Sinds 7 juni 2007 zijn ik en mijn vrouw de trotse vader en moeder van 2 zoontjes (tweeling) we hebben een dochterje van 1,5 jaar. De bevalling was een bevalling vol met indrukken. We wisten dat de eerste (Max) in hoofdligging lag en de 2e (Kasper) een stuitje was. Heel spannend allemaal want onze dochter (Kaja) lag ook in stuit en is met de keizersnee geboren. Het liefst wilde we een natuurlijk bevalling proberen. Nou die hebben we gekregen! En hoe!!!
Het begon geheel onverwacht 1 maand eerder dan de uitgerekende datum. Een klein drupje voelde mijn vrouw. Nou wij bellen en we moesten toch maar even naar het ziekenhuis komen. Eenmaal daar werden haar “harde buiken” wat heftiger. De verloskundige zei toen nog “vervelend he die voorweeen” Volgens mij stond ze op het punt om ons weer naar huis te sturen. Ze was de deur van de opvang kamer nog niet uit of we hoorde “knap” en het opvangmatje stond vol met een plas heldere vloeistof. Wij de verloskundige er weer bij geroepen. Na nog 2 opvangmatjes te hebben weggehaald vol met vloeistof leek het rustig te worden.
Ik herhaal de verloskundige: "Als je na 24 uur nog geen activiteit hebt moeten we maar kijken wat we gaan doen, want het is niet goed voor de babies om 24 uur zonder vruchtwater te moeten" Nou 30 minuten later waren mijn vrouw en ik de weeen aan het opvangen! En voelde ze al persweeen aankomen. De gynacoloog was net naar huis die werd weer terug gepiept, want mijn vrouw had 5 cm ontsluiting. Meteen naar de verloskamer en 10 minuten later 8 cm ontsluiting. Ondertussen ook nog 5 keer geprobeerd een hoofdzonde te plaatsen gelukkig lukte dit uiteindelijk.
Max is uiteindelijk 3,5 nadat we in het ziekenhuis waren met hulp van een pompje bevallen. Mijn vrouw en ik natuurlijk hartstikke trots. De gynacoloog gaf toen aan "kom dan doen we de 2e er achteraan dat moet geen probleem zijn. Dit heeft uiteindelijk ook nog 45 minuten geduurd met hulp van het pompje en de verloskundige stond op mijn vrouw haar bed om op de buik van mijn vrouw te drukken. De weeen waren minder krachtig, omdat haar baarmoeder door de tweeling opgerekt was. Gelukkig was hij door de ruimte zelf gedraaid en is hij ook in de hoofdligging bevallen.
Het is allemaal zo snel gegaan, maar we hebben zo een mooie indruk gekregen. Mijn vrouw heeft na de bevalling wel veel bloed verloren en moest een bloedtransfusie, ze had een ijzer gehalte van 3,2 wat haar heel zwak heeft gemaakt. Gelukkig gaat het nu een stuk beter met haar en zit ze inmiddels op de 5,3 nog wel erg laag, maar ze is nu sterk genoeg om op haar eigen krachten de ervaring te gaan verwerken en natuurlijk van onze jongens te gaan genieten.
Vandaag (4 dagen later) zijn de jongens ontslagen van de couveuse afdeling en slapen ze bij mijn vrouw op de kamer.
Morgen ga ik weer naar ze toe, want ik mis ze verschrikkelijk. Ik kan niet wachten totdat mijn gezin weer 1 is! ;-)
Groetjes van een trotse vader!
Alex