ontzettend veel sterkte… heb hier weinig woorden voor…dit is echt ontzettend moeilijk, gecondoleerd met het enorme verlies…
Mijn moeder overleden
lon1306
#22
hoi Floss
Allereerts gecondol;eerd met je verlies.
Ik denk en weet ewel uit ervaring dat je er goed mee omgaat. Onze moeder is ondanks haar ziekte ook plotseling overleden. Totaal tot ieders verbazing. Dat je hem niet mee naar het zkh hebt genomen heb je goed aan gedaan. Wij hebben alle kleine kinderen tot 8 jaar er ook niet bij gelaten. In overleg met een pedagogisch medewerksters. Zij zei voor hun is het veel te abstract en te beangstigend daar kinderen tot ongeveer die leeftijd alles nog in hun dromen verwerken en er niet goed over kunnen praten. Wel heeft ze aangeven er over te praten. Dus oma is heel ziek en ligt in zkh dokters en mama en paap vinden het niet dat je nu bij oma kan ze is te ziek.
Zij rade wel aan om ze mee te nemen naar de begrafenis. En ze daar aan het einde een tekening op de kist te laten leggen. En ze tijdens de dienst te laten doen wat ze wilden dus niet strak op een stoeltje en mond dicvht. maar natuurlijk wel zachtjes praten of twekenen puzzelen. nou moet ik wel zeggen mijn moeder was wat losser daarin en de rest van familie ook.Zodat ze toch een soort van afscheid konden nemen ook al was het dan maar een kist in hun ogen dan he.
Ook ik heb nog steeds een fota van mijn moeder staan en ook een foto waar mijn dochter met haar op staat. Mijn dochter weet dat die oma dood is en dat z inderdaad een sterretje is. Want dat is de beste verklaring zie die pedagogisch medewerkster later kan je het altij meer gaan nuanceren vanf groep 4/ 5 kan je dat doen.
Ik denk niet dat het verwarrend is dat je de foto hebt staan. Het is meer verwarrend dat hij haar niet meer ziet en jullie het uitbannen. Hij heeft haar bewusst meegemaakt. Al zal in de jaren wel minder worden. En het is goed dat je verdriet laat zien af en toe. Maar minder het wel. Voor hun gaat tijd veel sneller en zijn ze eerder erover heen en kunnen ze het in loop der tijd minder van snappen dat je nog steeds verdriet hebt. Hij mag best weten dat het jou pijn doet dat oma er niet meer is ineens. leg hemm uit dat je haar mist.
Heel veel sterkte de komende tijd,
groetjes
lon106
Sandra1980
#24
Wat verschrikkelijk dat je moeder is overleden. Zoals ik je verhaal lees vind ik dat je het heel goed doet met je zoontje. Gecondoleerd en heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Groetjes,
Sandra
sanflor
#25
Gecondoleerd.
Wat een verschrikkelijk iets om mee te maken… Heel veel sterkte voor jou en je familie.
Sandra
henriekah
#26
Hoi Floss,
Ook van mij heel veel sterkte gewenst!!! En je doet het goed hoor, je schrijft dat je eerlijk wil zijn en dat je je verdriet niet verstopt voor de kleine.
Dat is echt heel goed, zo krijgt hij een reeel beeld van hoe het leven is met zijn goede maar ook moeilijke periodes. Hij moet kunnen zien dat je verdriet mag hebben en dat dat goed is, anders zal hij dat nooit leren en zelf ook zijn emoties gaan wegstoppen.
En mama niet wegstoppen, never nooit niet, al behang je heel je huis met haar foto’s, als dat hetgeen is wat je nodig hebt om het rouwproces in te gaan dan moet je dat lekker doen!!
Je kleine mag best weten hoeveel je van haar houdt!
Vertel hem maar over oma de komende jaren, ze is ook deel van hem.
En dat van uitleggen van de dood is lastig maar uiteindelijk gaan ze het vanzelf snappen.
Heel veel sterkte en zegen!!!
Liefs!
Judith_en_Anna
#27
Wat een naar bericht! Verschrikkelijk om zoiets mee te maken. Voor een ding moet je ontzettend dankbaar voor zijn, jullie zoontje heeft haar gelukkig heel goed gekend en weet wie oma is. Dan is het heel belangrijk om de herinnering vast te houden.
Daarom denk ik dat je vooral de foto moet laten staan. Praat er vooral over en heb het over de mooie dingen en niet dat ze zo ziek is geweest.
Mijn vader is helaas overleden voordat hij onze meiden heeft kunnen leren kennen. Maar toch laten wij onze meiden weten dat opa er altijd is. Er hangt bij ons ook een foto van opa en als we daarnaar wijzen weet ze heel goed (nu alleen nog Anna) dat opa daar op de foto staat.
Ze komt ook elke maandag bij mijn moeder thuis. Die heeft op een tafeltje een foto staan van opa en een kaarsje erbij. Die brand natuurlijk niet, maar al is het alleen om te laten weten dat ze er altijd zijn…
Melanie1
#28
He bah… Gecondoleerd Floss.
Het is nooit prettig om iemand te moeten missen, en dan helemaal je moeder niet.
Heel veel sterkte!
Liefs, Melanie, (mama van Noah)
grootaars
#29
als eerste gecondoleerd,
heb het zelfde mee gemaakt moeder 51 jaar
zoontje 3 jaar en hoe ga je er mee om?
je doet het heel goed blijf eerlijk en laat hem
oma zeker niet vergeten ook hij moet het een plaatsje
gaan geven en geloof me langzamerhand gaat hij het naast
zich neer leggen. ik zelf kijk heel vaak naar de sterren naar
oma en zeggen haar iedere avond gedag nu hij groter is
bijna 8 jaar verwaterd dat hij doet hen u af en toe.
en laten af en toe met een heliumballon een paar leuke
tekeningen van hem en heel veel kusje’s er op naar boven
naar oma gaan.
ik vind juist heel belangrijk dat oma in hem blijft leven
hij mag weten wat voor een geweldige vrouw ze was.
heel veel sterkte er mee.
ook gaan we af en toe naar de kerk een kaarsje branden
en dan praten we ingedachten ff met oma ook heel mooi
om samen te doen.
aaron
#31
Jeetje, wat erg!
Gecondoleerd met dit enorme verlies!
En een foto op de kast is goed om het te kunnen verwerken, gewoon laten staan dan kun je altijd met je zoon over oma praten.
Heel veel sterkte toegewenst!
Gr, Danielle
Floss
#32
Bedankt nogmaals voor de lieve reacties. Ik ben nog erg kalm en rustig. maar eigenlijk denk ik dat het kwartje nog niet is gevallen. Soms dan komt ineens dat besef, en dan schrik ik van dat gevoel, hoe erg het is, dat het echt definitief is. EN met Milo…gaat het eigenlijk heel goed. De foto staat er gewoon, hij is er niet mee bezig. Ik moest wel het kaarsje branden hihi, de vlg dag. Ook voor opa is hij erg lief, en vraagt niet waar oma is. hij legt het gewoon naast zich neer. alleen als ik even verdrietig of stil ben, vraagt ie wat er is en zegt dan: voor oma hé…
Ik heb wel het boekje oma pluis gekocht van nijntje. Is wel lastig in mijn geval want hier gaat het om een begrafenis. En mijn moeder is gecremeerd, heeft geen gedenkplaats etc. hij heeft haar ook niet in de kist gezien, of de kist gezien. dus hij had er niet zoveel mee. Maar dat boekje zou in andere gevallen heel goed werken. en als hij toch vragen krijgt pak ik toch dat boekje.
Je merkte wel dat hij het niet leuk vind als ik het over mn moeder had, toen ze ziek was, of daarna. want als ik met iemand aan het praten was onderbrak hij me: “zo mama, jij gaat werken? doei!” hahahahaha.
Maar nu is de rust in huis. ik weet niet hoe mijn verdriet zich ontplooit, de tijd zal het leren. er veel over praten helpt. even bij jullie luchten helpt. Ik moest zelfs lachen om 1 van jullie: “ook al behang je je hele huis met foto’s van je moeder…” hihihhi. dank dank dank lieve schatten. en ik ben idd eeuwig dankbaar voor de mooie tijd die mn zoon met haar heeft gehad. Ik ga een mooi boek mk voor mezelf, ik heb een dagboek bijgehouden van de ic periode, met foto’s. en foto’s van de uitvaart (niet van haar hoor!) maar van alle bloemen enzo, ik doe er oook alle rouwkaarten in die ik heb gehad (lief joh, zelfs gedichtjes krijg ik). en mooie foto’s van haar van vroeger als ik die kan vinden. en van haar met de kleine.
later heeft mn jochie er misschien ook wat aan. Ik heb mijn oma nooit gekend, en dat is toch raar hoor. ik weet weinig van mn roots van mn moeders kant.
nogmaals dank jullie. laten we hopen op een gezond en sprankelend 2010!
x Floss