Na 10 dagen over tijd te zijn, dacht ik dat mijn vliezen braken op zaterdagnacht 02.00uur. De hele nacht niet kunnen slapen van de weeen.
Zondag ochtend om 8uur heb ik mijn vriend de verloskundige laten bellen, ik was toen al uitgeput van de weeen. Zij constateerde dat de vliezen nog niet gebroken waren, maar waar het vocht dan vandaan kwam wist niemand. De verloskundige zou om 11uur terug komen om te kijken hoe het toen met me ging. In de tussentijd toch nog even een uurtje kunnen slapen. Om 11uur was de verloskundige er weer. Geen veranderingen alleen was ik toen al doodop. De verloskundige belde met het ziekenhuis, of ik al kon komen. Ik mocht komen als de vliezen gebroken waren, dus de verloskundige brak de vliezen. Ik heb het uitgeschreeuwd van de pijn, de buurvrouw had het gehoord en had een lief briefje onder de ruitenwisser gedaan. Dat had ik ff nodig.Eenmaal in het ziekenhuis werd ik aan allemaal toeters en bellen gesloten. De weeen waren niet hevig genoeg, en kwam dus ook niet verder dan 3cm ontsluiting. Ik kreeg een morfinespuit om even uit te rusten. Ik was echt even van het padje af, wat een heerlijk gevoel. Toen de morfine uitgewerkt was kreeg ik wee op wekkers, maar dat schoot ook niet hard op. Eindelijk rond een uur of 21.00 mocht ik gaan persen. Maar het wilde maar niet lukken, na 1,5 uur zelf persen (word al weer moe als ik eraan denk) kwam de gyneacoloog kijken. Zij zag ook dat het niet wilde lukken. Zij heeft het geprobeert met de vacuumpomp (normaal wordt dat 1x geprobeert, bij mij is het 3x geprobeert, wat een geluk ahum..) ook dat wilde niet lukken. Toen was er paniek in de tent er werd gebeld, ik moest gelijk naar de operatiekamer voor een keizersnede. Ik kreeg een ruggeprik, wat heerlijk echt een opluchting. Toen was het snel gebeurd. Stijn werd op zondagnacht om 00.50 uur geboren.
Het was wel naar dat ik Stijn alleen een kus heb mogen geven en gelijk weggehaald werd voor onderzoek. Mijn man ging ook mee. Ik werd op de hartbewaking geplaatst om een beetje bij te komen. Om 05.00uur werd ik opgehaald en mocht ik naar mijn zoon. Eindelijk mocht ik hem vasthouden en wilde hem niet meer loslaten. Maar na een kwartiertje moest hij terug in de couveuse en ik naar mijn kamer. De Maandag heb ik de hele dag nog in bed gelegen met alle toeters en bellen, de dinsdag werd alles afgesloten en werd gedoucht. Daar knap je echt van op. Na het douchen heeft de zuster mij naar stijn gebracht, wat was ik trots toen ik stijn zag. Stijn heeft 10 dagen in het ziekenhuis gelegen, hij vergat soms adem te halen met voeden. Gelukkig mocht ik 8 dagen blijven, en hoefde maar 2 dagen heen en weer te reizen.
Stijn is nu bijna 5 maanden en het gaat echt super. Ben zo trots!