trug thuis moest ik dus alleen liggen, maar ik heb een hekel aan stilliggen… na drie maanden ging ik dus weer verder met me eigen huisleventje… op de 28ste april… liep ik al met een hele zware buik rond maar deed toch men dingen thuis… had die dag een heftige ruzie gehad met m vriend… ben een paar keer de trap op en af gelopen met was, het vuil een blok om in de vuilnis gegooit en zei tegen de broer van me vriend dat ik mss naar het ziekenhuis zou gaan die dag… ik voelde niks alleen een beetje raar, dit rond iets van 9 uur savonds, me vriend kwam thuis en ik zij tegen hem dat de kleren boven stonden voor ALS het nodig zou zij…
eenmaal in het ziekenhuis de dokter die me na zou kijken was er niet dus kwam een andere dokter die zei : ik kijk wel naar deze mama want ken haar kwelletjes wel een beetje, keek na en zei om me uit te kleden en de ziekenhuis pijama ( of hoe dat ook heet) aan te doen… ik gewend naar de adere keer deed hem normaal aan… de dokter keek naar me die moet je andersom doen… ik vroeg waarom… en ze zei omdat je kindje vandaag geboren word… ik stond maar ff verbaast te kijken daar…
heb twee verdovings gekregen, de tafel op… en lag daar rond twee uur dit rond tot 23:40, ik roepte de verpleegster omdat ik geduw voelde en nare pressies in me buik… ze keek naar me en maakte me klaar voor de bevalling… veel persen en drukken… maar na een uurtje lag me kleine soraia op me buik met haar kontje naar mij gericht haha…
zoals normaal die nacht dus niet geslapen… maar toch een uurtje of twee in de bevallingskamer gerust tot ik naar de normale kamer mocht…
dit is het hele verhaal over mezelf ook en dochter op hier us nog een rede waarom mijn bevalling zo is verlopen…
het begon toen ik heel veel ruzie had met me eigen vader (was 16 jaar oud) ben besloten uit huis te gaan, ik leerde de vader van me dochter kenen en na een paar dagen gingen we samen wonen… maar totdat we eigen huis hadden bleven we met zijn ouders (hij was 26 jaar) eerste jaar liep goed, we zijn uit het huis van zijn ouders geschopt, omdat hij altijd voor mij opkwam en niet voor zijn ouders… (een soort familie dat in de jaren 30 leefden) we zijn dus op zoek gegeaan naar een huisje maar ondertussen zaten we bij me schoonbroer (had ook veel problemen met zijn ouders) ik heb heel moeilijk me vaders hulp gevraagt maar was een beetje moeilijk… hij heeft ons een huisje aangewezen waar hi zelf eerst woonde… een jaartje erna ging het redelijk hij had werk ik ook en hadden een paar ccenten bij elkaar, we beslisten dat we een kindje zouden krijgen… we probeerden het rond iets van een jaar… maar lukte niet… ik gaf de moed op ineens werd ik niet meer ongesteld, en ging naar me dokter… tests gemaakt en ja positief… ik voelde me zo happy… durende me zwangerschap werd hij iemand anders dan ik dacht dat hij was… hij begon te drinken, verlieste zijn werk en hier begon het vervelende stuk… hij discusserde veel over dingen die ik niet eens tegen me eigen kon zeggen, hij noemde me durende de hele zwangerheid zo erge dingen en op een gegeven moment ging hij met huisgeweld ermee door… ik voelde me soms dat ik begon te denken, waarom ben ik zwanger geworden… rond de 5 maanden zwangerschap moest ik naar het ziekenhuis een heftige bloeding… bleef er iets van twee weken en mocht naar huis… eenmaal thuis ging het een week of twee een beetje normaal maar erna begon het weer… na de bevalling was ik zo blij het was een meisje… dat ze tot een jaar bij mij sliep…me dochter ging naar de creche hier in portugal omdat ze eenkennig was geworden, een keertje naa 2 maanden op de creche belden ze me op dat ze bloed in heer luier had en helemaal opgezwollen was, ik ben meteen naar het kinderziekenhuis geweest met me stiefmoeder, een hele nacht daar gebleven met vier dokters gesproken, ze dachten dat ze misbruikt geweest was door haar iegen vader, ik geloofde het in het begin niet, of wilde het niet geloven … ondertussen heeft hij me een keer uit bed getrokken en me geslagen omdat zijn eten niet op tafel stond (dit om 4 uur in de nacht) me dochter gilde en gilde er maar op los… hij bleef me niet loslaten… hij is die nacht in bed gekropen (dronken) en overgegeven in bed over me dochter… ik kon het niet meer aan… heb heel moeilijk me vader gesproken en hij wilde me helpen… ik baalde ervan dat ik uit huis gelopen ben op me 16de… nu werd het moeilijk om aan te kunnen ik kon hem niet dit in het gezicht zeggen,ik kon hem al niet goed meer aankijken na dit allemaal, en schreef alles op , me vader heeft hem geld gegeven om weg te gaan, want hij werkte trouwens niet meer, hing dus aan de koste van mij vader… hij ging niet weg, ik ben intussen uit huis gegaan en naar een ander kamertje gegaan in een ander dorp… hij had gedronken en kweet niet hoe heeft me ontdekt dat ik daar zat… hij forceerde me dat wij met hem mee moesten gaan… ik ging mee omdat ik bang was dat hij me dochter pijn zou doen… en we reden weg… ver weg… van me vader… hij is de ochtend ernaa gaan zoeken voor werk… ik had daar mijn kans en van me dochter… ik ben naar de politie gegaan… ik wist niet waar ik was maar wist wel waar me vader woonde… ze hebben ons op de trein gezet en me vader gebeld , me vader had ondertussen naar de politie gebeld omdat wij weg waren… ik zat op de trein met me dochter van 1 jaar hulpeloos… me vader pikte me op van de trein en we zijn naar zijn huis gegaan… we hebben een heel lang gesprek gemaakt… wij bleven bij hun en zijn het hele geboel naar de justitie gebracht wezen… hier zit ik nu samen met me kleine dochter van 15 maanden alleen en we zijn heel gelukkig maar de uitspraak is er nog niet… hopen dus dat ales goed komt groetjes moeder van soraia