Moeilijke baby

RoosMika · 2012-08-20 00:00:00 UTC

Hallo allemaal,
Ik ben nieuw op dit forum en weet dus derhalve niet of er al een topic over was, zo ja…dan bied ik mijn welgemeende excuses aan.
Ik zit met het volgende probleem.
13 december 2011 ben ik bevallen van een zoon (Mika) de bevalling verliep al niet soepel (Vacuum pomp) en Mika heeft tijdens de extractie (zo heet dat met een duur woord) zijn sleutelbeen gebroken, heel zielig!
Een aantal dagen na de geboorte bleef Mika erg veel huilen soms zo erg dat ik me afvroeg of dit wel normaal was. Ik bleef ook huilen en voelde me diep ongelukkig ipv op die “roze wolk” te zitten zoals je van de maatschappij verwacht word.
Ik had een aantal keer al het gevoel dat ik niet of nauwelijks van dit kind hield en dat als hij bleef huilen ik hem zou laten vallen.
Ik wilde hem niet meer en vroeg aan mijn vriend: "Haal hem weg, ik wil hem niet"
Mijn kraamverzorgster zei dat de kans bestond dat ik een PND (postnatale depressie had) dus we zijn gelijk actie gaan ondernemen.
Ondertussen is Mika 8 maanden oud en zit ik aan de anti-depressiva (sinds 2 weken) Persoonlijk denk ik dat de dosis omhoog moet, omdat ik dus nog steeds erg veel onrust voel.
Nu vind ik zelf dat we een “Moeilijk” kind hebben.
Mika is snel afgeleid, blijft niet lang met 1 ding spelen en wil heel graag bezig gehouden worden.
Hij kan soms werkelijk een hele dag “piepen/jammeren” en slapen doet ie al helemaal amper. Hij slaapt 's morgens 3 kwartier en 's middags met een beetje geluk een uurtje maar meestal ook maar 3 kwartier. Hij gaat om 20.00 naar bed en komt dan vrijwel alle ochtenden om 5 uur.
Hij slaapt alleen in zijn eigen bed (op zich goed) maar zou het wel eens fijn vinden als hij dan om 5 uur (op zondag ochtend) nog even lekker bij papa en mama in bed kon liggen kroelen maar neeeeee…het grote bed is een speeltuin.
Als we op visite gaan, is het een drama om hem te laten slapen (thuis slaapt ie vrijwel direct in) en ALS hij dan uiteindelijk wel in slaapt valt is hij de dag erna niet te genieten…heel de dag piepen / jammeren en veel huilen. Niks is langer dan 10 min goed, kroelen / spelen / in de box / bij mama niks…
Als we afwijken van ons vaste dag-ritme dan is het een klein draakje

Mijn medicijnen maken dat ik rustiger om zou moeten gaan met zijn nukken, maar dit lijkt niet zo goed te werken.
Ik kan wel met recht zeggen dat ik onwijs veel van het ventje hou en dat ik hem noooooooit zou willen missen.

Herkent iemand dit? En nog beter, gaat dit ooit over???

Mriek · 2012-08-20 00:00:00 UTC

Heftig hoor, een pnd is niet niks. Geef de medicijnen de tijd, antidepressiva hebben een bepaalde tijd nodig om te gaan werken. Heb je nagevraagd hoeveel tijd normaal is bij jouw medicatie? Anders even over in gesprek gaan met de huisarts of wie je dan ook maar die dingen heeft voorgeschreven.

Wat betreft je zoontje: hij is net 8 maanden, als ik het goed heb uitgerekend Helemaal niet gek dat hij niet lang alleen kan ‘spelen’ op die leeftijd. Misschien wil hij wel van alles wat hij nog niet kan en frustreert hem dat, ook dat kan meespelen. En rond de 8 maanden zit een lastig sprongetje (ken je het oei-ik-groei-boek?), ook dat kan een rol spelen. Plus dat ik me afvraag: is er lichamelijks niets meer met hem aan de hand? Geen verschoven wervels, geen last meer van de sleutelbeenbreuk, etc? Ben je al eens met hem naar een osteopaat geweest, bijvoorbeeld? Misschien heeft hij gewoon nog pijn.

Er kunnen naar mijn idee dus verschillende dingen een rol spelen, individueel of in combinatie met elkaar.

Mijn tip: probeer het te nemen zoals het komt. Slaapt hij niet goed als je elders bent, dan is dat maar zo. Neem hem dan lekker op schoot. En wijk niet te veel af van je ritme als dat niet werkt voor hem, dan heeft hij dat blijkbaar nodig. Als hij ouder wordt, zal het makkelijker zijn. Verwoord voor jezelf niet dat hij een moeilijk kind is of dat dingen dramatisch zijn, daarmee leg je er al zo’n negatieve lading op dat je het ook zo zult beleven. Snap je?

Ik vond het begin met m’n kind ook zwaar, maar ik kan je zeggen (hij is nu vier): het wordt makkelijker als hij ouder wordt. Het eerste jaar is gewoon hartstikke zwaar: je kent je kind niet, je hebt zelf klachten en je moet alles voor het eerst zien te ontdekken. Ervaring als moeder heb je nog niet. Waar ik van overtuigd ben: volg je gevoel. Dat heeft het vaak bij het rechte eind.

Heb je mogelijkheden dat hij een keertje gaat logeren? Even bijtanken zelf. Leuke dingen doen zonder hem, ook gewoon inplannen. Niet alles hoeft om hem te draaien, jij bent er ook nog.

Nou, hopelijk kan je er iets mee. Succes!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

RoosMika · 2012-08-21 00:00:00 UTC

Hoi mriek, bedankt voor je bericht.
Om even een aantal vragen te beantwoorden.
Ja ik ben bij een osteopaat geweest ivm de breuk bij zijn geboorte maar daar was niks te zien, ben er 3 keer geweest en die man kon me niet verder helpen.
Er is een aantal maanden een kinder fysio met hem bezig geweest, ivm een voorkeurshouding, tevergeefs!
We zijn ook bij een kinderarts onder behandeling geweest omdat zijn hele lichaam onder de rode vlekjes zit en er een vermoeden bestond dat hij KMA zou kunnen hebben. Allergie test ondergaan, geen voedselallergie kunnen ontdekken. Rode vlekjes zijn er met deze temperaturen weer in grote getalen. Wij gaan er eigenlijk “gewoon” van uit dat hij warmte uitslag heeft (hebben wij tenslotte ook allebei)

Als we op visite zijn en hij wil niet slapen (maar hij is wel moe) kan ik hem ook niet op mijn schoot nemen, want hij wil dan niks…en blijft maar wurmen en jammeren van vermoeidheid.
Heb een afspraak met cb gemaakt dat ze een filmpje gaan maken van het contact tussen mij en Mika tijdens het spelen, om te kijken of we elkaar begrijpen.

Ik word soms ook zoooooo boos als mensen, zoals mijn schoonmoeder zegt: het is toch zo’n heerlijke vrolijke noot, hij lacht altijd!!! Dan denk ik: “pfffff, ja ja”

RoosMika · 2012-08-21 00:00:00 UTC

Oh ja, en hij slaapt regelmatig een nachtje bij opa en oma zodat papa en mama avondje uit kunnen. Eens per maand ongeveer …

Mama_van_Jasper · 2012-08-21 00:00:00 UTC

Hoi en welkom op t forum!

Wat lijkt me dat moeilijk meid, in eerste instantie uitzien naar je kindje, maar als het er dan eenmaal is in een ppd schieten en eigenlijk helemaal niet van je kindje kunnen genieten…

Geeft de anti-depressiva even de tijd, je moet het eigenlijk 4-6 weken gebruiken om goed te kunnen beoordelen of deze dosering effect heeft of het opgehoogd moet worden.

Over die roze wolk die je verwacht wordt te hebben… Geen idee waar je die kan vinden hoor, die heb ik ook niet gezien, en ik weet zeker dat wij daar niet de enigsten in zijn!

Mijn zoontje is prematuur geboren, dus al een hele andere start dan verwacht, ziekenhuisperiode, vervolgens thuis heel onrustig, bleek later dingen als verborgen reflux en kma te hebben, astmatische klachten, eczeem etc. Hij was zeker tot anderhalf jaar een moeilijke slaper, zowel overdag maar ook altijd gebroken nachten. Dus ja, dat was ook best eens pittig voor mij. Maar ik probeerde me altijd voor ogen te houden dat mijn kleine mannetje zelf ook duidelijk niet lekker in zn vel zat, zichzelf eigenlijk ook in de weg lag en heus niet opzettelijk het zn mama moeilijk maakte… Dat gaf mij in elk geval wel weer positieve energie om maar weer door te gaan en het hem zo makkelijk en goed mogelijk te maken.

Blijf je realiseren dat je eigen stemming, vermoeidheid en onrust ook veel invloed hebben in wat je wel/niet kan hebben van je kindje. Je zal ongetwijfeld een temperamentvol kindje hebben zoals mijn zoontje, maar blijf je toch ook steeds afvragen of je kindje echt zo jammerig is, of dat dat misschien heviger bij je binnenkomt omdat je zelf een minder goede dag hebt. Door e.e.a. soms iets meer te relativeren kan je misschien weer wat positieve energie vinden.

Dat je ventje niet lang met 1 ding wil spelen en bezig gehouden wil worden is rond zijn leeftijd nog heel normaal, hij wil gewoon graag bij zn papa en mama zijn en door hun vermaakt worden… en idd zit er rond 8 maanden een hele pittige sprong die kan maken dat je kindje meer onrustig is dan anders, nog moeilijker slaapt en s’ochtends voor dag en dauw wakker is… hier ook periodes lang om 5 uur…pffff Probeer overdag zelf ook even wat slaap te pakken als die kleine thuis wel even slaapt, en optijd naar bed, stel je er maar gewoon op in dat je voorlopig om 5 uur s’ochtends moet opstaan dan kan het alleen maar meevallen wanneer die kleine je tot 6 uur laat slapen (en dat heet dan uitslapen… ) .

Probeer aan het eind van elke dag de positieve dingetjes te zien, hoe heftig de dag ook was er is altijd wel iets goeds te melden hoe klein het soms ook lijkt! Sterkte,

Groetjes Carolien.

Mriek · 2012-08-21 00:00:00 UTC

Hier was ook geen roze wolk te bekennen

Wat goed dat er een filmpje gemaakt wordt van de interactie tussen jullie, misschien krijg je nog nuttige tips en helpt het je. En ook goed dat jullie tijd voor jezelf plannen. Maar ook tijd plannen voor jou zonder man hè, met vriendinnen ofzo even weg. Ook lekker!

Heb je nog overwogen om naar een manueel therapeut te gaan?

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

RoosMika · 2012-08-22 00:00:00 UTC

Haha liegen dan al die vrouwen die WEL een roze wolk hebben en waar het helemaal fantastisch is.
Hun kindje is zo makkelijk, slaapt veel, huilt bijna nooit, en kan je overal mee naar toe nemen.
Grrrr, soms word ik daar zo jaloers van.

Nee ik ben nog niet naar een manueel therapeut geweest, laat ik nu eerst maar even het “filmpje” afwachten. En ik denk ook maar zo…over een paar maanden (hopelijk niet al te lang) kan hij me vertellen wat er hem dwars zit.
Binnenkort heb ik een pyjama party met me beste vriendin, dan gaan man en kind ergens anders slapen en wij saampies thuis: lachen, gieren, brullen! (net als pubers) maar zij heeft dus ook een PND gehad maar veel erger dan ik (psychoses gehad en dergelijke) en nu is het helemaal goed gekomen en is haar dochter “fantastisch/lief/zo makkelijk” haha ik heb al aangegeven dat ik daar wel eens moeite mee heb en ze zou daar rekening mee houden.
Soms lijkt het echt wel alsof alleen wij “zo’n” kind hebben.
En dan vraag ik dus wel eens aan mijn vriend: “kunnen we hem niet ruilen voor een goede” Het ergste is dat ik dat op moment nog een soort van meen ook! Uiteraard zou ik hem voor geen goud kwijt willen, maar ik voel me daar dan ook direct schuldig over.

Saro · 2012-08-22 00:00:00 UTC

Hoi RoosMika,

Heftige tijd heb je achter de rug met zo’n pittige bevalling, het vele huilen van je kindje en natuurlijk de PND. Goed dat je je verhaal hier doet. Ik denk dat je hier ook veel herkenning zal vinden.
Ik kan je vertellen dat ik het eerste jaar met mijn mannetje ook echt heel zwaar vond. Ik had geen PND, dus dat herken ik niet, maar ik had wel een gefrustreerde baby die van alles wilde. In het begin heel onrustig waardoor we hem zijn gaan inbakeren. Sliep ook alleen maar goed in zijn eigen bedje en was best snel geprikkeld waardoor we hem ook niet overal mee naar toe konden nemen.
Ik was toen ook zo jaloers op alle andere moeders die, op het eerste gezicht, wel alles konden doen met hun kindjes en dat alles makkelijk gaat. Nu weet ik wel beter.
Natuurlijk zijn er moeilijkere en makkelijkere kindjes. Mijn dochter bijvoorbeeld is makkelijker, maar ik denk dat elke moeder weleens voelt wat jij voelt. En moeders die zeggen dat het alleen maar geweldig is, die spreken niet helemaal de waarheid OF ze zijn het vergeten.
Maar geloof me het wordt allemaal echt veel en veel leuker!!! Ik kan me nu ook soms niet goed meer indenken hoe zwaar ik het had. Er komen steeds leukere en makkelijkere momenten. En natuurlijk zijn er ook nog steeds momenten dat je ze wel achter het behang wil plakken…

Mriek · 2012-08-22 00:00:00 UTC

Klinkt goed, die pyjamaparty!

En besef je dat je het ook allemaal zwaarder ervaart juist doordat je een pnd hebt, hè. Als je helemaal lekker in je vel zou zitten, zou je veel meer draagkracht hebben en het veel minder zwaar zien, waarschijnlijk. Dus misschien wil je hem straks niet meer ruilen als het beter met je gaat

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

RoosMika · 2012-08-30 00:00:00 UTC

Hoi,
Mijn zoontje is nu al weer een aantal weken om 5 uur wakker, maar dan ook echt klaarwakker (huilen/gillen/krijsen). Speen geven en dan weer weglopen werkt niet, ogen wijd open en trappelen als hij 1 van ons ziet binnenkomen. Zodra je dan de kamer uitloopt gaat ie krijsen. Laten huilen hebben we ook gedaan…houdt mijnheer rustig een uur vol. We zijn deze week gelukkig vrij maar we brengen hem deze week wel naar kdv, daarna kunnen we (soms) nog even slapen. Maar meestal moeten we daarna gewoon werken. En dan lig ik tegenwoordig om half tien op bed, maar ja dan blijft er zeer weinig van mijn sociale leven en de intimiteit over gaat dit over of blijft het wellicht een kind dat nooit veel zal slapen? Er zijn voorheen ook weleens dagen geweest dat Mika om 8 uur wakker werd ))) maar die zijn al lang niet meer geweest. Ik hoorde over pilletjes van vsm die ervoor zorgen dat kindjes rustiger worden en dus langer doorslapen. Pffff groetjes, een mama die op haar tandvlees loopt

Mama_van_Jasper · 2012-08-30 00:00:00 UTC

Euh…wil niet je hoop afnemen, maar idd wellicht heb je een kind die nooit heel veel of lang zal slapen…
5 uur is natuurlijk wel extreem, die periodes zullen echt wel weer verdwijnen. Jasper heeft ook meerdere malen periodes gehad dat ie al om 5 uur wakker was en daar was echt niets aan te doen. Slapen bij ons in bed was voor hem ook geen optie, dus het was gewoon om 5 uur s’ochtends lekker duf naar beneden en de dag maar beginnen (en idd idioot vroeg naar bed s’avonds!). Nou waren die extreme periodes echt fases hier, vaak gekoppeld aan een sprong o.i.d. Meestal een week of twee en dan sliep ie weer wat langer. Maar het is maar net wat je onder ‘langer’ verstaat, mijn mannetje is standaart half 7 wakker, als ik geluk heb wordt het heel zeldzaam wel eens half 8, maar dat is dan uitslapen voor mij…

Ik blijf maar hopen dat Jasper ooit uitslapen eens lekker gaat vinden, misschien als ie naar de basisschool gaat en moe wordt van al het leren, spelen en alle prikkels… wie weet

Persoonlijk zou ik nooit mn kind pilletjes gaan geven waar hij rustiger van wordt en daardoor mogelijk langer slaapt. Probeer zelf wat bij te slapen als je kindje weg is, of duik even op de bank wanneer hij overdag wel even slaapt.
Na een jaar wordt het vaak wel beter/makkelijker, je kindje kan zichzelf dan meer bewegen, wordt dan ook meer moe door het spelen en krijgt wat andere voeding waardoor er toch wel weer e.e.a. verandert.

Ben benieuwd hoe het met het filmpje van het cb gaat, hoop dat zij goede tips voor jullie hebben!

Sterkte,
Groetjes Carolien.