Mijn bevalling


#1

mijn kleine mannetje!

nou dit is ook weer een verhaal om ff voor te gaan zitten

ik ben laura (20)ben net nieuw hier maar wilde toch even mijn verhaal delen wat er zich heeft afgespeelt in november 2008..de bevalling..

ik kwam erachter dat ik zwanger was na 25 weken daarvoor voelde ik me belabberd en sliep erg veel mn broeken werden te klein en voelde me dik worden en ik vroeg me maar af wat dat kon zijn ik was erg slordig met het innemen van de pil en ik had 3 maanden daarvoor het afgesloten met mn vriend waarmee ik 8 maandjes mee samen was..3  maanden daarna jah dat spreekt voor zich he..ik voelde me niet lekker dus mijn moeder had al gezegt ga maar naar de dokter vraag hem maar wat er is miss heb je een blindedarm ontsteking nou ik naar de dokter en ik voelde het al aankomen van jah miss heeel miss kan het wel zo zijn..de dokter voelde en voelde maar was te dom voor woorden...ik had braaf gezegt tegen de dokter dat ik ook gewoon doorging met menstrueren want mamsie zat erbij

nou na een doorverwijzing naar een cardioloog geloof ik die ging inwendig kyken of er wat aan de hand was met mn darmen toen vroeg hij kan het miss zijn dat je zwanger bent!ik vergeet het moment nooit meer hoe mijn moeder keek met tranen in haar ogen!dat ze haar kleinzoon zag(zonder alles nog te weten natuurlijk)nou nieuws vertelt aan mn zussen en mn vader die vingen het goed op en waren heeel trots!!maar we moesten voorzichtig blijven tot we bij de gynacoloog waren geweest voor een echo

weer aangekomen bij de dokter zei die jah ik vermoedde het al wel bullshit zeiden we maar goed toen zei die vervolgens in jouw situatie(ik zit aan de paroxetine)haal het maar weg!mijn moeder en ik waren zo kwaad dat we hem het liefst over dat burau hadden getrokken en ik zei over my dead body!

nou aangekomen bij de gynacoloog eindelijk!!na 4 lange dagen te hebben gewacht in doodangsten hebben gezeten of alles nog wel goed was met het kindje was ik aan de beurt..ze zei meteen zo!das een flinke knul!dat was allemaal al goed te zien alles was intact alles erop en eraan!ik helemaal dolgelukkig dat ik zijn hartje hoorde kloppen!!

nou na de volgende maanden en inkopen voor de babykamer natuurlijk!heb ik de moeilijkste periode gehad...de bevalling...

ik was uitgerekend in oktober maar was al 2 weken over tyd..dus de gynacoloog had gezegt dat ze me wilde inleiden op een bepaalde dag...ik hopen dat de weeen vanzelf kwamen maar die kwamen maar niet terwijl de kleine er klaar voor was om gebeoren te worden!

lag ik op die kamer kreeg 3 pillen om weeen op te wekken en had vresleijk last van harde buiken voelde me beroerd en kreeg niks door mn keel...veel door het ziekenhuis heen ge'hobbelt' maar er gebeurde maar niks...die nacht ging ik nog even naar de wc en verloor wat bloed en voelde me zoo beroerder worden..de volgende ochtend!kwam mn moeder weer langs die me de hele tyd steunde maar zodra zij binnenwas kwam er een ochtendploeg die me wilde inleiden...dus jah vliezen breken en zown doppiej op zijn bolletje!zo heb ik de hele dag naar zijn hartje kunnen luisteren vervolgens kreeg ik rugweeen...als er iets erg is het het dat..mjah het zat in de familie he...ik was het zo zat en werd oververmoeit gewoon totdat eindelijk daar dé persweeen kwamen!!ik zette al mn laatste kracht in en na 4 keer goed persen ingeknipt en een pomp op zijn koppiej was daar om 6 uur Yorick Markus!!heerlijk was dat mijn eigen kleine ventje eindelijk in mn handen!ondertussen werd ik gehecht maar dat maakte me niks uit meer mijn zoontje!hij had niks hij zag er top uit!na die drie nachten ziekenhuis vergeet je dat allemaal en zie je waarvoor j het hebt gedaan!

zo zie je maar weer met de steun van goede familie kom je er wel!ook ik een alleenstaande moeder van 20 komt er ook doorheen!nu is yorick inmiddels 1 jaar en het is een vrolijk gelukkig mannetje!!