Al sinds maandagnacht is Joel ziek. Heel de dag en heel de nacht ben ik met hem in de weer. Hij eet bijna niet en slaapt bijna niet. Ik ben echt bek- en bekaf. M’n man heeft nachtdienst, dus moet ik het voor het grootste gedeelte in m’n eentje doen. Nu met m’n zwangerschap erbij vind ik het wel erg zwaar hoor. Ook komen er steeds traantjes. Ik ben zo verdrietig gewoon. Het zullen de hormonen wel zijn. Ik hoop maar dat de bevalling nog even op zich laat wachten, want daar heb ik de energie nu niet voor…
Komende week ga ik lekker een dag met m’n zusje naar de huishoudbeurs en vanmorgen heb ik met m’n ouders afgesproken dat we Joel volgend weekend daar laten logeren. Heerlijk! Ik kijk er echt naar uit… Volgens mij kan ik de hele zaterdag wel slapen, maar goed. Als dat zo zou zijn, is het gewoon nodig!!
Nou, ik hoop dat komende nacht beter gaat. Het wordt al nacht zes! Afgelopen nacht was het langste dat ik achter elkaar heb kunnen slapen 3,5 uur, dus hopelijk is dat vannacht weer wat meer. Gek he, dat je al met 4 uur slapen achtereen blij kunt zijn? Ik denk maar zo, het is ook vast een goede oefening voor straks met de gebroken nachten. Hoewel dat heel anders voelt, want zo’n babietje heeft je gewoon nodig en je weet dat Joel heel goed kan doorslapen (als hij niet ziek is natuurlijk!)
Nou, ik moest even m’n ei kwijt en ga zo maar weer eens m’n bed opzoeken. M’n man kan tot 22.00 uur naar Joel toe en dan gaat mijn ‘dienst’ weer in. Hopelijk slaap ik zo ff een uurtje…
Groetjes, Mariëlle en Joël