Mijn bevalling van Kendra..
Op vrijdag 16 juli 2010 zei mijn vriend (Daan) tegen mij, laten we nog even lekker de stad in gaan met zijn 2e. Het is mooi weer, en straks kan het voorlopig niet meer.
Eenmaal aangekomen in de stad, voelde ik me niet echt helemaal lekker. Maar heb doorgezet, want wou nog graag van onze quality time samen genieten. Ik kreeg steeds meer last van het lopen, dus besloten wij even ergens te gaan zitten en een hapje te eten. Maar het smaakte me niet!? Uiteindelijk besloten we maar naar huis toe te gaan.
Eenmaal thuis aangekomen, ben ik op het toilet gaan zitten. Toen begonnen bij Daan de belletjes al te rinkelen. Ga je niet bevallen schat? -Nee! Iedereen heeft me gezegd, als je gaat bevallen, dan weet je dat echt wel! Nou niet dus!! Ik had een beetje bloed verloren, en dus heeft Daan gelijk geprobeerd een verloskundige te vinden. (we waren net 4dagen geleden verhuist, dus moest alles eigenlijk nog regelen) Na eventjes te hebben gebeld, werd ons gezegd dat er direct een verloskundige aan zou komen. En zo'n 15min. later stond ze inderdaad voor de deur. Ik moest op bed gaan liggen, zodat ze kon kijken of ik al ontsluiting had, en hoeveel dat dan ongeveer was. Nou.... zei ze, we gaan het niet redden naar het ziekenhuis. Ik had op dat moment al 10cm. ontsluiting. En dat terwijl ik nog geen weeen had gehad. Na ongeveer 30min. (20:30u) begonnen de weeen. Mijn vliezen waren nog niet gebroken, dus dat heeft de verloskundige gedaan, terwijl ik op de baarkruk zat. En om 20:45u was het zover.. de persweeen. Jeetje zeg..... Het heeft niet veel gescheelt, of ik had Daan zijn hoofd van zijn romp getrokken!! (hij zat achter mij) Na een half uurtje persen, konden we dan eindelijk onze prachtige dochter in de armen nemen. Wat een hemels gevoel! Ik had nooit verwacht dat, dat gevoel zó gigantisch intens zou zijn! WAUW! Ze heet Kendra, en is geboren met het gewicht van 3200 gram.
Mijn verloskundige overkwam alleen iets (smerigs), wat haar nog nooit was overkomen. Mijn vliezen bleken, niet voldoende gebroken te zijn. Dus bij mijn laatste pers, kreeg de verloskundige mijn vruchtwater over haar heen, terwijl zij Kendra opving!
De bevalling viel mij behoorlijk mee, moet ik eerlijk zeggen! Veel mensen uit mijn omgeving vroegen wel aan mij tegen mij, ben je bang voor de bevalling of pijn? -Nee.. Ik heb vanaf dag 1 gedacht ; Ik laat het over me heen komen! Een bevalling kan je niet plannen, het zal ten alle tijden anders verlopen dan je verwacht. (is mijn mening)
Het enige wat ik over mijn bevalling kan zeggen is, dat het me heel erg is mee gevallen! De totale duur van mijn bevalling, van begin tot eind is, 2uurtjes!!! =)