hallo dames. ik was even benieuwd of jullie ook minder tijd voor jezelf hadden door jullie kleintjes. zoals mijn man die gaf vandaag aan dat hij het niet leuk vind om mij steeds in pyamas aan te treffen als hij thuis komt. of dat de woonkamer een rommel is als hij thuis komt. ik kreeg er echt een rot gevoel van en voel me opeens schuldig. maar goed dit is mijn eerste kind en hij is nogal lastig slaapt overdag bijna niet ligt pas na 19.00 uur echt te slapen tot middernacht. en dan ben ik zo doodmoe dat ik niet meer wil sporten maar dan ga ik nog even snel koken en de was doen. ik zag er natuurlijk vroeger erg verzorgd uit en hield mijn huis altijd netjes schoon. nu ga ik snel op internet om informatie te zoeken voor de vraagtekens in mijn kop als de kleine even rustig op bed ligt voor een half uurtje. maar daar blijft het bij na een half uurtje slapen schreeuwt hij de buurt bij elkaar en wilt absoluut niet verder slapen. dus ben dan weer met hem bezig tot de volgende voeding. zo gaat het elke dag hier. ik begin het gevoel te krijgen dat mijn man niet door heeft hoe moeilijk zo een kind is en dat het logisch is dat ik geen levenslust meer heb. voel me ook zo dik na de zwangerschap en val maar niet af. ik voel me zo rot dat ik nergens meer zin in heb. voelen jullie je ook weleens zo of hebben jullie een hele andere leven vergeleken met mij. ik denk dat ik maar weer aan het werk ga, dan ben ik even uit huis en misschien gaat het dan weer beter.
Minder tijd voor jezelf
ow vergeet erbij te vertellen (het allerbelangrijkste) ben verder erg gelukkig met mijn kleine. verder doet hij het hartstikke goed en hij maakt me blij met zijn glimlachjes en is vandaag voor het eerst gaan omrollen van buik naar rug! hij is pas 13 weken oud. ik ben ook ontzettend blij met mama zijn maar voel soms een afstand groeien tussen mijn man. en dat wil ik niet. daar draait deze topic om eigenlijk.
Je moet duidelijk je draai weer vinden. Dat heb ik ook heel erg gehad. Zelfde probleem eigenlijk alleen deed mijn vriend veel in huis. Maar ik verwaarloosde mezelf. Ik heb doelen voor mezelf gezet. Ik moest zo laat aangekleed zijn en zoveel naar buiten en zo. En opmaken deed ik dan niet of minder maar bracht ik er ook weer in. Je moet even terug komen in het dagelijkse ritme.
En als de kleine brult omdat jij stofzuigt dan brult ie maar even, net zo goed als met douchen en zo. Zo leert ie ook meteen dat het niet altijd zijn tijd is en dat ie soms even moet wachten. Tuurlijk geen uren douchen, dat doe je 's avonds of al je man thuis is, maar je moet wel weer even wat tijd voor jezelf maken anders heb je straks en een kind dat alleen maar eisen stelt en verwacht dat die ook ingewilligd worden en jij bent de sloof van je eigen kind geworden.
Groetjes,
Michèle
quote:
Je moet duidelijk je draai weer vinden. Dat heb ik ook heel erg gehad. Zelfde probleem eigenlijk alleen deed mijn vriend veel in huis. Maar ik verwaarloosde mezelf. Ik heb doelen voor mezelf gezet. Ik moest zo laat aangekleed zijn en zoveel naar buiten en zo. En opmaken deed ik dan niet of minder maar bracht ik er ook weer in. Je moet even terug komen in het dagelijkse ritme.En als de kleine brult omdat jij stofzuigt dan brult ie maar even, net zo goed als met douchen en zo. Zo leert ie ook meteen dat het niet altijd zijn tijd is en dat ie soms even moet wachten. Tuurlijk geen uren douchen, dat doe je 's avonds of al je man thuis is, maar je moet wel weer even wat tijd voor jezelf maken anders heb je straks en een kind dat alleen maar eisen stelt en verwacht dat die ook ingewilligd worden en jij bent de sloof van je eigen kind geworden.
Probeer ook tijd samen te creeeren. En blijf praten.
Groetjes,
Michèle
Groetjes,
Michèle
Het is logisch dat jij als je de hele dag met de kleine bezig bent weinig tijd hebt voor je eigen verzorging en je huishouden. Je moet je draai vinden en dat is niet altijd makkelijk. Voor de mannen is dat soms moeilijk te begrijpen, dat is heel herkenbaar en op zich ook wel begrijpelijk. Ik probeer me altijd wel aan te kleden en mezelf te verzorgen, maar het is gewoon het makkelijkst om in je pyama te blijven lopen. En ik doe mn huishouden wel, heb gewoon geen rust als het niet schoon en opgeruimd is maar soms word ik daardoor wel gek van mezelf. Zou wel willen dat ik wat dat betreft eens de boel de boel kon laten. Het wordt vanzelf makkelijker, als jij je ritme terugvind en je kleine ook. En probeer met je man te praten, en dingen uit te leggen. En vraag hem af en toe ook wat te doen in het huishouden, dat is echt niet raar hoor. En blijf samen leuke dingen doen, al is het maar 1x per maand, oppas regelen en je mooi aankleden en lekker uit eten gaan bijvoorbeeld. Dat heb je gewoon nodig!
K zit er nog steeds in meid in die sleur maar idd het helpt echt enorm een soort van schema met doelen op te stellen. Geef de kleine de fles smorgens leg m dan even weg en begin dan gelijk met douchen en aankleden. Je kunt ook dingen doen terwijl de kleine niet slaapt. Leg m lekker even in de bow bv elke dag na de eerste fles, dan leert hij zichzelf ook vermaken en als jij dan onder de douche staat en hij begint te bleren so be it.
Ga elke dag naar buiten hoe je er ook tegenop ziet, geloof me het geeft je energie waardoor je meer zin krijgt in andere dingen. En idd je bent heel veel in de weer met de kleine, ik heb dat ook, maar ik leg de kleine wel nu veel vaker even in de box en wissel dan speeltjes af of draai eens een muziekje voor m. K merk dat ie dat heel leuk vind en soms issie dan zomaar een uur zoet zodat ik dan aan andere dingen toe kom. Zorg ook dat je tijd inplant voor jezelf. Ga als je man thuis is eens lekker met n vriendin wat drinken of weet ik veul wat, ff tussen die vier muren uit anders wordt je gek. Je hormonen houden nog huis in je lijf en je bent dan veel gevoeliger om d´r op een gegeven moment niks meer aan te vinden en gek te worden binnen.
DEze tips zijn mij ook allemaal gegeven en ik merk wel echt dat het me goed doet. Ik krijg nu het huishouden beter voor mekaar en heb wel ietsje meer fut…
Nou meis sterkte hoor k weet hoe pittig het is met zo´n kleine.
Laat je man eens een zaterdagje alleen voor de kleine zorgen dan merkt ie vanzelf dat niet alles vanzelf gaat!
Hoi hoi,
herkenbaar hoor en maak je niet teveel zorgen. Het is echt in een ritme komen en even allebei op een heel ander ‘eilandje’ zitten. Praten en dingen uitleggen is heel belangrijk. Voor jou is het leven anders geworden met de zorg voor het kleintje maar ook voor je man. Normaal was misschien alles goed geregeld en alles tip/top in orde maar zo’n kleintje bepaald jouw dag en bezigheden. Is ie zoet en tevreden, dan heb je veel meer tijd dan wanneer hij huilerig is. Dan kan je je mouwen echt opstropen, ff je plannen voor die dag in de koelkast zetten en dit vooral accepteren dat je niet aan dingen toekomt, anders raak je iedere minuut gestressder dat je iets niet kan doen.
Als ik toen de kleine er niet aan toekwam, smste ik mijn man of hij ergens wat te eten mee kon nemen bij een lekker eettentje omdat het eten erbij inschoot. Dan maak je van een stressfactor weer even iets ‘ontspannends’ of ga een lekker patatje halen oid.
Vaak willen we te snel. Ik wilde ook snel weer op gewicht zijn, me opmaken etc. etc. Lichamelijk zat voor mij een hoop tegen en een hoop vervelende dingen gehad na de bevalling en de tijd erna. De kleine is 5 maanden nu maar het gaat hier nu pas 3 weken goed. Dat geeft wel aan dat ik 4,5 maand herstellende ben geweest van alles en nog wat. Pas nu zeg ik; ik voel me goed en het gaat goed! Ik ben veel gaan sporten in de avonduren (viel echt niet meer soms hoor) ben naar de schoonheidsspecialist gegaan en heb me lekker laten verwennen bij de kapper. Ik ben weer zoals ik was en dat geeft vertrouwen in jezelf waardoor je je beter voelt.
En ik heb 1 ding snel in mn oren geknoopt.
Van de A van ALLES naar de B van een BEETJE. Stel redelijke doelen.
Geniet van je kleintje en van je man, alles komt echt goed maar je wilt soms sneller dan de tijd gaat. Succes met alles!
Liefs Eef
quote:
hallo dames. ...
oh, sorry
quote:
zoals mijn man die gaf vandaag aan dat hij het niet leuk vind om mij steeds in pyamas aan te treffen als hij thuis komt. of dat de woonkamer een rommel is als hij thuis komt.
Kan ik me helemaal voorstellen van hem.
MAAR: Hij moet zich ook inleven in jouw situatie!
Dat in pyama rondlopen, daar kun je wat aan doen
(en je zult zien, als je je eigen verzorging weer oppakt,
dat je je alweer een stuk beter voelt.)
Maar dat het een rommel is? Laat hem daar maar aan wennen.
Als dat kereltje eenmaal de kamer door kruipt/loopt,
en bij al het speelgoed (en de rest…) kan, wordt de puinhoop alleen
maar groter 
quote:
ik kreeg er echt een rot gevoel van en voel me opeens schuldig. maar goed dit is mijn eerste kind en hij is nogal lastig slaapt overdag bijna niet ligt pas na 19.00 uur echt te slapen tot middernacht. en dan ben ik zo doodmoe dat ik niet meer wil sporten maar dan ga ik nog even snel koken en de was doen. ik zag er natuurlijk vroeger erg verzorgd uit en hield mijn huis altijd netjes schoon.
Dat je niet meer aan sporten toekomt, da’s helemaal niet erg.
Moeder zijn is al topsport genoeg, zeker de eerste maanden
Maar een schoon (en toch wat opgeruimd) huis is voor iedereen prettiger,
voor jou, voor je kind en voor je man.
quote:
nu ga ik snel op internet om informatie te zoeken voor de vraagtekens in mijn kop als de kleine even rustig op bed ligt voor een half uurtje. maar daar blijft het bij na een half uurtje slapen schreeuwt hij de buurt bij elkaar en wilt absoluut niet verder slapen. dus ben dan weer met hem bezig tot de volgende voeding. zo gaat het elke dag hier.
Plan vaste momenten voor internet-zoektochten, en houd een tijd aan
die je er aan wilt besteden.
Natuurlijk barst je van de vragen, en wil je overal een antwoord op.
En dat wordt alleen maar meer! Jezelf een beetje in de hand houden
is wel nodig.
Enne, dat jochie mag best een poosje liggen huilen hoor.
Hij zal toch wat meer dan een half uur op een dag moeten slapen lijkt me!
quote:
ik begin het gevoel te krijgen dat mijn man niet door heeft hoe moeilijk zo een kind is en dat het logisch is dat ik geen levenslust meer heb.
Dat klopt, dat heeft hij niet door. (Of hij wil het niet zien…)
Hoe is hij betrokken bij alles? In het weekend? 's Avonds?
Hij speelt toch ook wel met jullie kind?
Verschonen? In bad doen? Naar bed brengen?
Aan de andere kant: als jij het hem niet vertelt, zal hij het misschien
nooit weten. Of pas als het te laat is, en jij aan de stress ten onder gaat.
quote:
voel me ook zo dik na de zwangerschap en val maar niet af. ik voel me zo rot dat ik nergens meer zin in heb.
Hallo, mag het even tijd hebben? Ja, sommige vrouwen raken de kilo’s
niet of nauwelijks kwijt. Soms gaat er jaren overheen.
Niet mee zitten, maar zorg er wel voor dat je je lekker in je vel voelt.
Hoe was het ook alweer? 9 maanden zwanger, en dan minstens 9 maanden
ontzwangeren.
quote:
voelen jullie je ook weleens zo of hebben jullie een hele andere leven vergeleken met mij. ik denk dat ik maar weer aan het werk ga, dan ben ik even uit huis en misschien gaat het dan weer beter.
Het huis uit kun je ook zo doen natuurlijk. Lekker wandelen met de kleine,
boodschappen doen. Het park of het bos in.
Winkelen. (Goed idee, spreek af met een vriendin of zus ofzo en ga eens lekker een dagje shoppen. Gewoon leuke dingen VOOR JEZELF kopen.
Wat nieuwe kleren, lekker geurtje, badspul, weet ik veel).
En laat je man dan een dag oppassen.
Weer gaan werken is een goed idee. Gewoon doen!
Ja, we voelen ons allemaal wel eens zo.
Zeker de eerste maanden nadat er een kind geboren is.
M.
ik herken dit helemaal! maar inderdaad, zoals hierboven al gezegd, probeer ik voor mezelf wel doelen te stellen: zo laat aangekleed, en als de kleine dan even huilt, dan is het even niet anders. Ik probeer m natuurlijk wel te vermaken in zijn box, en ik moet zeggen dat dat redelijk goed lukt. Sporten en poetsen, daar kom ik ook nog niet echt aan toe, maar mijn man zit vaak in het buitenland waardoor ik hele weken alleen zit, en dan wordt t er niet beter op. Maar ik merk wel dat met poetsen, dit al een stuk beter gaat dan bv 2 weken geleden, vooral omdat de kleine (9 wkn) zich nu al een tijdje zelf kan vermaken.
Ik heb eigenlijk niks nieuws gezegd maar hopelijk heb je wat aan de tips he. En vergeet niet dat je naast mama ook nog een vrouw en een koppel blijft, belangrijk om daarin te investeren.
Groetjes
Ja ik begrijp het ook hoor.
Je kleintje is dan ook nog erg jong.
Plots schuif je van de man en vrouw rol, naar de mama en papa rol.
En dat is even wennen voor ierdereen.
Je hebt plots een heleboel taken en verantwoordelijkheden bij die je ervoor niet had.
Niet moeilijk dat je dan niet alles gedaan krijgt.
En die allebelangerijkste rol is in vele gevallen voor de mama’s.
Papa die heeft het niet gevoeld, niet gezien en of niet gedaan.
Dus kan hij er enkel over klagen dat hij niet tevreden is.
Vertel hem eens hoe jouw dag eruit ziet.
Ik vind het best ok dat je een hele dag in jouw pyama zit.
Zolang dat niet voor alle dagen is en dat je man ook nog steeds die andere kant van jouw kan zien.
Ik zei in het begin tegen mijn vriend onmiddelijk dat hij moest leren aanvaarden dat ik nu andere prioriteiten heb dan vroeger.
En in het begin is dat moeilijk, maar naarmate de kleine ouder word leer je heel veel bij.
En dan lukt het vast wel om je huishouden te doen en voor jezelf te zorgen.
Maar alles kan niet tip top inorde zijn.
Wat een zever als hij dat denkt!
Je kan toch niet en voor de kleine zorgen, en je huishouden doen, en boodschappen halen, en lekker koken, en ervoor zorgen dat jij er goddelijk opgemaakt bijloopt.
Je moet voor jezelf uitmaken wat op dit moment voor jouw het belangerijkste is!
En als dat niet overeen komt met wat je man belangerijk vind,
dan moet hij mee helpen op dat jullie samen jullie doel kunnen bereiken.
Maar het word er echt wel beter op hoor
Alles valt wel in een plooi als jullie de draai een beetje gevonden hebben.
Dan kunnen jullie naast mama en papij zijn, ook terug lekker een koppeltje zijn!
Liefs
Tanja
Hier hetzelfde gehad, ook geen tijd of fut om iets te gaan doen en al blij als de kleine sliep. De onze huilde zichzelf altijd in slaap '(zo’n 10 min) en oh wat vond ik dat moeilijk. Maar hier heb ik ‘gebruik’ van gemaakt door te gaan douchen als hij net op bed lag. Ik hoorde hem dan niet en hij was stil als in onder de douche vandaan kwam. Daarna kon ik me heel rustig aankleden en nog even wat voor mezelf doen.
Wat ik hier ook wel deed was de kleine na de voeding en het knuffelen in de box leggen. Vaak was hij dan zo rozig en rustig dat ik rustig wat dingen op kon ruimen voor hij weer begon met huilen.
Het ging niet vanzelf en ik heb ook goed moeten zoeken naar een beetje ritme en ik sluit me dan ook aan bij wat de anderen zeggen.
Kun je je zoontje niet eens een dagje naar een oppas brengen of een papa-dag inlassen zodat jij wat tijd voor jezelf hebt? Het is ten slotte jullie kindje Wij hebben hier het volgende motto voor de papa’s in onze omgeving:
Wel de lusten? Dan ook de lasten!!! (hoop dat je hem snapt)
Oh ja, vergeet niet dat je lichaam nog zo’n 9 maanden moet ontzwangeren. En het is nog waar ook, na zo’n 9 maanden voelde ik me een stuk fitter en kon ik het allemaal weer wat beter aan.
Succes en laat je niet gek maken! Vergeet jezelf niet.
Hoi ik heb 2 kids en ik kom ook niet aan mezelf toe, ik dwing mezelf ook af en toe om iets te doen voormezelf.
Het is dat ik de oudste naar schoot brengen dus ik moet me wel aankleden en als ik thuis ben geef ik liam fruit doe wat in huis, en als liam naar bed gaat doe ik ook nog wat in huis.
In de middag dat liam slaapt doe ik wat voormezelf als het huis geen slachtveld is ff met een boekje op de bank of ff suf zappen.
En soms lekker ff in bad is ook ontspannend, maar zaterdag als mijn man werkt en Daan hoeft niet naar school heb ik ook lang mijn pyjama aan.
Oh ik ben geen pyama mens… moet mezelf echt opfrissen en verkleden als ik uit bed kom. Daarna is Jurian aan de beurt… Je voelt je echt ander mens hoor als je dat doe. En … nu met de zon in huis … heerlijk! Krijg ik gewoon energie van…
Verder is het erg logisch meid… gun jezelf de tijd om eraan te wennen dat er iemand is die je nodig heeft. Iemand die van je afhankelijk is… Maar ook iemand die moet leren soms even te wachten…
Geef manlief een doek in zijn handen of de stofzuiger … …
Ik wil even wat zeggen over het feit dat je man niet doorheeft hoe zwaar het is een kind op te voeden.
Mijn man had het ook nooit door. Toen heb ik eens een dag vrijgenomen. Gekolft en de hort op gegaan met vriendinnen. Toen ik s avonds thuis kwam zat haar kleding achterstevoren, was er friet gehaald en stond mijn huis op z’n kop en toen zei hij; oohh had me eigenlijk nooit gerealiseerd hoe zwaar het is en toen zei ik; tja en dan als je thuis komt heb ik heerlijk voor je gekookt, is de was gestreken, het huis opgeruimd, je kindje tevreden en goed aangekleed en ik ook nog verzorgd dus als er dan eens een mindere dag tussen zit wil ik dat van jou niet nog eens horen wat dat weet ik zelf ook echt wel. Nu helpt hij me ipv te zeuren als er iets 's avonds niet gedaan is! hahahahh mannen! ppffffffff!