Moedeloos

#1

Hallo allemaal,

Ons schatje Indy is nu 2,5 week en ik voel me een beetje moedeloos. het lijkt wel of ik haar niet kan troosten dat ik haar huiltjes niet goed kan ´lezen´ mijn vriend daar en tegen (die is 3 weken vrij dit is zijn laatste week) die krijgt haar meteen stil. hij heeft er meer geduld voor lijkt wel. ik kan niet zo goed tegen huilen. ik weet wanneer ze huilt als ze honger heeft maar voor de rest heb ik haar huiltjes nog niet echt door en voel me tekortschieten als moeder zijnde. heb al een paar tranen hierom gelaten.
Voel me soms een beetje machteloos en dat ik moet toekijken hoe mijn vriend haar wel rustig krijgt en ik vaak lang moet zoeken om de oorzaak van het huilen te vinden. mijn vriend blijft er erg rustig onder als ze huilt terwijl ik eerder een ´paniekerig´gevoel erbij kan krijgen. is dit normaal en gaat het over.

groetjes

#2

hoi

jouw kindje en jij moeten duidelijk nog aan elkaar wennen, en zo’n babietje voelt haarfijn aan dat je nog onzekerbent en je lichtelijk paniekerig voelt. Je zal zien als je man straks weer aan het werk is en je er "alleen voor "staat het makkelijker zal gaan , dan is er niemand anders om je kindje stil te krijgen en zal je er rustig bij gaan zitten en laten voelen, kom maar ik ben je mama ik kan het wel aan.

Ze is nog zo jong, ik ben toen ik sofie voor het eerst helemaal alleen had ook wel eens wanhopig ervan geworden hoor, ik denk dat we dat alleemaal wel kennen

groetjes Kim, mama van

en

#3

Hoi Indy2006,

Ik sluit me helemaal aan bij Kim.

Ik wil daar nog een kleine aanvulling op maken. Niet alleen de huiltjes kun je herkennen, maar samen met de stand van de handjes kun je die huiltjes nog meer een plekje geven.

Als Indy namelijk haar handjes gewoon ontspannen open heeft als ze aan het huilen is dan is ze prikkels weg aan het huilen. Dan wil ze niet eens getroost worden en dan heeft ze het gewoon nodig om zelf even lekker uit te huilen.

Heeft ze tijdens het huilen haar handjes stevig in vuistjes, dan heeft ze pijn, bijvoorbeeld darmkrampjes.

Ik heb destijds met onze oudste babymassage gedaan en tijdens die cursus kregen we een vel met tekeningetjes van al die verschillende standen van de handjes. Mogelijk is zo’n zelfde schema ook op internet te vinden.

Ik heb er in elk geval heel veel aan gehad.

Sterkte en succes met de kleine meid, maar vooral geniet er ook van!

Groetekes, Sje

#4

Ik merk ook wel dat als ik er de tijd voor neem dat ze rustig wordt en ik neem er ook wel de tijd voor. en denk idd dat als mijn vriend naar zijn werk is weer en ik er alleen voor sta dat ik dan makkelijker alles herken. nu is het wel makkelijk hoor dat hij er nog is als ik even snel wil schoonmaken en ze huilt dat ik haar even bij hem leg. maar goed straks moet ik mijn eigen manier vinden… we moeten elkaar ook nog leren kennen. maar das toch oook normaal dat dat niet na 2 weken al helemaal rond is of niet. dat maakt me onzeker heb het idee dat iedereen om me heen het allemaal heel snel door heeft en ik niet.

#5

och mijn kids worden nu 5 en 3 en ik snap er soms geen ene jota van…waarom ze huieln etc… dus dat blijft, niemand krijgt een standaard gebruiksaanwijzing, alleen tja wij zijn allemaal al wat langer mama

groetjes Kim, mama van

en

#6

ja, das waar ik kom net kijken natuurlijk. maar ik ga ervoor en ik heb er ook onwijs veel zin in. het is alleen dat je soms zo machteloos voelt. maar goed we moeten elkaar nog leren kennen en ik heb er alle vertrouwen in dat dat goed gaat komen

#7

Ik vond het in het begin ook lastig, maar moest wel aangezien Daan weer aan het werk moest. Ik kreeg niks gedaan met die kleine uk erbij, maar bedacht me dat het voor zo`n kleintje ook niet makkelijk is soms. Wat een grote wereld gaat er toch ook voor ze open nadat ze geboren zijn, terwijl ze eerder lekker beschermd lagen te poedelen in je buik. Niet elk huiltje hoeft meteen iets groots te zijn, maar kan me voorstellen dat het heel moeilijk is als je dr niet kan troosten en je vriend wel. Laat de dingen maar even liggen als jullie meissie je nodig heeft. Het is belangrijker elkaar te leren kennen, je kindje kent jou nog beter dan zichzelf aangezien ze 9 maanden heerlijk in je buikje vertoefde. Onrust bij jezelf zul je meteen merken aan haar enz… Ik merkte sneller aan Evianne dat ik niet goed in me vel zat, dan aan mezelf hahahaha. Als je een beetje bang bent dat ze weer gaat huilen, zal ze dat ook zeker gaan doen. Neem de tijd, zowel het korte leventje van jullie meissie, als die van jullie is drastisch veranderd en dat heeft tijd nodig, soms ten koste van de vaat, ramen lappen, stoffen enz… Ga lekker wandelen, masseer dr met amandelolie of even heerlijk in een tummytub ( hielp bij onze jongste spruit Jessin erg goed ), maar vooral “geniet van dit wonder”. Heel veel succes, hoop dat je er iets aan hebt".


#8
quote:
ja, das waar ik kom net kijken natuurlijk. het is alleen dat je soms zo machteloos voelt.

Ik had er al eentje van 4,5 jaar toen Kaya ruim 6 maanden geleden ter wereld kwam.
Zij was dus de tweede maar dat maakte niks uit, ik had weer net zo dat gevoel van: waarom huil je precies, wat wil je graag etc.
Alleen wist ik dat het vanzelf beter zou gaan (uit ervaring )
Wat Kim zegt is ook waar trouwens: zelf nu Stephan bijna 5 is begrijp ik nog niet àlles (wel heel veel maar dus niet altijd alles)
Dat hou je.
Alleen is het een heel groot voordeel dat ze op een gegeven moment groter worden en dan kunnen aanwijzen waar ze pijn hebben, en nog weer een tijdje later kunnen ze het je vertellen… Dat vond ik zelf wel érg prettig hoor!

Geniet lekker van je meiske en heb vertrouwen dat je er over een maandje al weer heel anders tegenaan kijkt
Enne…nog gefeliciteerd trouwens!

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#9

Ik kan me alleen maar bij de andere dames aan sluiten.
Ik vond het ook zo moeilijk in het begin.
en Niels kreeg Ruben altijd wel stil en ik niet.
als hij dan huilde wert ik ook helemaal paniekerig, maar neem de tijd om aan elkaar te wennen, want voor je het weet ben je echt alles voor haar en vraag papa zich straks af waarom krijg ik haar niet stil?

Groetjes Marianne Mama Van Ruben

#10

jullie hebben ook gelijk dat we aan elkaar moeten wennen. en Zij heeft zeker door als ik wat paniekeriger ben… ik heb het boek van de babyfluisteraar van mijn zus gekregen en die ben ik eens door aan het lezen. en daarin staat dat je goed op signalen moet letten van je baby als ie moe is geeft ie dat aan of honger heeft. Maar goed soms mis je de signalen wel eens omdat je niet constant naar je baby kijkt…vandaag is mijn vriend ook nog thuis maar ik heb haar vanaf gisteravond zeg maar gevoed etc. dus net gedaan of mijn vriend naar het werk was al om er vast aan te wennen. en ik moet zeggen het viel me mee. ze ligt nu lekker te slapen. en ik moet ook niet te angstig zijn als ze gaat huilen, het is een baby en die huilen nou eenmaal.
Bedankt voor jullie adviezen.

#11

Ik heb ook het boek van de babyfluiteraar gelezen maar weggelegd en gemerkt dat je veel beter op je gevoel met je baby bezig kunt zijn. Ik werd er niet vrolijk van wat daar allemaal in staat. Het lijkt alsof je het nooit goed kunt doen alleen op haaar manier. Dat is natuurlijk flauwekul. Mijn kindje is nu 4 maanden en in het begin snapte ik er helemaal niets van waarom hij huilde. Ik ben toen een andere volgorde aan gaan houden dan op vaste tijden voeden. Hij krijgt na het slapen meteen zijn flesje en is dan, nu inmiddels 1,5 uur wakker. Met zo’n kleintje van twee weken is een half uur a drie kwartier maximum. Je weet dus na een half uur opletten of ze gaat gapen of in de oogjes wrijven en dan meteen naar bed. En dan begint het verhaal van voren af aan. Zo zit je dus nooit te klungelen wat er aan de hand is en is je kindje supergezellig als het uit bed is. Ook leg je haar wakker in haar bedje wat ook veel beter is en leert ze om zelf in slaaap te komen. Voor mij werkt dit super. Je weet ook meteen als er wat met je kleinte aan de hand is, omdat je nu weet waarom ze huilt. Veel succes en alles komt goed, vertouwen hebben in jezelf!!!

#12

Ik had zelf veel aan het boekje “oei ik groei”, ondanks dat ik erg erg sceptisch over was maar ik had het gekregen. De manier van aanpak word er niet in besproken, maar wel het begrijpen waarom kindjes soms doen wat ze doen. Dat alleen zorgde voor veel meer begrip en dus veel meer rust in mezelf.