hier mijn bevallings verhaal van mijn zoontje mike
Vorige jaar 3 juli 2008 kwam ik erachter dat ik zwanger was dat was voor ons een hele grote verrassing want mijn vriend kan geen kinderen krijgen zeiden ze in het ziekenhuis en de doktoren en uit eindelijk ben ik toch zwanger geworden mijn zwangerschap verliep soepel alleen ben 9 maanden lang dag in dag uit ziek geweest. rond de 35 weken zwangerschap kregen we de schrik van ons leven, het hartje van de baby sloeg dubbel. in het ziekenhuis vertelde ze dat dat vaker voor komt rond de 35 weken en dat het misschien wel weer weg ging, ze hebben echos gemaakt om te kijken of de baby hartafwijking had maar alles was gelukkig goed precies een week later moest ik weer op controle in het ziekenhuis en het was weer allemaal goed. met de 39 weken en 2 dagen op Maandag 16-02-2009 braken sochtends om 7.45 mijn vliezen. Ik lion op gebeld dat hij naar huis moest komen want lion lag in het ziekenhuis 
lion gevragen of hij naar huis mocht hebben ze zijn infuus eruit gehaald en is hij snel naar huis gekomen. Ik had helaas geen teken van weeen. Wij de verloskundige gebeld die is langs gekomen om te kijken of het vruchtwater er goed uit zag… ze vertelde als ik binnen 24 uur geen weeen zou krijgen dat ik dan dinsdag ochtend om 7.45 in het ziekenhuis moest zijn. Heel die maandag hebben we smachtend zitten wachten op weeen maar helaas niets…<img alt=":-" src=“http://cache.hyves-static.net/images/smilies/default/smiley_verdrietig.gif” border=“0” ( /> de nacht van maandag op dinsdag had ik heel de nacht weeen maar niet om de 4 minuten elke keer om de 5 6 minuten dus niet genoeg om de verloskundige te bellen, heel de nacht wakker gelegen van de weeen. Dinsdag ochtend waren we om 7.45 in het ziekenhuis daar hebben ze een scan van het hartje van de baby gemaakt. dat was allemaal perfect dus mocht ik weer naar huis. Zou ik weer binnen 24 uur geen weeen hebben werd ik woensdag ochtend om 7.45 ingeleid. Maar omdat ik al 24 uur met gebroken vliezen liep mocht ik niet meer thuis bevallen <img alt=":-" src=“http://cache.hyves-static.net/images/smilies/default/smiley_verdrietig.gif” border=“0” ( /> dinsdag overdag heb ik wat weeen gehad maar ze zette helaas niet door. savonds zijn we lekker optijd naar bed gegaan omdat wij de nacht ervoor niet geslapen hadden en dat het morgen wel een dagje zou worden. Liggen we net goed en wel in bed begin ik weer weeen te krijgen alleen nu werden ze wat heftiger. ik zei tegen lion pak maar pen en papier want ik denk dat we het in de gaten moeten houden en ja hoor de weeen kwamen om de 3 a 4 minuten. lion heeft om 03.00uur het ziekenhuis gebeld en we mochten komen, Lion de spulletjes in de auto gezet en zijn we naar het ziekenhuis gereden, daar aangekomen hebben ze me weer aan een scan gelegd voor het hartje te luisteren en te kijken hoeveel weeen ik had. sochtends om 8 uur hebben ze gekeken hoeveel ontsluiting ik had. dat was echt een tegen valler want had 0cm!!! toen hebben ze me weeopwekkers gegeven. om 10.00uur kwam ze weer kijken hoeveel ontsluiting weer een tegenvaller wat had misschien een halve cm ontsluiting 
de weeen waren zo heftig van de weeopwekkers dat ik het niet meer trok en had al 48 uur niet geslapen dus vroeg of ik een ruggenprik mocht maar die wilde ze niet geven… Naar lang zeuren kwamen ze om 11.00uur ruggenprik zetten.
Om 12 uur hebben ze weer gekeken hoeveel ontsluiting ik had, had 1cm dus schoot niet echt op. de ruggenprik werkte maar halve bak want voelde gewoon me weeen alleen niet dat ze pijn deden. om 14.00uur kwamen ze weer kijken hoeveel ontsluiting en nu had ik 2cm en om 16.00uur had ik nog 2cm ontsluiting echt balen dus verpleegster zei als ik niet snel ontsluiting zou krijgen dat ze dan keizersnee gingen doen omdat de baby veels te lang zonder vruchtwater zat. mijn weeen begon ik meer te voelen en moest ze weg puffen ondanks ik een ruggenprik had voelde ik ze steeds heftiger worden. Lion de zuster geroepen of ze wilde kijken hoeveel ontsluiting ik had het was 17.30 en had 8cm ontsluiting wat was ik blij…!!!
dit gaf mij enorme kracht om door te gaan want had het zelf al wel op gegeven. toen de zuster net weg liep had ik het gevoel dat ik persdrang had maar dacht wacht nog even… mijn moeder vond dat geen goed idee en die zei tegen lion roep de zuster maar weer de zuster weer toucheren en ja hoor 10cm!!! ik mocht gaan persen… Naar 13 minuten persen lag eindelijk ons kleine wondertje Mike op mijn buik
het mooiste moment wat me ooit is overkomen…!! Mike is geboren om 18.23uur, Mike heeft eerst lekker bij mij opgewarmt, papa de navelstreng door geknipt daarna hebben ze Mike gewogen en hij woog 2445gram en was 48cm hij was best magertjes, hij was wel gewoon voldragen alleen te klein voor 40 weken, dat noemen ze dysmatuur, zijn apgarscore was goed die was 9 en 5 min later 10! de arts vertelde dat Mike in het ziekenhuis moest blijven omdat hij iets onder de 5 pond zat en zijn bloedsuikers te laag was, en dat hij lang zonder vruchtwater heeft gezeten <img alt=":-" src=“http://cache.hyves-static.net/images/smilies/default/smiley_verdrietig.gif” border=“0” ( /> achteraf bleek mijn placenta veels te klein het werkte niet zoals het moest werken dus mike heeft een beetje geleden in mijn buik, de navelstreng had maar 2 vaten inplaats van 3, daarom denken ze dat Mike te klein was.
Mocht ik ooit weer zwanger worden gaan ze dit goed in de gaten houden.
Mike en ik hebben 5 dagen in het ziekenhuis gelegen toen werd Mike een beetje geel en moest hij helaas nog 2 daagjes blijven voor onder de lamp te liggen. naar 7 dagen in het ziekenhuis mocht Mike eindelijk mee naar huis en konden we pas echt van ons zoontje gaan genieten… Mike gaat heel erg goed vooruit hij is een klein hongerleiertje nu 3 weken later na de geboorte weegt Mike 3170gram en is 51cm… ondanks alles hebben mijn moeder en lion mij er goed door heen geholpen
Heb in totaal vanaf de gebroken vliezen 60 uur over de bevalling gedaan