…ik ben vergelijkbaar met een Duracel-konijntje. Ik ga maar door, heb weinig rust in me, zit zelden rustig op de bank, werken, kinderen, alles onthouden…Normaal lukt het me goed, het is de aard van het beestje, maar nu is de batterij een beetje op geloof ik.
Ik erger me op het moment heel veel aan de kinderen. Ze luisteren slecht (ik denk nog hyper van de Sint), zijn heel druk en maken samen veel ruzie. Max zeurt de hele dag aan mijn hoofd, kan zich erg slecht alleen vermaken en huilt vaak. Hij MOET constant zijn speen in, wat ik ook helemaal niks vind. Maar als hij die niet heeft, huilt hij vaak en dat trek ik even niet. Papa geeft de speen dan ook maar, aangezien Max rustig 1,5 uur brult en constant om dat vieze ding roept.
Ik slaap ook heel onrustig. Max is sinds een week belachelijk vroeg wakker. Hij was vanochtend om 05.00 uur wakker! Eerst miemelde hij meme (speen) en hoorde ik dat hij aan het zoeken was. Ik hoopte dat hij daarna weer ging slapen, maar nee…hij begon te roepen. Ik word daar binnen 2 sec wakker van, zo licht slaap ik. Ik heb er een nepfles ingeduwd en hem terug gelegd. God zij dank sliep hij toen weer. Maar om 06.00 uur hoorde ik hem weer. Ik kon wel janken, ik wilde gewoon slapen! Toch volgehouden tot half 8, maar dat is dus op het moment erg laat. Meestal is het 06.00-06.30uur en dan leg ik hem maar bij ons. Maar dan trekt hij me aan mijn haar en is hij zo druk dat niemand nog slaapt…Ik word heel zenuwachtig van hem, ik ben continu alert. Ook als ik slaap. En dan heb ik dus te weinig energie om de hele dag naar ze te luisteren, ze te corrigeren etc. Het is een beetje een cirkeltje. Zij voelen misschien mijn irritatie en reageren daar weer op. Hoewel ze het bij papa ook hebben en hij overal doorheen slaapt (waar ik m ook weer aan erger).
Ik zit dus nu een beetje in een irritatie-fase en dat is helemaal niets voor mij. Ik ben altijd goed geluimd en kan best veel hebben, maar slecht slapen is voor mij een valkuil en ik moet ook leren om wat meer te relaxen, Maar ja, ik kan ook niet tegen TE veel rommel in huis…maar het Duracelkonijntje is een beetje op nu…het trommeltje gaat maar langzaam. Pom, pom, pom. Soms is mama zijn best wel zwaar vind ik. Ik rust geestelijk en lichamelijk uit op mijn werk eigenlijk. Terwijl ik wel gek ben op de kids. Het zijn wel energievretertjes. Hoe is dat bij jullie? Zijn jullie ook weleens even een beetje bek-af? En wie heeft er tips over wat ik bv met het onrustige slapen van mezelf kan doen? (ik slaap binnen 5 minuten in trouwens)…
Groetjes Rainbow
