Na een zwangerschap die niet helemaal liep zo als het hoort is na 37 weken mijn dochter geboren. De bevalling was zeer heftig!!!
Na 24 weken zwangerschap, werd bij mij zwangerschapsdiabetes ontdekt. Was wel even schrikken, vooral omdat we gelijk naar de gynaecoloog doorverwezen werden. Op zich wel spannend want nu zouden we door middel van een echo ons kindje weer eens kunnen zien. Op de echo was alles goed, en ook met mij ging het goed, op mijn bloedsuiker na dan. Werd gelijk op een dieet gezet en moest een bloed test laten doen. 2 weken later moest ik weer terug komen. Mijn bloedsuiker, was ondanks dieet alleen maar gestegen en mijn kindje was ook vreselijk hard gegroeid. Was 26 weken zwanger, maar mijn kindje had de groei van 30 weken. Ben direct doorverwezen, naar een diabetes arts en ben toen direct begonnen met insuline spuiten. Kreeg iedere 2 weken een echo en mijn kindje groeide maar door. Bij 36 weken zwangerschap, had mijn dochtertje ( wist inmiddels dat het een meisje was) de groei van 45 !!! weken, erg groot dus. De gynaecoloog vond het niet nodig om het kindje eerder te halen, want volgens haar kwam zij wel als zij daar zin in had. En tegen die tijd konden we wel gaan bekijken of ze via de normale weg kon komen of dat het een keizersnee werd.<?xml:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” /><o:p></o:p>
Met 36 weken en 4 dagen braken mijn vliezen, ik verloor iedere keer kleine beetjes vruchtwater. Omdat het weekend was, zouden we het weekend af wachten, misschien kwamen de weeën wel vanzelf en anders moest ik na het weekend komen. Op maandag morgen ( ik was toen precies 37 weken), moest ik in het ziekenhuis verschijnen en werd ik ingeleid. Om 9 uur ging ik aan het infuus en om 10 uur had ik zeer heftige weeën zonder pauze. Om half 11 had ik 4 cm ontsluiting en om 12 uur al 7 cm. Het schoot dus lekker op, alleen was de pijn niet meer te verdragen. Omdat ik al 7 cm had wilde ze niet veel aan pijnbestrijding doen. Ik kreeg wat kruiken in mijn rug en kreeg lachgas voor als ik het echt niet meer hield. Om half 4 had ik nog steeds maar 7 cm en de pijn was echt vreselijk. Ben echt alleen maar aan het overgeven geweest. Om 7 uur had ik nog steeds maar 7 cm en kreeg ik eindelijk een ruggenprik. Wat was ik daar blij mee. Ook werd er door de artsen overleg gepleegd of ik misschien niet toch maar een keizersnee moest krijgen. Ze besloten hier toch nog maar even mee te wachten, Om 22 uur had ik eindelijk 10 cm en werd mijn ruggenprik uitgezet. Na een half uur was al het gevoel weer terug en mocht ik gaan persen. Had alleen geen persweeën, dus moest ik alles uit mijn zelf doen. Om 24.00 uur werd eindelijk het hoofdje geboren, maar wilde de rest niet komen. Ze zijn met 3 man aan het trekken geweest, omdat mijn dochtertje bij haar schouders te breed was en dus bleef hangen. Uit eindelijk is mijn dochtertje Kayleigh om kwart over 12 geboren. Maar omdat ze het erg benauwd had is ze gelijk bij ons weg gehaald. Mijn man mocht niet eens de navelstreng doorknippen. Na 2 minuten was alles goed met haar en mochten we haar eindelijk vast houden. De placenta werd met heel veel moeite geboren en toen ze mij gingen onderzoeken, bleek ik een totaal ruptuur te hebben en moest ik operatief gehecht worden. Nadat ik van de OK kwam, bleek de suikerspiegel van mijn dochter zo laag te zijn, dat ze was opgenomen op neonatologie. Ze lag op de medium care en had een infuusje in haar handje waardoor ze suiker toegediend kreeg. Uit eindelijk moest ik de dag erna al weer naar huis, maar heeft Kayleigh nog 6 dagen op de high care afdeling gelegen, om haar suikerspiegel omhoog te krijgen.
Het gaat nu hartstikke goed. Kayleigh is nu 10 maanden oud en een vrolijke en lieve baby.