aan je.
groetjes Ramona
Michele1
#27
he wat kl*te van je been, ik snap je helemaal hoor dat je er liever heen gegaan was, Maar jullie zijn in gedachte geweest en das ook heel belangrijk. Maar ik hoop dat je snel als nog wat bij hem kan brengen.
Groetjes,
Michèle
lalala
#28
Jeetje Anouk, wat heftig!!
Ik weet zeker dat Jayvey bij julli eis en hartstikke trots op jullie is!
Sterkte!
Liefs,Anne
MamavanRico
#29
dat is echt niet tof nee, als je dan ook nog door je benen zakt.
doe nog even rustig aan meid je bent net bevallen je lichaam heeft ook nog wat rust nodig natuurlijk.
En jullie kleintje weet echt wel dat je aan hem dacht die dag.
ik geloof dat wel… dat ze dat weten ofzo want denk dat de ziel gewoon op aarde is, en anders wel vanuit boven mee kan kijken ofzoiets…
Ik vind het ook niet netjes dat niemand er meer aan denkt.
voor hun gaat het leven door die dag maar voor jou…jij staat er gewoon bij stil en dat is logisch,
vind het wel rot voor je dat niemand even samen met jou is blijven stilstaan die dag.
ja je man natuurlijk wel maar je snapt me wel…
nouja wij zijn er in iedergeval bij stil blijven staan en hopelijk is dat ook een troost…
mama_snoekie
#30
Zeker weten is dat een troost! Ik print deze topic ook uit, en die komt in het boek, net als de kaartjes van vorig jaar
Sandra1980
#31
Ik was gisteren niet online, dus lees je topic nu pas. Tranen lopen over mijn wangen bij het lezen van je verhalen. Ik wist idd wel dat Javey in je buik was overleden, maar het blijft heel heftig om te lezen. Logisch dat je een hele moeilijke dag hebt gehad. Natuurlijk ben je heel blij met Joey en Jessey, maar dat neemt niet weg dat je ook heel verdrietig mag zijn om het gemis van Javey. Want ja anders hadden jullie toch 3 kindjes gehad. Goed dat je je verdriet uit, dat lucht alleen maar op.
Ik vind dat jullie er goed mee omgaan. Het is goed om Joey en Jessey er nu al bij te betrekken. Natuurlijk zullen ze het nu nog niet snappen, maar dat komt langzamerhand wel. Als je het pas verteld als ze groot zijn is het net alsof Javey er nooit is geweest en dan ineens ga je vertellen dat ze ook nog een broertje hadden. Dat zou ik ook niet doen.
Wat naar dat je bij het winkelcentrum ook nog eens door je been heen zakte. Dan komt ineens echt alles tegelijk. Hoop dat je snel weer op de been bent en alsnog zijn grafje kunt bezoeken.
Heel veel sterkte!
Liefs,
Sandra
MamavanRico
#32
dat is lief van jou anouk!
ik wilde je eigenlijk een kaartje mailen maar heb je mail adres niet
mama_snoekie
#33
Lief Inge!
Maar ik ben al heel blij met je belangstelling en lieve woorden hier hoor!
yavahn
#34
Hoi,
lees ook je verhaal nu pas en jeetje wat heftig! Ik kan me er geen voorstelling van maken, omdat ik het zelf nooit heb meegemaakt. Ik kan me echter wel inleven in het feit dat zoiets vergeten wordt en dat dat je erg kwetst. Toen ik eenmaal “schoon” was na de laatste kuur, dacht ook iedereen: gelukkig ze is er vanaf en we hoeven het er niet meer over te hebben… Dat kwetst idd enorm, vooral omdat jij er zelf voor je gevoel nog lang niet klaar mee bent en ook nooit zult zijn… Dus lieve Anouk, ik hoop dat je toch nog wat mooie herinneringen op hebt kunt halen, ondanks dat alles zo gelopen is… Jayvey* weet dat jullie aan hem denken en is echt wel bij je (ik geloof daar echt heilig in)…
Grtz Von
